بعد از فرار تعدادی دیگر از اعضای فرقه رجوی در همین ماه، فشارها به طرز وحشتناکی از طرف سرکردگان فرقه زیاد شده که در نهایت منجر به دعوا ونزاع فیزیکی بین نیروهای پایینی شده است.
تردد شبانه در داخل قرارگاه محدود و سه نفره شده است، کسانی که این موضوع را رعایت نمی کنند بهای سنگینی در این رابطه می پردازند. همه فرمانده های بالا زنان هستند و آنها مورد بازجویی قرار می گیرند و در نهایت طرف را مجبور می کنند تا در جمع دوستان خود ش اعتراف کند. آنها به این صورت این فرد را تخریب کرده و از او پرونده درست می کنند تا برای روز مبادا ، که اگر یک روزی فرار کرد نشست بگذارند و به سایرین بگویند دیدید این فرد مزدور بود و با دشمن همکاری می کرد این هم دستخط خودش.
افراد در دلشان می خندند ولی نمی توانند حرف های واقعی خود را بزنند چون آزادی وجود ندارد، هرچه است سرکوب است. برای من هم که آن زمان در داخل این فرقه بودم همیشه این سئوال برآیم پیش می آمد تا دیروز همین سرکردگان از این فرد تعریف می کردند و از وقتی که این فرد آگاه شد می گویند از همان روز اول ضد مردم ایران و ایرانی بود.
نفرات به هم دیگر می گویند این فرد ۳۰ سال در داخل این مناسبات بوده چگونه می شود یک شبه مزدور شود. خیلی از افراد به این موضوعات مسخره می خندیدند و می فهمیدند که این دست نوشته ها یا جعلی است، یا اجباری و یا توسط شکنجه بوده است. اگر هم این فرد برگه را نمی نوشت ماه ها و سال ها در زندانهای وحشتناک فرقه رجوی مورد آزار قرار می گرفت خیلی ها هم در همان زندان های مسعود و مریم رجوی زیر شکنجه می مردنند و حتی قبر آنها هم مشخص نشد این است دمکراسی و حقوق بشر در فرقه رجوی.
یادداشت از احمد خاکی
انتهای پیام
