ابراهیم مرادی که از حدود چهار سال پیش در آلبانی تحت فشارهای فرقه رجوی بود با پیوستن به انجمن «آسیلا» خود را به طور کامل از حلقه های اسارت نجات داد.
به گزارش فراق، در متنی که این عضو نجات یافته پس از پیوستن خود به انجمن حمایت از ایرانیان مقیم در آلبانی منتشر کرده، آمده است:
اینجانب ابراهیم مرادی متولد ۱۳۳۶ از استان کرمانشاه شهرستان «روانسر» جدایی رسمی خود را سازمان مجاهدین اعلام می کنم.
سال۱۳۸۰ در ایران شهر مشغول کار بنایی بودم که با فردی به نام فرید از استان سیتان و بلوچستان آشنا شدم. این شخص به من گفت آیا می خواهی به کشورهای اروپایی بروی؟ پیش خود فکر کردم پول بنایی کفایت نمی کند، از اینکه می توانم به کشورهای اروپایی بروم (تلاش قبلی هم داشتم که به خارج از ایران برای کار بروم) فرصت را غنیمت شمردم و قبول کردم که دنبال آینده بهتری بروم و قرار گذاشتیم که فردا همدیگر را ببینیم.
صبح فردایش سر قرار رفتم. وی با یک ماشین تویوتا آماده بود. مرا از ایرانشهر به شهر جکیگور برد و شب را آنجا در یک خانه خوابیدم. ساعت سه شب به سمت مرز پاکستان (مند و بلو) رفتیم. آنجا فرید مرا به یک فرد قاچاقبر معرفی کرد. قاچاقبر مرا با اتوبوس به شهر کراچی پاکستان برد.
در کراچی وارد یک آپارتمان شدم. در آنجا از من عکس گرفته و یک پاسپورت جعلی برایم درست کردند و گفتند مستقیم به کشورهای اروپایی مشکل هست و بایستی ابتدا به کشور عراق بروی و بعد از اقامت کوتاهی شما را به کشور مورد نظرتان می بریم!
من هم قبول کردم. بعد از سه روز با یک پاسپورت جعلی به کشور عراق رفتم. در فرودگاه بغداد یک ماشین ون با دو نفر لباس شخصی منتظر من بودند. از من استقبال گرمی کردند و فهمیدم اینها ایرانی هستند. باهم به هتلی رفتیم که بعد فهمیدم متعلق به فرقه است.
بعد از چند روز اقامت در هتل به آنها گفتم من قرار بود به یکی از کشورهای اروپای مثل آلمان یا هلند بروم. آنها به من گفتند از این به بعد کار تو را سازمان دنبال می کند و انشاءالله سر فرصت به خواسته خودت می رسی.
مرا به مقر اشرف بردند و در آنجا یک شخص به نام آیدین به من لباس نظامی داد و گفت، تو رزمنده خلق هستی! از برخورد و گفته های آیدن شوکه شدم و اعتراض کردم و درخواست برگشت به ایران را دادم. او در جواب به من گفت شما راه به عقب نداری و اگر برگردی خونت به گردن خودت است. من ترسیدم و مجبور شدم به اجبار مدت کوتاهی هم که شده پیش آنها بمانم. بعد اینکه عراق سقوط کرد ما راهی به برگشت نداشیم و مجبور شدم در تشکیلات که تمایل فردی من نبود بمانم، و هر لحظه به فکر فرصتی بودم که از دست آنها آزاد شوم ولی متاسفانه تحت تاثیر مغزی شویی در نشست های مستمر قرار می گرفتم و راهی به بیرون هم نداشتم، حتی تماسی با خانواده هم نداشتم.
در تشکیلات که بودم به خاطر اینکه من سنی مذهب بودم مرا وادار به شرکت در مراسم های مذهبی که خلاف عقیده و مذهبم بود می کردند. برایم بسیار سخت بود ولی جبر حاکم در تشکیلات مجبورم می کرد که هر چه آنها می گویند را اجرا و عملی کنم و نمی توانستم آزادانه حرف خود را بیان بکنم.
اینکه مستمر در نشست های عملیات جاری و غسل هفتگی باشم و اینکه دائما به خانواده که به درب اشرف برای دیدار فرزندان خود می آمدند می گفتند اینها خانواده های الدنگ هستند و می گفتند خانه و خانواده ارتش آزادی بخش هست، خسته شده بودم.
مدت ۱۷ سال از عمرم با وعده ها و دروغ های آنها تلف شد، تا اینکه به کشور آلبانی اعزام شدیم. من از این فرصت استفاده کردم و در سال ۱۳۹۶ از سازمان جدا شدم؛ ولی متاسفانه باز هم انگار در تشکیلات بودم و به خاطر اندک پولی که به من می دادند مرا مجبور به خبرچینی و جاسوسی می کردند. به طور مثال امروزچه کسی را دیدی؟ کجا بود وچکار می کرد؟ این فرد با کی رابطه دارد، خانه اش کجاست؟من هم بخاطر این پول کم مجبور می شدم که نفرات جدا شده را زیر نظر داشته باشم. یا مثلا نفراتی که از خارج می آمدند و قبلا با هم در سازمان بودیم عبدالله و فریدون و جواد خراسان از من سوال میکردند، این فرد برای چه آمده اند؟ برای چه کاری آمده؟ تنها هستند یا با کسی آمده اند؟ خانه اش الان کجا و …؟
بعد از چهار سال جاسوسی و خبرچینی دیگر نای نداشتم و خسته شده بودم و دیگر نمی خواستم بیشتر آلوده شوم و تصمیم به جدایی کامل و تام و تمام از فرقه رجوی گرفتم. خودم را به انجمن آسیلا (انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی) آقای حسن حیرانی معرفی کردم و در اینجا اعلام می کنم من ابراهیم مرادی اعلام جدایی رسمی خودم از این فرقه را اعلام می کنم و هیچ وابستگی به فرقه رجوی نداشته و دنبال زندگی آرامی برای خود می باشم.
انتهای پیام
