(محمدرضا و احمدرضا ایران پور تحت اسارت فرقه رجوی در لیبرتی، عراق)
به کمیسر عالی امورپناهندگان سازمان ملل مستقر در بغداد
کمیسرعالی امور پناهندگان سازمان ملل مستقر در بغداد
سلام
آقای رئیس این درخواستی ملتمسانه است از سوی اینجانب ماهمنیر ایرانپور ساکن ایران در خصوص برادرانم برادرانم احمدرضا و محمدرضا ایرانپور که در دی ماه سال ۱۳۸۱ (دسامبر ۲۰۰۲) بقصد ساختن آیندهای روشنتر کشورمان را ترک و به ترکیه رفتند تا از آنجا عازم کانادا یا یکی از کشورهای اروپایی بشوند اما متأسفانه توسط عوامل MKOصید و فریب خورده و به کشور عراق و کمپ اشرف برده شدند. ما تا مدتها از سرنوشت ایشان بیاطلاع بودیم تا اینکه از طریق افرادی که آن زمان از اشرف گریخته بودند از وضعیت آنها مطلع شدیم و سرانجام در دی ماه ۱۳۸۲ (ژانویه ۲۰۰۴) برای اولین بار به اتفاق تعدادی از خانوادههای دیگر به عراق و اردوگاه اشرف رفته و آنها را دیدیم. البته اجازه ملاقات خصوصی بما ندادند و همزمان حدود بیست نفر از عوامل MKOبا آنها بودند تا ما نتوانیم بطور خصوصی با ایشان صحبت کنیم. همان زمان عوامل MKOگفتند اگر بدون سایر خانوادهها به اشرف بیایید میتوانید چند شب بمانید. ما در فروردین ۱۳۸۳ (مارچ ۲۰۰۴) به اتفاق تمام اعضاء خانواده و در معیت سه خانوادهی دیگر دوباره به اشرف رفتیم اما اینبار افراد MKOنه تنها فرزندانمان را بما نشان ندادند که ما را در دو اتاق حبس و مورد بازجویی قرار دادند. بمدت یک شب بما غذا ندادند درحالیکه افراد سالخورده و نیز کودکانی با ما بودند و فردای آن روز ما را کتک زدند و از اشرف بیرون کردند. ما هم برای فرماندهی آمریکایی مستقر در آنجا نامه نوشتیم و شکایت کردیم. وقتی هم که به ایران بازگشتیم برای دیدهبان حقوق بشر نامه نوشتیم و آنچه رخ داده بود را توضیح دادیم و شکایت کردیم. وقتیکه دیدهبان حقوق به شکایت ما رسیدگی میکرد و MKOمحکوم شده بود و ما از این جریان اطلاع نداشتیم؛ ایمیلی برای یکی از اعضاء خانواده ارسال شد که ما را برای عید فطر همان سال یعنی آبان ۱۳۸۳ (نوامبر ۲۰۰۴) به اشرف دعوت کردند و گفتند اگر اینبار تنها و بدون سایر خانوادهها به اشرف بیایید اجازهی ملاقات میدهیم. ما هم که اطلاع نداشتیم آنها توسط دیدهبان محکوم و مورد بازخواست قرار گرفتهاند و غافل از توطئهی آنها به اشرف رفتیم. ما دو شب در اشرف ماندیم آنها با دوربینهای خودشان از ما و برادرانمان که آنها را آراسته بودند و با کت و شلوار، عکس گرفتند. وقتی ما به ایران مراجعت کردیم با نمایندهی دیدهبان در لندن که فردی بود بنام “درودی” تلفنی صحبت کردیم و پیگیر شکایت قبلی بودیم که این فرد مسئول بما گفت شما دروغ میگویید کسی در اشرف شما را کتک نزده شما با برادرانتان آنجا ملاقات داشتهاید و با آنها در اشرف عکس گرفتهاید؛ و به این ترتیب ما را فریب دادند و ما را به اشرف دعوت کردند و عکس گرفتند و به عنوان مدرک بر علیه خودمان در پروندهی شکایتمان به دیدهبان حقوق بشر استفاده کردند. اکنون شما قضاوت کنید اینها درغگو و خدعهپرداز هستند یا ما خانوادهها؟؟؟؟
آقای رئیس
MKOبه چه دلیل از دیدار با عزیزمان ممانعت میکند در حالیکه ملاقات با اعضاء خانواده از جمله ی حقوق اساسی و از مؤلفههای حقوق بشر است. برادرانم اکنون در کمپ لیبرتی که محیط بسیار کوچکی که با سیمهای خاردار و دیوارهای بتونی محصور است؛ توسط کمیساریا محبوس است و دربند فیزیکی و نیز فکری فرقهی رجوی است؛ شما اطلاع دارید که هر از چندگاه توسط مخالفان MKOدر عراق مورد شدیدترین حملات موشکی و خمپاره ای قرار میگیرد و همواره بیم آن میرود که برادرانم آسیب و صدمه ببیند. اکنون سالهاست که ما از وضعیت ایشان بیخبریم.
آقای رئیس لازم است موادی از پروتکلهای الزامآور مصوب معاهده حقوقی کمیساریای امورپناهندگان سازمان ملل متحد، مربوط به اینکه پناهندگان حق انتخاب مقصد و حق آموزش و ارتباط با بستگان درجه اولشان را دارند را یادآوری کنم؛ اکنون سوال این است که چرا ما از این حق محروم شدهایم و چرا کمیسارا بعنوان حافظ حقوق پناهندگان و ما به عنوان خانوادهی ایشان از انجام وظایف خود سرباز میزند و در جهت استیفاء حقوق ما تلاش نمیکند؟؟؟؟
کمیسر محترم ، من تاکنون به کررات چه با ارستا ایمیل و چه بصورت تماس تلفنی تقاضای ملاقات کرده ام اما هربار پاسخی که از کمیساریا دریافت کرده ام این است که مسئولین MKOاجازهی ملاقات یا مکالمه ی تلفنی نمیدهند؛ اکنون سؤال من این است که اصولا” مجموعه ای از افراد که مورد حمایت کمیساریا در مکانی مشخص قرار می گیرند می بایست فرمانبر کمیساریا باشند و پاسخهای شما در این رابطه قابل قبول نیست. متأسقانه بهنظر میرسد که بهجای اعمال قوانین بینالمللی در خصوص استیفای حقوق پناهندگان و خانواده هایشان در کمپ لیبرتی مدیریتی سلیقه ای و دور از تطابق با مواد معاهده بین المللی سازمان ملل در جریان است که به نفع اسراء محصور در لیبرتی و نیزخانوادهها نیست. این حق ماست که با برادرمان ملاقات کنیم و از شما انتظار داریم در جهت محقق کردن این حقوق ما را یاری کنید نه اینکه مانعتراشی بنمایید.
در پایان شما را به مطالعه و بازبینی مواد پروتکلها و کنوانسیونهای حقوق پناهندگان و خانواده آنها مصوب سازمان ملل متحد، دعوت مینمایم و چون خود را مشمول این قوانین میدانیم تقاضا داریم ترتیب ملاقات حضوری با برادرانم احمدرضا و محمدرضا ایرانپور را برای ما فراهم آورید.
ماه منیر ایرانپور خواهر احمدرضا و محمدرضا ایرانپور ساکن در کمپ لیبرتی عراق