چند روز قبل یک مرتبه با یک خبر ناگهانی روبرو و شوکه شدم. در تلوزیون سانسور شده فرقه رجوی خبر مرگ یک عضو فرقه را پخش می کرد. این با «علی اکبر کلاته » بود. قابل باور نبود چون من تا به یاد دارم اوهیچ نوع مریضی نداشت.
در خبر آمده بود که علی اکبر، سرفراز از موضوع خانواده بیرون آمد. بهتر بود می گفتند: کاری کردیم که علی اکبر در حسرت دیدار با خانواده از این دنیا رفت و یا بهتر بود بگویند: او را دق مرگ کردیم.
وی مدتها بود که قصد ترک فرقه را داشت ولی با گذاشتن نشست های متعدد مانع از خروج و جدایی او می شدند.
اخیراً او را در قسمت ترابری سازماندهی کرده بودند تا شاید از جدا شدن منصرف شود ولی او دیگر طاقت ماندن در تشکیلات جهنمی و قرون وسطایی رجوی را نداشت و می خواست در دنیایی که در آن فریب و ریا وجود ندارد زندگی کند.
مرگ «علی اکبر کلاته میمری» را باید مشکوک محسوب کرد و در ردیف قتل های درون فرقه‌ای نام برد. من به مدت ۳۰ سال در فرقه رجوی بودم، همه حرف های سرکردگان فرقه رجوی دروغ است. من خودم شاهد صحنه ای بودم که یکی از نفرات را به مدت ۱۰ روز در بنگال نگهداری کرده و هر شب شکنجه می دادند. فرماندهان فرقه او را در نهایت کشتند و بعد در تلوزیون سیمای آزادی خودشان اعلام کردند او در یکی از بیمارستان های بغداد به دلیل بیماری فوت کرده است. این موضوع دروغ بود چون خودم شاهد این صحنه بودم و دیدم که او زیر شکنجه مرد.
نوشته احمد خاکی
انتهای پیام
