در حالی که که با جمع آوری بیش از یازده هزار امضاء در تائید طوماری که خانواده های دردمند در فراق عزیزانشان که در اسارت رجوی ضد بشر بسر می برند و در زندان مانز در کشور آلبانی محبوس هستند، جناب نخست وزیر آلبانی واکنش نشان دادند و حماقت خویش را به نمایش مجدد گذاشتند.
چرا نوشتم «به نمایش مجدد» چون که ایشان با پذیرش منافقین به کشور خود اوج فهم و شعور سیاسی خود را به نمایش گذاشته بودند. جناب نخست وزیر «ادی راما» باید به همان رشته اصلی خودش که نقاشی تابلو بود می پرداخت و نه اینکه در سیاست وارد شود.
طبق اخباری که به دست آمده است، نخست وزیر آلبانی در واکنشی مقابل سوال نمایندگان پارلمان آلبانی که داستان این امضاءهای جمع شده چیست و حرف این معترضین چه می باشد گفتند که «تهدیدات امنیتی» وجود دارد.
من هر چقدر فکر می کنم علت این همه تقابل آقای نخست وزیر با خانواده های دردمند ایرانی چیست که اجازه ورود پدران و مادران سالخورده را به کشور خود نمی دهد عقلم به جایی نمی رسد.
دوستان یک ضرب المثل تورکی می گوید که: «گر اسب را پیش اسب ببندید ، همرنگ نگردند حتما هم خو خواهند شد.»
جناب نخست وزیر زیاد مقصر نیستند، همنشینی با فرقه تروریستی رجوی در ایشان بی تاثیر نبوده و جناب وزیر تقریبا گوی سبقت را از سایر رقبا از جمله دیکتاتور سابق عراق و یا مشاور امنیتی سابق کاخ سفید جناب جان بولتون و یا ژنرال های سابق ارتش آمریکا و یا وزیر سابق اسپانیا و یا وزیر سابق ایتالیا و یا شهردار سابق نیویورک که جملگی کلمه «سابق» را یدک می کشند ربوده است.
جناب نخست وزیر آلبانی در پارلمان این کشور در واکنش خود به خوبی نشان داد که نمایندگان این کشور در انتخاب شان به شدت اشتباه کرده اند و علت اینکه چرا تا الان آلبانی نتوانسته است به اتحادیه اروپا بپیوندد هم روشن شد. آخر کدام دولت و یا وزیری در حوضه شنگن می آید به کشوری اجازه الحاق به اتحادیه اروپا را بدهد که نخست وزیرش جای ظالم و مظلوم را اشتباه گرفته است. تشخیص نمیدهد که تهدید امنیتی شان در کشور خودشان و در کنار گوششان کپیده اند. مار در آستین پروراندن یعنی اینکه تروریست ها در کنار گوش خود بپرورانی و مظلومین را تحت فشار قرار بدهی!
جناب نخست وزیر «ادی راما» تهدید امنیتی یعنی پدر و مادرهای پیری که فقط و فقط هدفشان از این بیانیه و حمایت از آن این می باشد که بعد از سالها دوری و فراق و درد و رنج سالیان خواهان دیدار با عزیزانشان هستند؟ یعنی سیستم امنیتی کشور شما اینقدر ضعیف است که توان تشخیص تهدیدهای امنیتی با پدرها و مادران سالخورده را ندارد؟ چرا شما تلاش می کنید به جای پاسخ درست به نمایندگان کشور خودتان شعور آنها را محک بزنید؟
اما خبر خوب این است که این ترفند ها و نیرنگ ها و فریب ها دیگر مثمر ثمر واقع نمی شود و هیاهو و تکاپو در این وادی بیشتر علیه خود کسانی هست که علیه فعالیت های انسان دوستانه و خیرخواهانه خانواده های ایرانی می باشد که به جز دیدار با عزیزانشان که در کمپ رجوی محبوس هستند هیچ چیز دیگری نمی خواهند و هر آن کسی که در این زمینه سنگ اندازی کرده و مانع تراشی نماید قطعا بی آبرو خواهد شد و در این نباید تردید نمود.
ممکن است که از بابت دلارهایی که فرقه رجوی به جیب های برخی سیاستمداران آلبانیایی سرازیر می نماید برای چندی سر خوش و سرمست باشند ولی قطعا در روز روزش پشیمانی خواهند داشت.
یادداشت از: سعید محمدپور
انتهای پیام / فراق
