مریم رجوی در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۸۲ در پاریس به همراه یک سری عناصر دیگر فرقه به مدت دو هفته بازداشت شد.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، رجوی خائن در نگرانی از وضعیت خودش حدود ۲۶ تن از اعضا فرقه را مجبور به خودسوزی کرد، صدها تن دیگر با دستور در اروپا و کمپ اشرف شروع به اعتصاب غذای خشک و تر کردند تا اینکه در پی برملا شدن روی دیگری از چهره وحشت انگیز و مخوف فرقه، زنک عجوزه به تاریخ ۳ ژوئیه۲۰۰۳ (۱۲تیر) آزاد شد.
دولت فرانسه علی رغم انبوه مدارک، کشف میلیون ها دلار پول غیر قانونی که در اتاق شخصی مریم قجر کشف کرده بود، کشف نقشه ها و برنامه های حمله به سفارت خانه ها و تحت تعقیب قرار دادن جداشدگان و بسیاری برنامه‌های تروریستی دیگر به دلایل انسانی و جلوگیری از حجم خشونت و به آتش کشیدن افراد بیشتری توسط رجوی، مریم قجر منحوس را از بازداشت بیرون انداخت.
واقعیت این بود که در زمان جنگ آمریکا علیه عراق و همدستی فرقه رجوی با صدام حسین، ماهیت تروریستی و خشن آنان تا حدودی برای کشورها آشکار شده بود و به دنبال ممنوعیت و محدودیت هایی بودند. چنانچه تا سال ها نام فرقه رجوی در لیست تروریستی آمریکا اروپا و استرالیا قرار داشت.
تا قبل از حمله نیروهای ائتلاف در سال۲۰۰۳ همکاری رجوی با صدام برکسی پوشیده نبود و به این همکاری افتخار هم میکردند اما به محض شکست عراق، رجوی از ترس جان حقیرش پنهان شد و مریم قجر را هم دو سه ماه قبل از شروع جنگ با ۲۰۰ تن سپر انسانی به فرانسه فرستاد اما درون تشکیلات رفتن مریم رجوی به فرانسه را پنهان کردند. سرکردگان چنین وانمود می کردند مریم رجوی در عراق و زیر بمباران است و به مانند سایرین جانش در خطر است در حالی که مدت ها بود در فرانسه و در ویلای خانوادگی شان در اورسوراواز در حال خوشگذرانی بود.
روز ۱۷ ژوئن یک باره تمام دروغ ها بر ملا شد. در جلسه‌های اضطراری که تشکیل شد خبر دستگیری او را به مثابه بلایی عظیم به تصویر می کشیدند. در طی دو هفته ای که او بازداشت بود خواب و خوراک و خنده در کمپ اشرف به صورت وحشت انگیزی ممنوع شد. بلایی به سر اعضا آوردند که بی تردید با ننگ و سیاهی در تاریخ فرقه ها ثبت خواهد شد.
همراه با خبر دستگیری مریم قجر، در کمپ اشرف طی جلسه هایی که توسط سرکردگان مراکز اجرا می شد ضمن توهین و تحقیر اعضا، می خواستند افراد برای خود سوزی و هر عملی آماده شوند. مدام پیام های خشونت آمیز از طرف رجوی می خواندند. سرکردگان فرقه ضمن آموزش شورش و اعتصاب، شبانه روز افراد را تحت فشارهای مختلف قرار می دادند. شب و نیمه شب فراخوان می دادند و پیام های مختلف منتسب به رجوی را می خواندند. رجوی با صراحت تمام پیام داد: «برای آزاد کردن مریم دست به هر کاری خواهیم زد؛ از خودسوزی گرفته تا هر آنچه که لازم باشد و تا هر زمان ادامه می دهیم. آن قدر باید دست به خودسوزی بزنیم تا دولت فرانسه مجبور به عقب نشینی شود.» با این دستورات و گرفتن برگه های درخواست خودسوزی کتبی که نوشتنش اجباری بود ابلاغ کردند منتظر دستورات باشید. در کمپ اشرف بدون فرمان خودسوزی انجام نمی شود. اولویت در پاریس و لندن است. فرمانده هان مراکز دستور داشتند طی شبانه روز افراد کمپ اشرف را در آماده باش، اعتصاب وحشت نگرانی و گوش به فرامین نگه دارند. می گفتند هر لحظه که لازم باشد فرمان خودسوزی را اجرا خواهیم کرد.
