گروهک رجوی در باتلاق های سیاسی و اجتماعی

گروهک سر خورده و نا امید رجوی که خود را در عمیق ترین باتلاق های سیاسی و نظامی و حتی اجتماعی می بینند و دست و پنجه نرم می کنند و چنگ می اندازند که خود را بلکه بیرون بکشند ولی از این مسئله غافل هستند که قانون باتلاق این نیست که حرکت بیجا و بی خودی انجام بدهی ،چون هر چقدر بیشتر تلاش های مزبوحانه بکنی بیشتر فرو می روی و روشن است که آخرین نفس های خودش را می کشد،این گروهک با گذشت بیست پنج سال تقریبا همه ی توان جذب نیروی خودشان را از دست داده و نفرات آن در عراق و اروپا به خصوص بعد از سرنگونی و نابودی صدام حسین دیکتاتور خونخوار عراق ، واقعیت و ماهیت های اصلی این گروهک را دریافته اند و از نیت پلید این گروهک آگاه شدند،چه آنهایی که در به اصلاح شورای ملی مقاومت مسئولیت پوشالی داشند و چه اون هایی که در سطح پایین تری زیر ستم و استثمار این گروهک بودند.

به عنوان مثال آقای دکتر کریم قسیم و آقای یغمایی در زمان حکومت صدام حسین دیکتاتور سابق عراق ، در دستگاه سازمان منافقین بسیار ارزنده و مهم بودند علتش فقط برای پیشبرد اهداف خودشان که از اینجور آدمها استفاده می کرد که در ذهن های دیگران اینگونه باشد پس این سازمان دموکراتیک  و ازادیخواه است ! و صرفا به خاطر استفاده سیاسی اینجور آدمها را درسیستم خودشان می پذیرفتند و از آنها استفاده سیاسی می کردند.

اما پس از گذشت زمان و از اینکه دیکتاتور عراق نابود شد و تنها پشتیبان رجوی از بین رفت ،رفته رفته چهره ی کریح و واقعی رجوی برای نیرو های خودش و هم پیمانانش آشکار شد و اینها دریافتند که چقدر در گفته ها و عمل های رجو فاصله وجود دارد و مانند شب و روز می مانند و متضاد هم هستند ، اینجا بود که نیروهای خودش را پس از سالیان سال که با دروغ و نیرنگ فریب داده و نگاه داشته بود را یکی پس از دیگری از دست بدهد و هنوز هم خواهد داد به نظرم آن روز دیر نیست و با کمک خداوند متعال و خانواه ای محترم و انجمن نجات به زودی به این هدف مهم و خدا گونه دست پیدا م کنیم و نهایتا دم و دنبالچه های رجوی به زبانه دادن تاریخ ریخته خواهد شد تا کسانی که هنوز در بند رجوی گرفتار شدند و دست پا می زنند بتوانند روزی به آغوش گرم خانواده ی خویش باز گردند

چندی پیش با خبر شدم یکی از نفراتی که سالیان سال در بند رجوی گرفتار شده بو با لاخره پس از تحمل شدیدترین شکنجه های روحی و روانی از طرف فرقه و سرکرده های آن به طرز مشکوکی کشته می شوند

نام این قربانی رجوی ، علی سالاری می باشد که از نزدیک می شناختم .این آدم خیلی ساده و کسی کاری نداشت و تنها علت ماندنش در گروهک فقط ناتوانی  ولا علاجی وی بود که کاری از دست او برای رهایی خویش از اسارت و بردگی بر نمی آید .اما از رفتار و کردار وی معلوم بد شدت با سازمان مخالف بود

و به هیچ عنوان خط و مشی فرقه را نمی پسندید و همیشه ناراضی و متنفر بود چرا؟ چون او را از نزدیک می شناختم و مطمئن هستم او بر اثر فشارهای روحی و روانی فوت شده و دلیل قانع کننده ی دیگری وجود ندارد .

اما سرکردگان این فرهنگ با سناریوی از پیش تعیین شده این جنایت را به محاصره ی به اصطلاح ظالمانه عراقیها نسبت می دهند و مدعی می شوند که به خاطر محاصره جنایتکارانه پزشکی لبرتی جان باخته است

واقعیت این است قلب هر انسانی پس از شنیدن خبرهای این چنینی به درد می آید بخصوص قلب من و امسال من که پر از سالیان تحمل انواع درد و رنج ها که به میهن باز گشته ام بسیار درد آور و غیر قابل است شاید برای انسانهای عادی زیاد ملموس نباشد اما برای ماهایی که در این جور صحنه های بوده ایم بسیار بسیار در آور است .

چون که خیلی خوب درک می کنم مانند علی سالاری و یحیی زیادتی ها که به طرز مشکوکی جان باخته اند و می بازند به تعداد شان افزوده می شوند و اگر در آینده نزدیک جلوی این جنایت های گرفته نشود انسانهای بیشتری قربانی هدف های تو خالی رجوی خواهند شد پس من از تمامی ارگانهای و سازمان ملل و حقوق بشر و کسانی که برای نجات این اسیران قدمی برداشته اند می خواهم همین امروز برای نجات انسانهای بی دفاع که در بردگی کامل به سر می برند اقدام کنید چون فردا دیر است.