بازتاب اقدامات وحشیانه و تروریستی فرقه رجوی که در اغتشاشات اخیر خیز جدیدی برداشته بود و می خواست خود را لیدر اغتشاشات معرفی کند، سرانجام دامنش را گرفت و باعث فضاحت صدچندان شد.
به گزارش فراق، وزارت امور خارجه آمریکا در بیانیه ای رسمی مجاهدین خلق (فرقه رجوی) را غیر دمکراتیک اعلام کرد و همچون پتکی در این شرایط بر سر فرقه فرود آمد.
طی سال های اخیر تعداد بسیاری از جداشدگان فرقه رجوی از مناسبات مخوف و تشکیلات مافیایی و امنیتی آنان پرده برداشته و از محدودیت ها و ظلم ها سخن گفتند. اینکه چگونه پس از شناخت ماهیت فرقه، اجازه جدایی نداشتند و با گذر از سختی های فراوان چون زندان شکنجه جسمی و روحی تا تحقیر، شانس جدایی یافتند.
فرقه رجوی سعی داشت در فتنه های اخیر برخی از معترضین را همراه خویش نمایش دهد و اهداف اصلی را در پشت برخی مطالبات به ظاهر مردم گرایانه پنهان کند اما به سرعت چهره واقعی وی بار دیگر نمایان شد.
چگونه مریم قجر که چهار دهه است زنان را به اجبار در اردو گاه های خویش زندانی کرده و اجازه خروج به انبوه زنان معترض را نمی دهد، میدان دار شعار «زن، زندگی و آزادی» می شود؟ سلب آزادی های شخصی، قطع ارتباط با دنیای خارج طلاق های اجباری، تشکیل حرمسرا، عقیم کردن زنان و مقطوع النسل کردن زنان چه سنخیتی با زندگی و آزادی دارد که جز قوانین اصلی فرقه است؟ آیا چنین آزادی را برای زنان و دختران ایران می خواهند؟
این جماعت کم حواس همیشه خیلی زود خود را لو می دهند و تجمعات برخی از افراد معلوم الحال که خواهان یک سری آزادی های غربی از نوع آزادی جنسی و برهنگی بودند را هم شاهد بودیم که برهنه شدند و صدای اعتراض بسیاری از خودشان را هم درآوردند. حتی نمی توان در مقام مقایسه حرفی زد. در ایران تقریبا امکانات و تسهیلاتی نیست که زنان نتوانند از آن استفاده کننند. افزایش حجم دختران دانشجو، کارمند و کارآفرین، سهم عظیم زنان در مشاغل و سایر فعالیت های اجتماعی بنا به آمارهای منتشره مسلم و غیر قابل انکار است. اما در تشکیلات فرقه رجوی چه خبر است. آیا آن ها می توانند حتی یک روزِ آزاد داشته، ساعاتی هر چند محدود برای خود داشته باشند و در پایان مورد لعن و تنبیه سرکردگان قرار نگیرند؟
زندگی نظامی، آموزش های سخت مردانه، چشم پوشی از مواهب زن بودن و در قالب مردانه زندگی کردن، اولین تضیع حقوق در مناسبات تشکیلاتی فرقه رجوی است.
در سازمان مجاهدین بنا به افشاگری های منتشره از زنان جدا شده، از جمله خانم ها سلطانی، زهرا معینی، میرباقری، سنجابی، ابراهیمی، محمدنژاد و بسیار دیگر از زندگی و آزادی خبری نیست. در اردوگاه های نظامی انواع بیگاری و سو استفاده های عاطفی و جنسی و کاری برقرار و سرانجام های شومی چون مالکیت رجوی بر تمام زنان حاصل رویکرد و استراتژی مریم قجر و رجوی خائن برای زنان است.
حالا این دروغ و جنگ روانی شعار زن، زندگی و آزادی بیش از آن که نیاز به تلاشی خاص باشد افشا شده است. وقتی مردم آن ها را پس زدند دیدیم با توسل به اجیر کردن مشتی اراذل و اوباش سازماندهی شده به خیابان ها ریختند و دست به قتل و جنایت و کشتار زدند. با تهدید سلاح سرد و گرم اعتصاب اجباری می خواستند.
آتش زدن مراکز دولتی و عمومی، ایجاد رعب و وحشت، حمله به مردم به بی گناه راه حل آن ها بود. این جانیان تنها طبق دستور ارباب به دنبال سوریه سازی، تجزیه و از بین بردن مقاومت و پیشرفت های کشور هستند. این اغتشاشات برای حجاب و آزادی نبود. برای زن و زندگی هم نبود. برای تجزیه و ویران کردن کشور بود. افرادی که مانند داعش به مرد و زن و پلیس حمله می کنند چه ساختاری را می توانند به ارمغان آوردند!
نیروی انتظامی و حافظان امنیت، همان جوانانی که در مواجهه با هر مشکل از جمله دزدی و مورد حمله قرار گرفتن مردم به آنان به پناه می برند و امنیت و آرامش را از آنها می خواهند به چه دلیل باید مورد تهاجم قرار بگیرند مگر به جز قانون جنگل و داعش.
باشد تا فردا روزی ذلت و خواری بیشتر دشمنان ایران زمین را ببینیم.
یادداشت از: مرتضی حیدرزاده
انتهای پیام / فراق