بخشی موسوم به داخله را هم بسیج کرده بودند تا افرادی که شماره و ردی دارند را به پای تلفن برده با ایران یا در خارج با خانواده تماس گرفته و از آنها بخواهند به جلوی سفارت فرانسه بروند، شورش و تظاهرات راه بیندازند و خودسوزی کنند. لازم به توضیح است که هیچ خانواده ای به یاوه های فرقه اهمیتی نداد و از طرف خانواده ها اقدامی نشد.
سرکردگان از جمله صدیقه حسینی و مژگان پارسایی با هواداران خارج کشور نیز تماس می گرفتند و با داد و بیداد و تحکم و عصبانیت به آنها دستور می دادند در کشورها روزانه برنامه خود سوزی داشته باشند.
به این ترتیب بود با فرمان مخوف وحشت انگیز و شنیع رجوی حدود ۲۶ عضو که اغلب سالها درون تشکیلات به سر برده بودند را مجبور به خود سوزی نمودند. اسامی اکثر آنان با غلو و افتخار اعلام می شد. فیلم های دهشتناک آنها را در سیمای منافقین و سایر خبرگزاری ها پخش می کردند و جو رعب و وحشت را حاکم می کردند.
برخی اسامی افراد خودسوزی کننده به شرح زیر است:
۱- صدیقه مجاوری، ۴۰ ساله، خودسوزی در پاریس
۲- ندا حسنی، ۲۵ ساله، خودسوزی در لندن
۳- نادر ثانی، ۴۸ ساله، خود سوزی در پاریس
۴- مرضیه باباخانی، خودسوزی در پاریس
۵- حمید عرفا، ۲۱ ساله، خود سوزی در پاریس
۶- حشمت زندی، خودسوزی در لندن
۷- محمد وثوق ایمانی (معروف به محمد اطمینان )، خود سوزی در لندن
۸- علی قاسمی، ۴۳ ساله، خودسوزی در رم
۹- هادی محتشم، ۴۸ ساله، خودسوزی در رم
۱۰- محسن شریفی، خودسوزی در برن
۱۱- مصطفی محمدی، خود سوزی در کانادا
در این واقعه وحشتناک نداحسنی و صدیقه مجاوری در آتش سوختند و جان باختند. مرضیه باباخانی، نادر ثانی و حمید عرفا(صالح) به دلیل خودسوزی برای همیشه ناقص العضو شدند و سایرین نیز مجروح و مصدوم روانه بیمارستان ها شدند و بعید است که سلامتی خویش را بازیافته باشند.
طی سال های اخیر شاهد بودیم که بسیاری از اعضای این فرقه به سنین ۵۰ و ۶۰ نرسیدند و با سکته های قلبی و مغزی و انواع بیمارهای های متعدد مردند.
درآن روز ها رجوی به صورت نفرت انگیزی گفته بود حداقل بایستی روزی دو خودسوزی داشته باشیم و سپس در نشستی گفت این تنها راه حلی است که دولت فرانسه را مجبور به عقب نشینی می کنیم و باز هم تکرار کرد تا هر زمان که لازم بود این کار را ادامه می دادم! و اساسا از این کار شنیع به عنوان یک راه حل لازم نام می برد. از نظر وی همه اعضای سازمان اگر قربانی می شدند مهم نبود.
اعتصاب، خودسوزی و به کشتن دادن اعضای نگون بخت کمترین قرارداد ها در تشکیلات رجوی است که متاسفانه سال هاست این اعمال ضد انسانی به عنوان ارزش های تشکیلات جریان دارد و به افراد آموزش داده می شود.
فرقه صرفا در تبلیغات بیرونی خود این موضوعات را پنهان می کند و خود را مدره و حامی حقوق بشر جلوه می دهد. درون تشکیلات چنانچه کسی به نوشتن این تعهدات و درخواست ها تن ندهد با عقوبت های سختی مواجه می شود از جمله تهدید، تحقیر، حمله و ایزوله تا وادار به قبول دستورات شود و بودند افرادی چون مهری موسوی، مینو فتحعلی، زهرا فیض، نسرین احمدی، قربانعلی ترابی، پرویز احمدی و بسیاری دیگر که به دستور رجوی خائن به قتل رسیدند و سربه نیست شدند.
سرویس پژوهش فراق
انتهای پیام / فراق
