آن چه در دیدار وزیران خارجه رژیم غاصب و آلبانی درباره ایران گذشت؛ شجاعت یا حماقت؟ / اقدام تیرانا در حمایت از منافقین، مصداق تروریسم دولتی است
سوگند به شیطان
حربه منافقین برای کسب محبوبیت در خارج از کشور به روایت اعضای جداشده
یک عالَم توهم!
کشوری گوش به فرمان آمریکا و رژیم صهیونی / تیرانا باید از دام رها شود / منافقین آلبانی را «سرزمین اشغالی» میبینند
«وعده بهشت دادند، اما من جهنم را یافتم» / کارشناسان: باندهای آلبانیایی، متخصص در قاچاق انسان و هروئین هستند
وقتی رجوی گفت، تاریخ از پیروز جنگ سوال نمیکند!
روایتی از پایان زندگی مشقتبار در مقر خائنان بیوطن / بریدهای که در پارکینگ منافقین خود را آتش زد
یحیی گل چشمه، بنده و ۲ نفر از اقوامش را فدای آزادی فرزندش کرده بود که بجای این خیانت و نامردی، که من و بقیه با تباه شدن زندگیمان بهای آن را پرداخت نمودیم و مدت ۱۱ سال در عراق در بدترین شرایط زندگی و روحی و روانی اجبارا ماندگار شدیم که به هیچ عنوان و به هیچ شکلی جبران از دست دادن بهترین و طلائی ترین سالهای زندگیم را نمی توان کرد و همیشه این شخص و دیگر اعضای سازمان و فرماندهان ان مورد لعن و نفرین بنده بوده و خواهد بود و یکی از آرزوهای بنده این بود که ای کاش می توانستم یک بار دیگر این خائن را از نزدیک ببینم و انتقامم را از او بگیرم و وقتی از مرگ ذلت بارش باخبر شدم در لحظه اول بسیار خوشحال شدم ولی بعد از چند لحظه ناراحت شدم که چرا چنین امکانی بوجود نیامد که انتقام عمر از دست رفته ام و خیانت بزرگی که در حق من و دیگر جوانان و فرزندان این مرز و بوم انجام دادند را بگیرم .
بنازم به این خانواده ها که تبدیل شده اند به یک خاری در گلوی رجوی و سرانش با انواع ترفندها تلاش می کند این خار را از گلویشان بیرون بکشند ولی تا به حال این خار بیشتر در گلویشان فرو رفته و یک حالت جنون آمیز به آنها دست داده و خلاصی ندارند .
ادوارد ترمادو، وبلاگ ترمادو، اول ژوئن ۲۰۱۶:… ریاست محترم کمیساریای حقوق بشر خانم ناوانتم پیلای،برای اینجانب و حتمآ برای عده بسیاری همین نکات یاد شده در رابطه با موضوع مجاهدین خلق و حقوق بشر مبهم است که امیدوارم شما که رئیس این نهاد حقوق بشری هستید پاسخی برای این نکات داشته باشید و با برخورد لازم هم زمینه ملاقات خانواده ها با عزیزانشان چه درعراق و چه در کشور آلبانی را فراهم سازید و هم اینکه …
بی سسب نبود که خانواده ها امروز پرده های رجوی را از هم دریدند و چشم در چشم مسئولین فرقه در مقابل کمپ لیبرتی فریاد در گلو خفه شده شان را سر دادند که ای انسانهای خالی از مغز چرا و به چه دلیل و طبق چه قانونی مارا از دیدار با عزیزانمان منع می کنید. این چه زندانی است که زندانبانان آن هیچ رحم و مروتی ندارند و پایبند هیچ قانونی نیستند.
موضوع بلافاصله به اطلاع مسئولین ملل متحد رسانده شد و نماینده آنها در محل حاضر گردید. نماینده ملل متحد فیلم ها و تصاویر درگیری را مشاهده نمود و همچنین شاهد بود که اعضای خانوادهها اکثرا خانم بوده و مورد ضرب و شتم مردان فرقه رجوی قرار گرفته اند. این ماجرا کلا به نفع خانواده ها رقم خورد و اقدام اعضای فرقه رجوی و تهاجم آنها محکوم گردید.
فریاد و ضجه مادران و پدران، دل هر کسی را به درد می آورد. هیچ کس منطق رجوی برای ممانعت از دیدارهای خانوادگی و خصوصا تمکین و بی عملی کمیساریای عالی ملل متحد در این خصوص را درک نمیکرد. برخورد مأمورین انتظامی عراقی در این روز با خانواده ها خیلی بهتر از روز اول بود و ابراز همدردی میکردند و تلاش مینمودند مسائل خانواده ها را تا حد امکان حل نمایند.
الان در عراق و پشت درب های بسته لیبرتی ایستادم. ولی سران نابکار رجوی برادرم و سایر اعضای اسیر را پشت پرچم هایی که زده اند پنهان کرده اند تا ما و خانواده ها آنها را نبینیم. صدایش می کنم ولی هزار دریغ و افسوس که هیچ جوابی نمی شنوم . من برادرم را می خواهم. ای وجدان های آگاه بیدار شوید. ای مسئولین سازمان ملل ، نمایندگان حقوق بشر! به داد ما برسید. چگونه است …
خانوادۀ ایران پور شیرینی و عکس و نامه و خاک ایران به آن سوی پرده ها در کمپ لیبرتی مقر افراد سازمان مجاهدین خلق در بغداد می اندازند ولی افراد رجوی آنها را لگد مال کرده و به طرف خانواده ها پرتاب می کنند. ۳ خرداد ۹۵ در بغداد … پاسخ تربیت شدگان مکتب رجوی به خلق قهرمان ایران به نمایندگی خانواده های خودشان که شیرینی و گل از شیراز و تکه هایی از خاک ایران به
ما جدا شدگان از سازمان مجاهدین خلق از جنابعالی به عنوان رئیس دولت عراق که این رفتار ضد انسانی رهبری سازمان مذکور در خاک آن روی می دهد خواستار کمک به این خانواده ها برای تماس و دیدار با عزیزانشان در کمپ لیبرتی بغداد بعد از دهها سال جدایی و بی خبری هستیم تا حاکمیت دولت عراق را بر تمام خاکش اعمال داشته و نگذارید حاکمیت ملی عراق توسط رهبری
تلاش پنجم خانواده ها
برای دیدار با عزیزانشان در لیبرتی
(روز دوم)
خانواده ها تعدادی عکس و نامه برای عزیزانشان دادند و گفتند که حداقل اینها را به دستشان برسانند که نگهبانان مربوطه عکس ها و نامه ها را در مقابل روی خانواده ها پاره کردند. تعدادی از ساکنان داخل اردوگاه از شکاف های دیواره ها نمایان بودند که مظلومانه و با حسرت به خانواده ها نگاه میکردند. بلافاصله عده ای این شکاف ها را با پارچه پوشاندند تا مبادا خانواده ها و اسیران گرفتار در داخل فرقه چشم در چشم شوند.