ایران اینترنشنال هرچه جلو می‌رود، بیش از پیش از پشت صحنه فعالیت‌هایش پرده برمی‌دارد.
به گزارش سرویس دیگر رسانه های فراق، «ما یک رسانه بی‌طرف هستیم.» این شعار همه رسانه‌های سیاسی دنیاست. همه رسانه‌هایی که سعی در پنهان کردن تمامی ساز و کارهایشان دارند و تلاش می‌کنند، نگرش‌های خود را مخفیانه عملی کنند. بسیاری از شبکه‌های سیاسی در دنیا، زمانی که گوشه رینگ انتقادات قرار می‌گیرند و راهی برای نجات از شرایط پیدا نمی‌کنند، به همین ریسمان همیشه آماده رسانه‌ای چنگ می‌زنند و می‌گویند «ما یک رسانه بی طرف هستیم». شاید این شعار در نگاه اول زیبا به نظر برسد، اما اگر عینک سواد رسانه بر چشم داشته باشیم و با دقت تصاویری که از مقابلمان عبور می‌کنند، مشاهده و تحلیل کنیم، می‌فهمیم این شعار در حد یک جمله است و هیچگاه عملی نمی‌شود.
بیایید با مصداق فعالیت برخی از این شبکه‌ها را بررسی کنیم. به تازگی ایران اینترنشنال شبکه فارسی زبانی که زمان زیادی از تاسیسش نمی‌گذرد، گردهمایی سالیانه سازمان منافقین را پوشش داد. سازمانی که پیشینه فعالیتش از شروع انقلاب اسلامی مشخص است. سازمانی که پس از امضای قطعنامه و پایان جنگ تحمیلی عملیات مرصاد را به راه انداخت و بسیاری از جوانان این مرز و بوم را به شهادت رساند.
مطابق انتظار پس از پوشش زنده این گردهمایی، مردم در فضای مجازی اعتراض خود را نسبت به این شبکه فارسی زبان نشان دادند. پاسخ شبکه ایران اینترنشنال به این اعتراضات نه تنها معترضان را قانع نکرد، بلکه چشمانشان را از تعجب گرد کرد. ایران اینترنشنال در صفحه اش نوشت:
«گروهی از مخاطبان ایران اینترنشنال از اقدام ما در پوشش ویژه گردهمایی سالیانه سازمان مجاهدین خلق انتقاد کرده و گفته اند که این گروه شایسته چنین توجهی نیست. هدف ایران اینترنشنال گزارش بی طرفانه تمام رویداد‌های مرتبط با ایران و انعکاس صدا‌های مختلف است. کما اینکه مخالفان سازمان مجاهدین در جریان پوشش زنده نظرات خود را ابراز کردند. ایران اینترنشنال طبق اصول حرفه‌ای دیدگاه مسئولان حکومتی ایران و گروه‌های متنوع مخالف حکومت را به صورت متوازن بازتاب می‌دهد.»
سوال اینجاست، چطور این شبکه به اصطلاح ملی، تشییع بی سابقه قاسم سلیمانی سردار ملی ایران را به صورت زنده منعکس نکرد؟! چرا این شبکه فقط به تحلیل شهادت قاسم سلیمانی پرداخت؟ چرا همایش‌های متعدد دختران انقلاب برای حفظ حجاب در کنداکتور برنامه‌های ایران اینترنشنال جایی ندارد؟! بی تردید هیچ جوابی برای این سوالات وجود ندارد؛ چرا که رویکرد این شبکه و نوع پوشش برنامه هایش نشان می‌دهد، جوابیه بالا فقط در حد یک ادعاست. البته انتقادات مردم در فضای مجازی با این جوابیه ایران اینترنشنال متوقف نشد.
بیایید کمی عمیق‌تر به این شبکه نگاه کنیم. اصولاً خط فکری هر رسانه مرتبط با بودجه ای است که حیات آن رسانه را تضمین می‌کند. مثلا صدا و سیما به سبب هدف شکل گیری اش بودجه دولتی دریافت می‌کند و موظف است در راستای تأمین منافع ملی فعالیت کند. جالب اینجاست که ایران اینترنشنال هیچ گاه درباره منبع تأمین بودجه اش شفاف سازی نکرده است. حتی یکی از کارشناسان سیاسی واکنش جالبی نسبت به این موضوع داشته است که در تصویر زیر می‌توانید این واکنش را مشاهده کنید:
علی علیزاده تحلیل‌گر سیاسی که مدتی در بی بی سی فارسی به عنوان کارشناس حضور پیدا می‌کرد و سپس کنار گذاشته شد، درباره ایران اینترنشنال می‌گوید: «دیروز گاردین معتبر‌ترین روزنامه بریتانیا در دومین مقاله خود درباره رابطه ایران اینترنشنال و خانواده سعودی مطلبی را منتشر کرد. این روزنامه اثبات کرد که بودجه ۲۵۰ میلیون دلاری این شبکه از طرف محمد بن سلمان به واسطه سعود القحطانی تامین شده است. سعود القحطانی طبق گزارش خبرگزاری رویترز، کسی است که در ۲۲ اکتبر باعث گروگان‌گیری سعد حریری، شکنجه و گرفتن اعترافات اجباری او شده است … گزارش گاردین حجت را بر همه ما تمام می‌کند.»
