به گزارش فراق، فرقه رجوی این روزها باز هم برای برگزاری سالگرد تاسیس تلاش می کند، آنها فکر می کنند در دنیای ارتباطات و در حالی که مردم دنیا و روشنفکران می توانند با یک جستجوی ساده به ماهیت و عملکرد هر گروه سیاسی دست یابند، بازهم قلب واقعیت نموده و اهداف وطن فروشانه خود را بپوشانند. بدیهی است، هر چقدر هم تلاش کنند حقیقت عملکردهای خود را به دلیل صدها شاهد جدا شده، گزارشات مستند و هم چنین وقایع اتفاق افتاده در طی چهار دهه گذشته، نمی توانند تغییر داده و لاپوشانی کنند.
بدین مناسبت نگاهی گذرا به پروسه طی شده گروه مجاهدین داشته‌ایم:
سازمان مجاهدین در سال ۶۰ با تغییر مشی خود از فعالیت سیاسی به مبارزه مسلحانه ماهیت تروریستی خود را نشان داد و هم چنین موجب اولین موج ریزش نیرویی شد.
اعمال افراطی و مسلحانه گروه ازجمله انفجار حزب جمهوری و دفتر ریاست جمهوری، ترور وسیع نیروهای انقلابی، دولتی، امام جمعه ها و به شهادت رساندن جمع قابل توجهی ازمردم در طول سال ۶۰ به حدی بود که تنفری عمیق از آن گروه شکل گرفت. روش شدن اهداف خصمانه سازمان و انزجار مردم باعث شد در سال ۶۱ نظام جمهوری اسلامی با اقتدار تشکیلات نظامی فرقه را درهم بکوبد و باقیمانده آنها اقدام به فرار نمایند. در واقع طی سال های ۶۱ تا ۶۴ تشکیلات مجاهدین خلق در داخل کشور به طور کامل از بین رفت. لذا مجبور شدند فعالیت های خود را به شکل دیگری در خارج ادامه دهند.
پس از شکست در مبارزه مسلحانه که با دستگیری اکثریت اعضا شاخه نظامی و لو رفتن خانه های تیمی همراه بود سازمان فعالیت هایش را با تمرکز بر شورای جدید موسوم به ملی مقاومت درخارج کشور بنا کرد.
در این مرحله شورایی با شرکت سایر گروه های سیاسی و معاند تشکیل شد. رجوی، بنی صدر را رئیس جمهور و خود را نخست وزیر دولت به اصطلاح اپوزیسیون در تبعید نامید. طولی نکشید با اختلاف بر سر مسائل محتوایی از جمله جنگ، خود مختاری کردها و روابط با ایران، قریب به اتفاق گروه ها منجمله بنی صدر جدا شده و به صفی در مقابل تندروی های رجوی تبدیل شدند.
شورای کذایی که قرار بود متشکل از همه گروه ها، ادیان و تنوع تفکرات باشد به شورایی تک محور و در انحصار کامل مسعود رجوی تبدیل شد. حاصل، انزوا، روی گردانی و دلزدگی بیشتر سیاسیون ازمجاهدین بود. تشکیل شورای متنوع برای جذب نیروهای اپوزیسیون در ظاهر و گام های اول قدم مهمی به نظر می رسید. اما با مشخص شدن ماهیت تمامیت خواه و خوی انحصارطلبی رجوی ورشکست شد
اواخر سال ۶۳ انحرافی دیگر در ایدئولوژی مجاهدین رخ داد. رجوی با انحراف از مواضع و عملکردهای قدیم سازمان با بحثی تحت عنوان انقلاب درونی و باصطلاح حقوق زنان مسیر دیگری را آغاز کرد. در این پروسه طلاق مریم قجر از همسرش مهدی ابریشم چی و ازدواج با رجوی باعث آشکار شدن انحراف شخص رجوی و دیدگاه های او در فضای سیاسی و انظار عمومی شد. جنجال اقدام فوق در بین سایر گروه‌ها و اعضای سازمان بازتاب منفی زیادی داشت و منجر به موج دوم ریزش نیرویی شد. تعدادی از اعضای قدیمی و رده اول فرقه در این مرحله جدا، برکنار و یا به حاشیه رفتند. از جمله علی زرکش و خواهرِ اشرف ربیعی، و پرویز یعقوبی …
سال ۱۳۶۵ رجوی به عراق نقل مکان کرد. با رفتن او به عراق و گسترش قرارگاه های نظامی بُعد دیگری از انحراف مرام، مزدوری و وابستگی سازمان مجاهدین رو شد.
