برگزاری نشست‌های فرقه رجوی همواره با اعتراض دیپلماتیک وزارت خارجه ایران همراه بوده و اقدام فرانسه به مثابه حمایت از تروریسم و نقض قوانین حقوق بین‌الملل توصیف شده است.
به گزارش فراق، در بخش پنجم پژوهش «فرانسه و مجاهدین خلق در گذر زمان» به قلم دکتر نواب محمدی، ابعاد سیاسی تعاملات فرانسه و فرقه رجوی و تأثیر آن بر روابط با ایران، از چند جهت واکاوی شده است.
فرانسه و مجاهدین خلق در گذر زمان؛ «منفعت گرایی» و «زیستن در بحران» / ۱
فرانسه و مجاهدین خلق در گذر زمان؛ «منفعت گرایی» و «زیستن در بحران» / ۲
فرانسه و مجاهدین خلق در گذر زمان؛ «منفعت گرایی» و «زیستن در بحران» / ۳
فرانسه و مجاهدین خلق در گذر زمان؛ «منفعت گرایی» و «زیستن در بحران» / ۴
از نگاه سیاسی، تعاملات فرانسه و فرقه رجوی (و نیز تأثیرات آن بر روابط با دولت ایران) را باید از چند جهت واکاوی کرد.
۱- برگزاری نشست‌های سالانه فرقه در پاریس
چنانکه پیشتر اشاره گردید، تصمیم اتحادیه اروپا و در راس آن فرانسه برای درج نام فرقه رجوی در فهرست گروه‌های تروریستی در می ۲۰۰۳ صرفاً معطوف به بازوی نظامی فرقه یعنی ارتش به اصطلاح آزادیبخش ملی بوده و شاخه سیاسی آن -شورای ملی مقاومت- در فهرست گروه‌های تروریستی قرار نگرفت.
به همین صورت، انگلیس نیز پیشتر در سال ۲۰۰۱ با وجود اعلام فرقه رجوی بعنوان گروه تروریستی و ممنوع ساختن فعالیت‌های آنان در لندن، بخش سیاسی فرقه (شورای ملی مقاومت) را مستثنی نمود، لذا آنها قادر به انجام فعالیت‌های سیاسی و انتشار نشریه ارگان رسمی خود (مجاهد) نیز بودند. (برخلاف آمریکا که کلیت فرقه و ارکان آن را در لیست تروریسم گنجانده بود).
همین امر (امکان فعالیت شاخه سیاسی فرقه) در سایه توانایی مالی ورای تصور، امکان تداوم فعالیت‌های سیاسی، تبلیغات و مانورهای رسانه‌ای، برقراری ارتباطات، رایزنی و لابی با مقامات و چهره‌های سیاسی و برگزاری نشست‌های سالانه را برای سران فرقه فراهم آورد. چنانکه اعضای فرقه با لابی‌گری در پارلمان‌های کشورها و نهادهای بین‌المللی به ویژه اتحادیه اروپا، کنگره آمریکا و پارلمان‌های تروئیکای اروپایی، پرداخت‌های گزاف، نفوذ در اندیشکده‌های مطرح ضدایرانی (تینک تنک‌ها) و … توانستند ظرف چند سال فرقه متبوع خود را از لیست گروه‌های تروریستی خارج سازند. چنانکه در سال ۲۰۰۷ «دادگاه استراسبورگ» بعنوان عالی‌ترین مرجع قضائی اتحادیه اروپا رای بر خروج فرقه از لیست تروریسم داده و متعاقب در سال ۲۰۰۹ وزرای خارجه ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا در نشست بروکسل، فرقه رجوی را از لیست گروه‌های تروریستی اتحادیه خارج کردند. نکته حائز اهمیت این اقدام این است که این اولین باری است که اتحادیه اروپا تشکلی را از فهرست گروه‌های تروریستی خود خارج می‌کند.
درست از همان ایام حضور رهبران فرقه در پاریس (و پس از درج شاخه نظامی در لیست گروه‌های ترویستی اتحادیه اروپا)، یعنی از سال ۱۳۸۳ شمسی (۲۰۰۴ میلادی)، همه ساله در محدوده خرداد یا تیرماه (ژوئن یا ژوئیه) نشست‌های سالانه فرقه برگزار و مبالغی هنگفت، بدون هرگونه توجیه معقولی برای منابع و نحوه تامین آن، صرف حضور مقامات -عمدتاً بازنشسته- خارجی، تدارک جمعیت تحت عنوان هوادار، پذیرایی و ایاب و ذهاب و پروپاگاندا (بزرگنمایی و حماسه‌سازی) می‌شود.