نکته قابل توجه، صحبت برخی از خبرنگارهای سابق این شبکه فارسی زبان است. نگار مرتضوی ژورنالیست ایرانی-آمریکایی و گزارشگر سابق تلویزیون ایران اینترنشنال درباره بودجه مالی ایران اینترنشنال نوشته است:
«عربستان سعودی بسیار سیستماتیک و پیگیر در حال جهت دهی جدید به رسانه هاست. عربستان سعودی به دنبال نفوذ و اعتبار است و برای تحقق این خواسته هزینه‌های زیادی پرداخت می‌کند.»
برخی دیگر از ژورنالیست‌های سابق تلویزیون ۲۴ ساعته ایران اینترنشنال نیز درباره فعالیت‌های جانبدارانه این شبکه در راستای سیاست‌های عربستان سعودی گفته اند.
با این وجود، راب بینون، رئیس اجرایی ایران اینترنشنال، وابستگی این تلویزیون به دولت سعودی را تکذیب کرده است. گاردین به نقل از یکی از کارمندان این شبکه نوشت که ایران اینترنشنال دو برابر حقوق تلویزیون‌های رقیب را به کارمندان خود پرداخت می‌کند. این شبکه حدود ۱۰۰ کارمند و مجموعه‌ای از اتاق‌های خبر و استودیو‌های مدرن را در اختیار دارد.
این مقاله گاردین با واکنش ایران اینترنشنال مواجه شد و این تلویزیون در بیانیه‌ای نوشت که حقوق کارمندانش متناسب با نرخ بازار است. نگار مرتضوی نیز در متنی در حساب توییتر خود اعلام کرد که دلیل وی برای ترک این شبکه تلویزیونی تاثیرگذاری شدید سیاست‌های سعودی بر اخبار و تصمیمات تحریریه این شبکه بوده است.
البته ایران اینترنشنال نخستین شبکه‌ای نیست که از یک کشور معاند تأمین بودجه می‌شود و علیه ایران فعالیت می‌کند. شبکه «من و تو» نیز با ساز و کاری مشابه شبکه سعودی مذکور، فعالیت می‌کند و هر سال برای قدم برداشتن در مسیر پیشرفت اهدافش، بیش از گذشته هزینه می‌کند.
بررسی آخرین گزارش‌های مالی از شبکه «من و تو» نشان می‌دهد، هزینه‌های این شبکه در سال مالی اخیر، تقریباً ۲۰ برابر درآمد آن و در سال قبل از آن ۱۹ برابر درآمد بوده است. مجموع هزینه‌های عملیاتی این شبکه طی سه سال مالی، از مرز ۵۳ میلیون پوند گذشته است. حال آنکه مجموع درآمد‌های سه سال گذشته آن به زحمت به ۲.۵ میلیون پوند می‌رسد. درآمد سال مالی اخیر این شبکه (که مشخصاً از طریق تبلیغات حاصل می‌شود) کاهش قابل ملاحظه ۱۶ درصدی نسبت به سال قبل از آن داشته است.
به نوشته باشگاه خبرنگاران جوان، برخلاف وضعیت سال‌های قبل، ترازنامه شبکه «من و تو» در سال مالی اخیر نشان دهنده بدهی ۲۵ میلیون پوندی در مقابل ۴.۷ میلیون پوند دارایی ثابت و ۴.۴ میلیون پوند دارایی‌های جاری است. بخش اعظم این بدهی ۲۵ میلیون پوندی (حدود ۹۴ درصد آن) بدهی به سهامداران و مدیران است. سهامداران شرکت مالک شبکه «من و تو» تا پایان ماه سپتامبر ۲۰۱۸ ، حدود ۱۱۹ میلیون پوند (۹۵ میلیون پوند سهام و مابقی به صورت قرض) را به این موسسه تزریق کرده اند که ۱۱۱ میلیون پوند آن (۹۴ درصد) تاکنون به ضرر انباشته تبدیل شده است.
آنچه از این مستندات برداشت می‌شود، جهت گیری ایران اینترنشنال و شبکه‌های مشابه را نشان می‌دهد. کمی توجه به این مستندات، کاملا مخاطب را از خطِ فکری سازندگان برنامه‌های ایران اینترنشنال آگاه می‌کند و گوش او را در برابر دروغ‌هایی که می‌شنود، می‌بندد.
انتهای پیام