رجوی در عراق با فراخوان به نیروهای از هم پاشیده قدیمی ارتش نظامی موسوم به آزادیبخش را در سال ۱۳۶۶ تشکیل داد. او با حمایت از عراق در واقع طرف دشمن در حال جنگ با ایران را گرفت. در کمتر از یکسال به کمک های گسترده استخبارات عراق و پشتیبانی همه جوره نظامی و مالی دشمن بعثی، اقدام به یک سری عملیات در مرزها نمود. عملیات هایی چون آفتاب، چلچراغ و فروغ جاویدان و بعدها مروارید، در حالی که دستاورد این عملیات ها ناچیز بود اما در تعیین سرنوشت و عیان شدن ماهیت فرقه بسیار مهم بود. انتقال به عراق با واکنش منفی و گسترده مردم روبرو شد و باعث شد همگان نقش ستون پنجمی مجاهدین را دریابند.
عملیات فروغ جاویدان:
اوج این تخاصمات حمله به مرزهای وطن پس از اعلام آتش بود. حمله ای که رجوی فروغ جاویدان و طرف مقابلش برای دفاع از مرزهای ایران «مرصاد» نامید. این عملیات، تبعات سنگین و جبران ناپذیری را برای رجوی رقم زد. مجاهدین با ازدست دادن بیش از دو هزار عضو و به جا گذاشتن چندین هزار زخمی و از بین رفتن تمام ادوات نظامی شکست جاویدانی خوردند که هیچگاه قادر به ترمیم آن نشدند.
پس از شکست سنگین نظامی در سال۱۳۶۷ رجوی برای فرار از پذیرفتن مسئولیت با واقعه جنجالی دیگری خود را رهبر ایدئولوژیک فرقه اعلام کرد. او با افزایش محدودیت ها و ابداع قوانین فرقه ای چون طلاق های اجباری و جدا کردن کودکان از والدین سعی کرد بتواند جلوی ریزش نیرویی موج دوم را بگیرد و جایگاه خود را بیشتر ثبیت کند. باقطع ارتباط نیروها با دنیای بیرون درب های کمپ بسته و شرایط فرقه ای ایجاد شد. رجوی با هدف نمایش چهره ایدئولوژیکی از خویش و آرمان های شعارگونه برای حقوق زنان دست به چنین اقدامی زد. اما در حقیقت دست مردان را از قدرت و هژمونی تشکیلات کوتاه کرد. خود را به عنوان رهبر بلامنازع و مطلق اعلام کرد. نهایتا این رویداد هم جایگاه مجاهدین را در میان عموم و سایر نیروهای اپوزیسیون کاهش داد.
درتابستان ۱۳۷۲ مریم رجوی به عنوان رئیس جمهور شورای ملی انحصاری مجاهدین اعلام شد. در این دوره ظاهرا زنان درون سازمان در شورای فرقه گسترش بیشتری یافتند و مناصب کلیدی به آنان سپرده شد. که بیشتر این مسیر جهت هیاهو تبلیغات و فریب انظار عمومی شکل می‌گرفت.
در حقیقت زنان درون سازمان هیچکاره و تحت سلطه رجوی بودند. سالهای بعد که تعداد کثیری از زنان و دختران از تشکیلات فرار نمودند ماهیت عملکرد مجاهدین در رابطه با زنان بیشتر فاش شد.
