نگاهی به رهایی زن از دیدگاه مجاهدین خلق

خانم رجوی همیشه وهرگاه از زنان یادی می کند بلافاصله صفتی را به آن می بندد که مشخص کند منظورش همه زنان نیست ،‌فی المثل در سخنرانی اخیرش گفته است هشت مارس روز تقدیر از زنانی است که برای آزادی و برابری در نبردند، این را باید درمقابل پیش فرض انحصارطلبانه سازمان مجاهدین گذاشت که معتقد است تنها زنانی برای آزادی وبرابری میجنگند که در صفوف مجاهدین خلق باشند و لباس ارتش آزادیبخش را پوشیده باشند و این پیش فرض را هم باید در مقابل تعریفی از نبرد زنان برای آزادی و برابری قرار داد که خانم رجوی پیش تر و خصوصی تر با زنان عضو سازمانش بیان کرده ،یعنی نبرد زنان برای آزادی همانا ذوب شدن در رهبری …..و در نهایت به عقد ونکاح رهبر ایدیولوژیک مجاهدین یعنی مسعود در آمدن است .

مجاهدین همه اسطوره هایی را هم که از زنان ساخته اند از قضا نه بخاطر خود آن زنان و فعالیت هایشان بلکه بخاطر وابستگی هایشان به مسعود رجوی بوده است ، مثلا سمبل زنان زندانی منیره رجوی خواهر مسعود است که هیچ از مبارزه و سیاست نمیدانست و هیچ تلاش یا حرفی هم در جهت مبارزه زنان نگفت و هیچ خطی هم ننوشت و همینطور اشرف و مریم وزهرا و فاطمه و هرزنی که ربطی و سرو سری با مسعود رجوی دارد.

خانم رجوی از هیچ زنی در تاریخ مبارزات ایران یاد نمیکند بجز همانها که میتوان آنها را به رهبری خاص الخاص مسعود رجوی گره زد چرا که خود نیز اعتبارش را از همین رهبری و همین مرد گرفته است و نقطه اوج مبارزاتش در همه زمینه ها و بالاخص ایدپولوژیک این است که شوهرش را برای همبستری با رهبرفرقه رها کرد و ازدواج و خواست رهبری را به قوانین و شرع و عرف و طلاق ،ترجیح دادواین الگویی شد برای اوج کمال و فهم و ارزش رهبری عقیدتی در سازمان و منشا ایی شد برای لذت رانی رهبری عقیدتی که البته با بندهای موکد که این قانون فقط برای سطح رهبراست و قابل تقلید نیست ویا همه مردان برای نشان دادن سرسپردگی به رهبر عقیدتی باید زنان خود را سه طلاقه کنند ،مختص رهبری هم باقی ماند.

مریم رجوی البته از نیات پلید رهبر عقیدتی اش در باره زنان بی اطلاع نیست چرا که هیچ وقت در هیچ مراسم و مکانی به بهانه های مختلف مانع از آن شده که دخترش ( دخترش از همسر قبلیش آقای ابریشمچی به اسم اشرف ) با مسعود رجوی تنها بماندو این نشان میدهد که تمام تلاش خانم رجوی فارغ از لفاظی های عقیدتی یا تشکیلاتی برای هوای نفس رهبرش بوده و بس .

بیان آزادی زنان و آزادی انتخاب نوع پوشش و بسیارحرفهای دیگر از سوی خانم رجوی نیز البته با قوانین داعشی حاکم بر مدینه فاضله مجاهدین یعنی اشرف در تضاد کامل است .

الیزابت روبین، نویسنده ی نیویورک تایمز اولین زنی بود که در سال ۲۰۰۳ لقب فرقه را برای سازمان مجاهدین در مقاله اش بکار برد او برای تهیه گزارش از زنان اشرف به این قلعه مخوف و اسارتگاه زنان سفر کرده بود او قوانین ضد زن و داعشی خانم رجوی را در نگاه و راه رفتن و چهره زنان خواند و دیدو نوشت .

البته زنان برای مجاهدین خلق به جز رهبر آنها فواید دیگری نیز داشته که میبایست مورد تقدیر خانم رجوی قرار بگیرند ، فوایدی مثل عضوگیری مردانی که از آنها بعنوان نیروهای اجتماعی یاد میشد و آنها توسط تماسهای تلفنی برخی از همین زنان با فریب و نیرنگ به اشرف کشانده شدند ویا تحریک مردان و به کنترل در آوردن آنان وهمچنین سمبل چشم و گوش بسته و بی چون و چرا بودن در تشکیلات اما آنها بجز همان مورد اول یعنی خواست رهبری در هیچ مورد دیگری مورد تقدیر قرار نگرفتند.

بهتر است در مورد زنان بجای لفاظی های دوپهلوی خانم رجوی به عملکردش نگاه کنیم در این صورت بجای ملاله یوسف زی* با ملا عمر روبه رو خواهیم شد و بجای مریم النعیمی **با مریم البغدادی*** .

—-

*ملاله یوسف زی فعال پاکستانی در مبارزه با طالبان

**مریم یا ‘سمیره النعیمی’ فعال ، زنی که شجاعانه در مقابل داعش ایستاد، یک ماه شکنجه شد و سرانجام تیربارانش کردند.

*** مریم البغدادی اشاره به خانم رجوی و جهاد نکاحی که بعنوان رقص رهایی برای رهبر عقیدتی اش مسعود راه انداخت .

—-

طلاق اجباری اعضا ی مجاهدین خلق یکی از مراحل اصلی انقلاب ابدئولوؤیک این فرقه است ، در حالی که بند ج ماده پنجم “میثاق بین المللی حذف تمام اشکال تبعیض نژادی” مصوبه ۲۱ دسامبر ۱۹۶۵ “حق ازدواج و انتخاب همسر ” را از حقوق بنیادی هر زن برمی شمارد.
در همین حال بند ۲ ماده بیست و سوم کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد: “حق ازدواج و تشکیل خانواده برای مردان و زنانی که به این سن (سن ازدواج) رسیده اند، را برسمیت می شناسد.”
حق ازدواج و تشکیل خانواده از ساده ترین حقوق اولیه و بنیادین هر فرد است. این حق مانند حقوق اولیه دیگری نظیر داشتن شغل و انتخاب محل زندگی سلب نشدنی است و هیچ کس نمی تواند این حق را از دیگری سلب نماید. اما زنان عضو فرقه مجاهدین خلق در عراق از این حق بنیادی محروم اند. آنها جملگی در یک جهاد عقیدتی به نکاح مسعود رجوی در آمده اند .