اعضای بازداشت شده «آسیلا» با انتشار بیانیه ای در روز دهم اعتصاب غذا نوشتند: هفت سال از آمدن آخرین گروه های فرقه از عراق به آلبانی می گذرد و طبق قانون آلبانی همۀ افراد می توانند درخواست پاسپورت کنند. رجوی خوب می داند که هر پاسپورت در دست هر عضو، حکم یک انجمن آسیلا خواهد بود لذا با تمام ظرفیت می خواهد جلوی آن سنگ اندازی کند.
در این بیانیه که امروز دوشنبه به دست پایگاه خبری-تحلیلی فراق رسیده آمده است:
الان در روز دهم اعتصاب سراسری در شبه زندان کمپ «کرچ» در نزدیکی شهر دورس در آلبانی هستیم. غیر از ما اعضای «آسیلا» تعدادی دوستان عرب و افغانستانی هم بودند که به دلیل وضعیت بلاتکلیفی و عدم پاسخگویی از طرف مسئولین ذیربط در اعتصاب غذا بودند که در نهایت پاسخ گرفتند و به اعتصاب خود پایان دادند و انشاالله آن طور که بهشان قول داده شده قبل از سال نو آزاد می شوند که برایشان آرزوی موفقیت داریم.
اما در مورد ما که وکیل هم داریم و مستمراً به دوایر مربوطه در آلبانی مراجعه می کند فعلاً در بلاتکلیفی هستیم و کماکان اعتصاب غذای ما ادامه دارد. اما در این مدت که ما در بند و اسیر هستیم شک به یقین مبدل شد که چرا رجوی اینچنین هار و افسار گسیخته از تمام ظرفیت سازمانی مافیایی خودش تنها در جهت سرکوب کردن آسیلا و اعضای آن استفاده می کند؛ کارنامه طلایی آسیلا که در این مدت با چاپ کتاب و آکسیون و … نقش به سزایی در تنویر افکار عمومی در آلبانی داشته و از طرفی آسیلا تبدیل به روزنه امید برای افراد ناراضی در داخل تشکیلات شده که مستقیماً از آن تشکیلات جهنمی فرار کرده و خودش را به ساحل امن آسیلا برساند و تحت پوشش حمایت خانواده ها قرار بگیرند.
اما آنچه که در این میان بسیار مهمتر است این است که در ماه جاری هفت سال از آمدن آخرین گروهها از عراق به آلبانی می گذرد و طبق قانون آلبانی همۀ افراد می توانند درخواست پاسپورت کنند. البته ناگفته نماند که وضعیت ما در بدو ورود استاتوس پناهندگی بود که طبق قانون آلبانی بعد از پنج سال می شود اقدام به اخذ پاسپورت کرد که آن زمان فرقه رجوی از آنجایی که با همه اجنه های عالم در ارتباط است با یک زد و بند کثیف استاتوس همه نفرات را از پناهندگی به انسانی تغییر داد و برگه های اقامتی که داده می شد استاتوس انسانی در آن نوشته شده بود که طبق قانون آلبانی بعد از هفت سال می توان اقدام به درخواست اخذ پاسپورت کرد. رجوی به خیال باطل خودش با این کار روند را طولانی تر کرد تا افراد را مأیوس و کشور را ترک کنند و افراد محصور در تشکیلات دیرتر به یک مدرک قانونی دست پیدا کنند.
اما آنچه که وحشت رجوی را در این لحظه بیشتر می کند همین موضوع پاسپورت است مثل همین آیدی کارت که همه تلاش خودش را کرد که افراد داخل تشکیلات از آیدی کارت برخوردار نشوند که النهایه به فرقه تحمیل شد و به افراد از طرف ادارۀ مهاجرت آیدی کارت داده شد. بگذریم که بعد از چند روز تشکیلاتاً همه آیدی کارتها جمع آوری شد و به افراد گفته شده بود این آیدی کارتها مال شما نیست، اسناد سازمانی است و این سازمان بوده که تلاش کرده و برای شما آیدی کارت گرفته و …
واقعاً چقدر شرم آور و وقیحانه، این است آنچه که رجوی را به وحشت انداخته چون مشرف ترین فرد به تشکیلات و آنچه که در آن میگذرد شخص خود رجوی است. او خوب می داند که پاسپورت دادن به نفرات داخل تشکیلات یعنی چه هر پاسپورت در دست نفر حکم یک انجمن آسیلا خواهد بود همچون قایقی که عضو ناراضی در داخل تشکیلات را به ساحلی امن برساند. واقعاً که این ناقوس مرگ تشکیلات رجوی در آلبانی خواهد بود. برای همین از هیچ رذالت و خباثت سیاسی علیه آسیلا فروگذار نمی کند و تا جایی که بتواند در روند اخذ پاسپورت کارشکنی می کند همانطور که با هزار و یک حیله و ترفند کثیف و لابی گری تلاش می کند مانع پیوستن کشور آلبانی به حوزۀ شنگن بشود یا روند آن را طولانی تر کند. چون به خوبی می داند که پیوستن آلبانی به شنگن یعنی چه و چگونه کل سیستم قضایی و مالی و خیلی موضوعات دیگر در اینجا تحت نظارت اروپا قرار خواهد گرفت. مخصوصاً مسائل مربوط به پناهندگان و حقوق بشر و … و سیستم اداری کشور فسادزدایی خواهد شد و آن وقت است که دیگر جایی برای یکه تازی های رجوی و زندان سازی در کمپ مانز و نقض حقوق بشر و … وجود نخواهد داشت.
علی الحال ما همچنان در اعتصاب غذا و البته زندانبانان با تمسخر می گویند اینجا می میرید و برای کسی هم مهم نیست. البته ما هم به آنها پاسخ دادیم که شاید برای شما مهم نباشد ولی برای ما خیلی مهم است که: «الموت اولی من رکب العار»
پاینده باد ایران عزیز
انتهای پیام / فراق
