رسانه های آلبانی از ا
وایل ژانویه ۲۰۱۸ ضمن پخش فیلم و تصاویر از پایگاه های فرقه در آلبانی، اطلاع دادند که پایگاه های اصلی فرقه در تیرانا بسته شده و کلیه اعضای فرقه به کمپی جدید و دورافتاده در منطقه داروس آلبانی منتقل شده اند. کمپ جدید فرقه که اشرف۳ نام دارد، همانند پادگان اشرف در عراق حصار کشی شده و کنترل شدیدی بر روی اعضای فرقه اعمال می گردد. کمپ اشرف۳ از تمامی مراکز پزشکی، رفاهی، اجتماعی و اقتصادی دور می باشد و چنین به نظر می رسد که یک سیستم فشار بسیار قوی در این پایگاه علیه اعضای ناراضی و جدایی خواه بکار گرفته خواهد شد. سازمان مجاهدین و رهبرانشان در اینباره سکوت کرده اند.
آیا رهبران فرقه در هراس از ریزش شدید نیرویی، افشاگری جداشدگان و درخواست ملاقات خانواده ها دست به چنین اقدامی زده اند؟
چرا رهبران فرقه در دنیای مدرن امروزی، اعضای پا به سن گذاشته خود را که از بیماری های مختلف رنج می برند، به اجبار از شهر تیرانا که به مراکز پزشکی، اجتماعی و اقتصادی نزدیک می باشد، کوچ داده و به پایگاهی حصار کشی شده همانند زندان منتقل می کنند؟
آیا این انتقال اجباری، زیر پا گذاشتن حقوق انسانی افراد فرقه و خانواده هایشان، نقض مستمر حقوق بشر و آشکارسازی سیستم برده داری فرقه رجوی برای پیشگیری از فروپاشی نیست
اشرف۳ و مناسبات داخلی حاکم بر آن، نمونه ای از زندان جدید فرقه در آلبانی است. وقتی یک تشکیلات، حق زندگی آزاد و مختار را از اعضای خود دریغ کرده و مانع از استقلال آنان می گردد. وقتی اعضای درون یک فرقه حق انتخاب مکان زندگی خود را نمی توانند داشته باشند. وقتی یک فرقه حق ارتباط اجتماعی اعضای خود را سلب می نماید. مکان محصور حتی اگر مجموعه ای از بهترین قصرهای طلایی جهان باشد، بدون شک یک زندان است!
یادداشت از جواد فیروزمند
انتهای پیام
