بعد از اینکه نیروهای ائتلاف وارد خاک عراق شدند و رئیس جمهور این کشور متواری گشت، همزمان یک نفر دیگر هم متواری شد و از نظرها پنهان گشت.
او کسی نبود به جز رهبر تروریست سازمان مجاهدین خلق که با نام فرقه رجوی شناخته می شود. هر چند بعدها دیکتاتور عراق دستگیر و مجازات شد ولی این یکی از بس دجال بود، کسی نتوانست او را دستگیر کند و رفت که رفت.
مسعود رجوی که همیشه مُبَلغ نوشیدن شربت شهادت به اعضای سازمان مجاهدین خلق بود و همیشه از افرادی مثل رضا رضایی، اولین کشته سازمان در زمان شاه و یا از چریک های فلسطینی تعاریف بسیار می کرد و علی رغم اینکه می دانست همه نگاه ها به سمت اوست و می خواهند ببینند که رجوی چگونه به ضرورت تاریخی فرقه اش پاسخ خواهد داد، بر عکس تصورات چنان زبونانه کنار کشید و به خفا رفت که خیلی‌ها جا خوردند.
البته او برای توجیه عملکردش به هواداران خوش خیال گفت که همانند امام زمان به غیبت رفته و در زمان موعود ظهور خواهد کرد!
بعد از آن بود که برخی برایشان این سوال پیش آمد که آیا این فرد زنده است و یا مرده است؟
بنده خیلی‌ها را دیده ام که این سوال به ذهنشان خطور کرده است، ولی من می گویم که چه فرقی می کند؟ رجوی مرده با زنده اش چه تفاوتی دارد؟
در فرقه تروریستی رجوی برای افراد خارج نشین چنین تلقین می گردد که رجوی مُرده است تا چهره تروریستی رجوی و سازمانی که او رهبریش را می کرد به تاریخ سپرده شود و به جای آن یک چهره مُدره و به روز شده را جایگزین نمایند یعنی مریم رجوی.
لازم به ذکر است که این کارشان هم علت داشت زیرا برخی افراد ذی نفوذ که در صحنه بین المللی فعالیت کرده و با جمهوری اسلامی دشمنی داشتند و می خواستند ابزاری در دستشان علیه ایران داشته باشند دنبال گزینه بودند. یکی از این گزینه ها فرقه رجوی بود ولی به محض مواجه شدن با این سازمان، افکار تروریستی آن در ذهنشان تداعی می کرد که باعث آن مسعود رجوی بود. ترورهای وحشتناکی که در نیمه اول دهه شصت توسط این فرد رهبری شده و به اجرا گذاشته شد هنوز در یادها و خاطرها باعث آزار و اذیت بود.
عملیات های انتحاری و وحشتناکی که نمونه اش در عصر حاضر توسط داعش در عراق و یا طالبان در افغانستان انجام می شود. یعنی عملیات های تروریستی که رجوی و عواملش انجام می دادند هم اینک الگویی برای ترورهای داعش و طالبان و بوکوحرام در آفریقا شده است.
رجوی در درون تشکیلات خودش برای افراد وارفته هر از گاهی چند خط پیام می فرستد و یا به صورت صوتی نشست هایی می گذارد تا برای آنان همانند گذشته انگیزش ایجاد کرده و به آینده امیدوارشان سازد.
مسعود رجوی زنده و مرده اش هیچ فرقی به حال تعادل قوای موجود نمی کند. او برای خیلی ها مرده است، هر چند برایش مراسم کفن و دفنی برگزار نگردید و بزرگداشتی انجام نشد ولی مراسم دفن سیاسی او در سال ۱۳۸۲ ( 2001 میلادی ) صورت گرفت.
اما گاهی می بینید که مطالبی به نقل از سخنگوی مجاهدین در اسلو از سایت های بی صاحب رجوی خوانده می شود که بیانگر حضور او در صحنه است. هر چند هنوز جرات نشان دادن رجوی را ندارند ولی تلاش می کنند با مطالبی که لحن او را در اذهان تداعی می کند به اعضاء و هواداران گمراه روحیه دهند. هر چند که این ترفند ها دیگر کارایی خودش را از دست داده است.
یادداشت از: ارسلان صادقی اردبیلی
عضو جدا شده از فرقه رجوی
انتهای پیام / فراق
