بیش از هفت دهه است که موضوع اعراب و اسرائیل در صدر مشکلات منطقه خاورمیانه قرار دارد. نزدیک به پنج دهه هم هست که پس از انقلاب اسلامی، ایران در این معادله در کنار مردم مظلوم فلسطین و رویاروی اسرائیل غاصب ایستاده است.
در پی اخبار روزهای اخیر، حماقت‌های نتانیاهو از یک سو و بلوف‌زنی‌های فرماندهان نظامی‌اش از سوی دیگر، آب در لانه مورچه‌های آدم‌خوار ریخته و تعدادی از مور و ملخ‌ها را بیدار کرده و به صحنه کشانده تا خود را در لیست مدعیان ارث و سهم از قدرت ثبت‌نام کنند.
همه کسانی که خواب‌های پنبه‌دانه‌ای می‌بینند و منتظر سرنگونی جمهوری اسلامی و به دست گرفتن قدرت هستند، هول و ولا برشان داشته است که گویا همین روزهاست که نتانیاهو ایران را بمباران کرده و جمهوری اسلامی را سرنگون و قدرت را دودستی تقدیم آنان نماید.
این خوش‌خیال‌ها خواب دیده‌اند که قرار است به زودی توسط نتانیاهو یک حکومت سلطنتی جمهوری دموکراتیک اسلامی و جامعه یک‌طبقه توحیدی تشکیل شود که رضا پهلوی به تاج و تخت ابوی‌اش برسد، ژیگول طبسی رهبر شود و بنده منزلش هم که رئیس‌جمهور مادام‌العمر بوده و هست. رفقای اپورتونیسم همه با هم، با نعره‌های ضد امپریالیستی در کنار هم خوش و خوشحال به چرا بپردازند، ببخشید، حکومت کنند.
نقل است که بنده خدایی به پزشک مراجعه می‌کند و می‌گوید: «من بیمار شدم و هر شب خواب می‌بینم که دارم فوتبال بازی می‌کنم.» دکتر می‌گوید: «خب، این که بد نیست.» مریض می‌گوید: «آخر من خواب می‌بینم خر شده‌ام و با تیم خرها بازی می‌کنم.» دکتر می‌گوید: «این نسخه را بگیر و دارویی که نوشتم را بخور، از امشب دیگر خواب نمی‌بینی.» مریض می‌گوید: «نمی‌شود، از فردا شب می‌خورم، آخر امشب بازی فینال است!»
رجوی هم خودش خوب می‌داند که خر شده و در زمین خرها بازی می‌کند، ولی عشقش به این است که به خریت خودش ادامه بدهد.
این نسخه را هم صرفاً جهت خنداندن هموطنان می‌نویسم و گرنه در گوش رجوی هر چقدر یاسین بخوانیم، باز هم همان خری است که باید تا فینال با دیگر خران ادامه بدهد.
مرتضی حیدرزاده
انتهای پیام
