تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شماره ۱۰» گفت: نسل جدید با جنایات فرقه رجوی آشنایی ندارند. آن ها علیه کشور خود کاری کردند که تقریبا در تاریخ معاصر جهان بسیار به ندرت رخ داده است.
به گزارش فراق، ابراهیم اصغری در توضیح علت ساخت فیلم شماره ۱۰ که در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر در ۱۱ رشته نامزد سیمرغ شد (و چهار سیمرغ بهترین نقش اول مرد، بهترین موسیقی متن، بهترین چهره‌پردازی و بهترین طراحی صحنه) را از آن خود کرد، بیان کرد: در طی سالیان گذشته تعداد زیادی فیلم اجتماعی کار کرده ام اما شاید در حوزه دفاع مقدس در بین همکاران بیشترین آثار را دارم؛ از مردی شبیه باران (۱۳۷۵) تا به کبودی یاس (۱۳۸۷)، شور شیرین (۱۳۸۸) و اشنوگل (۱۳۹۵) و تک تیرانداز (۱۳۹۹) که آخرین فیلمی بود که از من اکران شد و تا اثر متاخرم شماره ۱۰ (۱۴۰۱)
تهیه کننده فیلم سینمایی مردی از جنس بلور (۱۳۷۷) اظهار داشت: این فیلم در راستای کارنامه کاری ام بود؛ اتفاقی در قصه بود که برای من خاص بود. حدود ۲۶ سال پیش در فیلم سینمایی مردی شبیه باران (۱۳۷۵)در مورد اسرای جنگ کار کرده ام اما قصه شماره ۱۰ داستان متفاوتی در مورد اسرا داشت و به موضوعی می پرداخت که اساسا سینمای ایران به آن نپرداخته بود؛ موضوعی که در تاریخ دفاع مقدس ما بسیار استثنایی بود و آن دو فرار موفق دوران اسارات در دفاع مقدس بود.
اصغری تاکید کرد: داستان شماره ۱۰ بر اساس تحقیقاتی چندساله و با وفاداری به مستندات بسیاری که از اسرای دفاع مقدس نقل شده، نوشته شده است و از همه مهمتر پایان غافلگیرکننده دارد.
وی در مورد این که چرا امسال فیلم های متعددی با محوریت مجاهدین خلق ساخته و اکران شد، اظهار داشت: شاید یک دلیل این باشد که نسل جدید با جنایات فرقه رجوی آشنایی ندارند. البته امروز دیگر مجاهدین خطاب کردن آنان ظلمی به مجاهدین در تمام نقاط دنیاست. چرا که آن ها علیه کشور خود کاری کردند که تقریبا در تاریخ معاصر جهان بسیار به ندرت رخ داده است.
تهیه کننده فیلم سینمایی«شماره ۱۰» ادامه داد: قصه اصلی ما چیز دیگر و آن فرار دو اسیر از زندان های دشمن بعثی و اسارتگاه های آنان است؛ اما چیزی که همیشه در همه دوران ها اسرای ما با آن درگیر بودند تقابل مزدوران رجوی در عراق با اسرا، تلاش آنان برای افشای هویت اسرا و مقابله با اسرای قدرتمند و گاها جذب اسرا بوده است.
تهیه کننده فیلم سینمایی پنجشنبه آخر ماه (۱۳۹۰) یادآور شد: از یکی دو سال بعد از جنگ که فرقه رجوی به عراق رفت و در آنجا ساکن شد، مهمترین خوش رقصی هایی است که رجوی ها برای صدام انجام دادند. چون عوامل فرقه رجوی قدرت و جسارت این که با رزمنده های ما در منطقه درگیر شوند را نداشتند و با اسرایی که دستشان از همه جا کوتاه بود تقابل کردند و در قصه ما این موضوع اولا از مستندات و دوما از ضروریات قصه است چراکه شما اسیری را سراغ ندارید که بگوید من سالها در اسارتگاه ها بودم و به شکلی با عوامل فرقه رجوی روبرو نشدم.
شماره ۱۰روایتگر قصه فرار پرماجرای یک اسیر ایرانی از زندان رژیم بعث عراق است.
متاسفانه برخی از اسیران کنونی فرقه رجوی از اردوگاه‌های اسرای ایرانی در عراق فریب داده شده و به «اشرف» کشانده شدند که از سرنوشت بسیاری از آن‌ها هنوز هم خبری نیست.
انتهای پیام / فراق
