جنگ کویت و حمله آمریکا به عراق یک مائده بزرگ برای سرپوش گذاشتن روی آوارگی سازمان در گل مانده مجاهدین بود.
به گزارش فراق، حمید محمد آتابای، در یادداشتی نوشت: صدها کودک خردسال و نوجوان در اردوگاه اشرف در حبس بودند. ما که مجرد بودیم حق رفت و آمد به منطقه آن ها را نداشتیم اما عصرهای پنجشنبه که آن ها به مقرها می آمدند با دیدن چهره‌های عبوس این کودکان مغزشویی شده فکر می کردیم که چه آینده ای در انتظارشان است…
بالاترین خوشی و تفریح آن ها بین سیاج های اشرف بود و یا اینکه مسعود و مریم بروند و بچه ها برایشان برنامه هنری اجرا کنند، چه برنامه ای آن هم فقط حرف از زندان و درد!
سازمان مجاهدین گستاخانه پشت سرهم اعلامیه می‌داد که با هزینه گزاف کودکان کادرها و فرماندهان خودش را به اروپا فرستاد، اما فقط اعزام کودکان هزینه داشت؟ حفاظت جان بی ارزش مسعود خیانتکار توسط افرادی که هزینه حفاظتش برابر با زندگی شان بود قیمت نداشت؟ جان انسان‌ها برای مسعود هرگز ارزشی نداشته و ندارد.
البته کودکان هم سپر بلای رجوی بودند، در اروپا صدها انجمن خیریه به اسم همین کودکان برای پولشویی‌های کلان دایر کردن و درآمدش را به جیب نامبارک مریم ریختند تا در شو‌آف‌های کثیف تلویزیونیش خرج کند.
چه توهین‌ها و چه تهمت‌هایی که نسرین (مهوش سپهری) به همان کودکانی که به اروپا رفتند اما در قبال توطئه‌ها و نیرنگ‌های سازمان تسلیم نشدند و به اشرف برنگشتند نکرد و نگفت. این بود قطره ای از دریای زجر در زندان اشرف!
انتهای پیام