در ادامه نمایش در همان سال برای رهایی از رکود و ریزش نیرویی بیشتر و جلب فضای سیاسیون، مریم رجوی را به اروپا فرستاد؛ تا تحت عنوان رئیس جمهور اپوزیسیون، فعالیت های سیاسی متنوعی را گسترش دهند که البته در هیچکدام از جبهه ها توفیق چندانی نیافتند.
مریم قجر به مدت چهار سال اروپا گردی نمود. شوهای مختلفی با برگزاری مهمانی های مجلل، عیاشی و شب نشنیی با خوانندگان لس انجلسی تحت عناوین فعالیت سیاسی و دمکراسی خواهی ترتیب می داد و بدنبال جذب نیروی بیشتر بود. سایر اعضا بخش سیاسی نیز با لابی گری های مختلف و اقدامات رسانه ای به فعالیت علیه نظام ادامه می دادند اما طبق معمول دستاورد چندانی نیافتند.
پولشویی و قاچاق:
در این برهه پول های کلانی به واسطه همکاری با دولت صدام و قاچاق نفت بدست آورده بودند . مجاهدین با تاسیس بنیادهای پوششی در اروپا، پول های حاصل از قاچاق نفت را در آن شرکت ها سرمایه گذاری نمود. ایجاد بنیاد های خیریه برای جمع اوری کمک مالی در اروپا از طریق کودکانی که از پدران و مادران خویش جدا شده و در اماکن مجاهدین تحت کنترل بودند؛ از دیگر فعالیت های اقتصادی غیرقانونی در کنار بنیادهای پوششی پولشویی قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان بود.
بازوی نظامی هم در عراق کماکان با حمایت صدام به فعالیت های مختلف از جمله دامن زدن به بی ثباتی و امنیت زدایی اقدام می نمود. فرقه در هر مناقشه و آشوبی برای به هم ریختگی بیشتر اوضاع شرکت می کرد. تئوری رجوی بر شکل دادن تمام اعتراضات مسالمت آمیز به سمت خشونت و اعمال ستیزه جویانه بود که اکثرا با طرد گروه ها و تنفر مردم به شکست می انجامید.
در بین سال های ۷۴ تا ۸۰ دسته جات نظامی تحت عناوین واحدهای راهگشا تشکیل شد تا به دستور رجوی به دنبال ضربه زدن به امنیت و مشروعیت جمهوری اسلامی در دوره دولت اصلاحات عمل کنند. این روال تا زمان حمله آمریکا به عراق یعنی تا اواخر سال ۱۳۸۲ تداوم داشت.
اما در همان زمان با آغاز دیپلماسی جدید ایران مجاهدین رو به افول رفتند و از طرف کشورهای اروپایی اقدامات مهمی علیه آنان شکل گرفت.
در سال۱۹۹۷ وزارت خارجه آمریکا این گروه را در لیست تروریستی قرار داد. سال۲۰۰۰ بریتانیا مجاهدین را در لیست تروریستی قرار داد و آلمان هم در سال۲۰۰۱ دارایی این گروه را بلوکه کرد. در ادامه اتحادیه اروپا هم در سال ۲۰۰۲ (۱۳۸۲شمسی)گروه را به عنوان یک گروه تروریستی معرفی کرد. و مجاهدین با از دست دادن مشروعیت بین المللی دچار ضربه دیگری شدند.
سقوط صدام در سال۲۰۰۳ (۱۳۸۳شمسی) یکی از مهمترین اتفاقات در تاریخ مجاهدین است. حذف پشتیبانی نظامی و مالی صدام ضربه مهلکی بر پیکر مجاهدین فرود آورد. با از بین رفتن موانع و حربه های محصورکردن نیروها، موج ریزش نیرویی سوم رقم خورد. حدود ۷۰۰ تن در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰ (۱۳۸۳الی ۱۳۸۵شمسی) از کمپ اشرف گریخته و یا جدا شدند.
مرضیه رئیس الساداتی
ادامه دارد
