مسئول تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» گفت: ما چهار سال با دست‌های خالی و فقط با بلندگو در مقابل مقر اشرف در عراق، صدایمان را به گوش فرزندانمان رساندیم.
به گزارش فراق، ثریا عبداللهی، مادر امیراصلان حسن‌زاده، یکی از اسیران فرقه تروریستی رجوی روز یک شنبه در همایش جهاد تبیین در فرهنگسرای کومش شهرستان سمنان ضمن تشریح وقایع سال‌های ۸۸ تا ۹۴ که زمینه‌ساز بسته‌شدن درهای پادگان اشرف پس از ۴۰ سال بر روی رجوی شد، اظهار داشت: ما خانواده های چشم انتظار با حضور چهار ساله در کمپ آزادی در حاشیه پادگان اشرف با دست‌های خالی و فقط با بلندگو صدایمان را به گوش فرزندانمان رساندیم.
وی با اشاره به این موضوع که رجوی در ابتدا با نصب بلندگوهای مجهز در مقابل ما مانع از رسیدن صدای بلندگوهای ما به گوش بچه‌ها می‌شد، در ادامه بیان کرد: در آن پادگان، زنان و مردان کاملاً از یکدیگر جدا شده بودند، اگر فردی هم مخالفت می‌کرد، شکنجه و یا زنده‌به‌گور می‌شد.
این مادر با اراده، ضمن اشاره به وجود فساد اخلاقی فراوان در فرقه رجوی، گفت: سعی می‌کردیم از طریق بلندگوها صوت افرادی که از گروهک جدا شده و آگاه شده بودند را برای حاضرین در پادگان اشرف پخش کنیم تا از این طریق بچه‌ها آگاه شده و به ترک پادگان اقدام کنند.
مسئول تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» در پایان گفت: پس از فرار افراد از پادگان آن‌ها را در هتلی در عراق اسکان داده و خانواده‌های آنان را در جریان قرار می‌دادیم.
انتهای پیام