[دلایل و نحوه خروج فرقه از لیست گروه‌های تروریستی و تبارشناسی و چرایی حضور برخی چهره‌های خارجی در این نشست‌ها خود موضوع مطلبی جداگانه است].
وجه مشترک این نشست‌ها، حضور برخی چهره‌های ضدایرانی همچون «رودی جولیانی»، «مایک پمپئو»، «مایک پنس»، «ویدال کوادراس»، «جان بولتون»، «ترکی فیصل» و چهره‌هایی از این سنخ می‌باشد که رسانه‌های مطرحی همچون شبکه «ان. بی. سی نیوز»، «واشنگتن‌پست»، «نیویورک تایمز»، «اینترسپت»، «گاردین» و «ال پائیس» در مورد انگیزه‌های مالی و دریافت ارقام هنگفت (با ذکر دقیق جزئیات) جهت حضور در نشست‌ها، افشاگری‌های حیرت‌آوری داشته‌اند.
پول‌ها بر تن و روان این میهمانان اجاره‌ای شیدای دلار! چنان شیرین آمده که فی المثل مایک پمپئو (وزیر خارجه دولت قبلی ترامپ و رئیس اسبق سازمان سیا) در نشستی در دسامبر ۲۰۲۲ مریم رجوی را «رئیس‌جمهور منتخب ایران» خواند. پمپئو در این نشست گفت: «می‌خواهم سخنانم را با به رسمیت شناختن رئیس‌جمهور منتخب، مریم رجوی شروع کنم. شورای ملی مقاومت ایران تحت رهبری او در حال پی‌ریزی یک جمهوری آزاد، مستقل و دموکراتیک در ایران است» واقعاً چه بیچاره ملتی است که سرنوشت مردمانش با دستان خون‌آلود فرقه‌ای‌ها و در سایه ائتلاف مایک-مریم رقم بخورد. شگفتا که مریم رجوی حتی یکبار دستکم از باب تعارف یا خضوع -اصطلاحاً شکسته نفسی- عنوان رییس جمهور برگزیده را پس نزده و به واقع در توهم عنوان رییس جمهور برگزیده سیر می‌کند.
باری، میزبانی پاریس در برگزاری این نشست‌ها همواره موضوع گفتگوها و چالشی در روابط دو دولت بوده و حاشیه‌ها و جنجال‌هایی را نیز بهمراه داشته است. برگزاری این نشست‌ها همواره با اعتراض دیپلماتیک وزارت خارجه ایران همراه بوده و اقدام فرانسه به مثابه حمایت از تروریسم و نقض قوانین حقوق بین‌الملل توصیف شده است.
در سال‌های اخیر برخی جنجال‌ها و مسائل منبعث از این نشست‌ها از قبیل اتهامات علیه اسداله اسدی در سال ۱۳۹۷ و دستگیری و محاکمه وی و چندتن دیگر در بلژیک، تا مدت‌ها بعنوان یک چالش محوری بر روابط ایران و برخی دول اروپایی سایه افکند، یا اعلام ممنوعیت برگزاری نشست سالانه فرقه از سوی پلیس فرانسه در سال ۲۰۲۳ که سبب ایجاد جنجال‌های رسانه‌ای و شلوغ کاری اعضای فرقه گردید و نهایتاً این اعتراضات، منجر به لغو این ممنوعیت با حکم دادگاه فرانسه گردید. یا حضور به شدت بحث‌برانگیز ترکی فیصل -بعنوان یک مقام استخباراتی سابق و نیز عضوی از خاندان سعود در نشست ۲۰۱۶ فرقه، که اولاً؛ تحلیل‌های پیشین در خصوص ارتباط سعودی‌ها با رجوی و ساپورت مالی فرقه توسط آنان را تایید کرد. ثانیاً؛ با سخنان بسیار خصمانه و اعلام حمایت از یک گروه تروریستی در اوج تنش‌های دو کشور، دو دولت را تا آستانه تخاصم و رویارویی کشاند.
انتهای پیام
