جمعی از خانواده‌های عضو انجمن نجات در استان اردبیل و تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» در بیانیه‌ای مشترک ضمن حمایت از اقدام حقوقی دادگاه کیفری تهران، خواستار شنیده شدن بغض ۴۰ سال در گلو مانده خود و اشد مجازات برای سران این فرقه شدند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق به نقل از انجمن نجات مرکز استان اردبیل، در این بیانیه مشترک که خطاب به حجت الاسلام دهقان، رئیس شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران نوشته شده، آمده است:
جناب آقای حجت الاسلام دهقان
ریاست محترم شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران
با تقدیم احترام، بدینوسیله اینجانبان (جمعی از خانواده‌های اسیران دربند سازمان مجاهدین خلق از استان اردبیل به همراه جمعی از مادرانی که سالهاست چشم انتظار یک لحظه تماس با عزیزان خود هستند) بر خود لازم دانستیم تا ضمن اعلام حمایت کامل و همه جانبه خود از اقدام شایسته دستگاه قضایی در محاکمه سران فرقه ضدخانواده رجوی مواردی را جهت تکمیل موارد در این پرونده به عرض برسانیم؛
تاریخچه و سوابق تیره و ننگین این سازمان که آکنده از ترور، جنایت، باج خواهی و خیانت به بشریت و وطن است، بی نیاز از توضیح ماست و نماینده محترم دادستان ۲۱ آذرماه در اولین جلسه رسیدگی، به صورت کامل به آن پرداخت. به شهادت رساندن بیش از ۱۲ هزار انسان بی گناه؛ از همه اقشار و گروه های اجتماعی، بر هم زدن امنیت روانی ملت ایران، حاصل خیانت ها و جنایت های این گروه فرقه گون در دوران مختلف بوده است.
اما ارتکاب جنایات از سوی این سازمان به مخالفان و دشمنان بیرونی محدود نبوده است. این سازمان در کل دوران حیات خونبار خود به انحای مختلف و به بهانه های متفاوت اقدام به قتل، شکنجه و ایراد آسیب های جسمی و روحی شدید به اعضای خود (اعم از ناراضیان داخلی یا افراد جداشده) نموده و بسیاری از این افراد را به قربانگاه برده است. کافی است در این خصوص گزارش دیده بان حقوق بشر ملل متحد در سال ۲۰۰۵ در خصوص برخی اقدامات بی رحمانه و وحشیانه علیه اعضای ناراضی سازمان و اعمال شکنجه و رفتارهای غیرانسانی علیه آنان را بررسی کنید.
متاسفانه در سال های اخیر که سازمان با بحران هویت مواجه شده و فلسفه وجودی آن از سوی بسیاری اعضا به چالش کشیده شده است، اقدامات ضدانسانی علیه این اعضای ناراضی (در همه ابعاد) شدت یافته است. سازمان پیشتر تحت عنوان انقلاب ایدئولوژیک در سال ۱۳۶۸ محدودیت های شدید و ضدانسانی برای اعضا وضع نموده بود که نمونه های آن را تنها می توان در تشکیلات فرقه ای دید؛ از جمله منع ازدواج یا برقراری هرگونه روابط عاطفی انسانی، جلوگیری از توالد و تناسل، ممنوعیت های رفت و آمد و ارتباطات و اعمال تدابیر و مجموعه ای از الزامات و تدابیر غیرانسانی که مصداق بارز «بردگی مدرن» است.
در سالهای اخیر و پس از خروج سازمان از خاک عراق به آلبانی، جنایات علیه اعضای سازمان اشکال شدیدتر و در عین حال زیرکانه تری یافته است. برقراری ارتباط میان اعضا با خانواده و نزدیکان شان به صورت مطلق ممنوع می باشد. در عصر حقوق بشر اعضای این سازمان ملزم به رعایت قواعد و دستوراتی هستند که هدف از وضع آن چیزی جز انهدام روانی و انزوا و سرخوردگی برای فرد نمی باشد. تحت این فشارها و تدابیر بیرحمانه و ضدانسانی که در یک روند کاملا سیستماتیک و هدفمند صورت می گیرد اعضا هیچ افق روشنی از امید پیش روی خود نمی بینند لذا اغلب آنان در سنین میانسالی و سالخوردگی در انتظار مرگ روزگار می گذرانند.
جناب قاضی
سالهاست که به نحو غم انگیزی بخاطر سیاست های ضدبشری و بیرحمانه رهبران فرقه تروریستی رجوی از برقراری هرگونه ارتباطی با عزیزان خود محروم بوده ایم. بسیاری از خانواده ها عزیزان خود را بخاطر جنایات این سازمان از دست داده اند. کدام قانون ضد بشری می تواند مادر و فرزند را از دیدار یکدیگر محروم کند، اما متاسفانه می بینیم این محرومیت در مخوف ترین گروه تروریستی تاریخ جهان اعمال می شود!
در پایان با حمایت از این دادگاه محترم و اعلام برائت از فرقه تروریستی رجوی، خواهشمندیم از آنجا که ما خانواده‌ها و مادران چشم انتظار، بغض‌های در گلو مانده ۴۰ ساله داریم، به دادخواهی ما قربانیان نیز رسیدگی کرده و به منظور تحقق عدالت، اشد احکام را درباره این جانیان ضد بشری صادر نمایید.
انتهای پیام
