چند روزی بیشتر به آغاز سیرک مریم رجوی نمانده است.
بار دیگر از هواداران خیالی و اجاره‌ای رجوی در اقصی نقاط دنیا گردهم خواهند آمد تا به دنبال رهبر مفقودالاثر این فرقه بگردند.
مریم رجوی این افراد را یاران مقاومت می نامد که همچون سال های دیگر صرفا برای صرف یک ناهار و دسر به صحنه خواهند آمد.
یک بار یکی از تبعه‌های سوریه‌ای که از آلمان برای ویلپنت می رفت برایم می‌گفت که هزینه رفت و برگشت، خوراک مسیر و حتی ۲۴ ساعت آینده به حسابش واریز شده است. وی موظف شده بود تا هر تعدادی را که می توانست جمع کرده و با خود به این نشست ببرد.
برای فرقه مهم این است که سالن ویلپنت با ملیت های مختلف پر شود تا در تبلیغات درونی بگویند که تمام دنیا از ما حمایت دارد.
البته سیاستمداران بازنشسته و از دورخارج شده هم پای ثابت این نشست ها هستند.
اشخاصی چون پنس و پمپئو که تا دیروز در دولت آمریکا مسئولیت داشتند در ازای دلارهای رنگین چمدان های خود را می بندند اما تناقض بزرگی که اینجا وجود دارد
و هنوز هیچ یک از کسانی که از آمریکا به جلسات مریم رجوی می آیند به این تناقض جواب ندادند این است که چرا هیچ کدام از این شخصیت ها زمانی که در سمت دولتی بودند نتوانستند حتی برای ۲۴ ساعت برای مریم رجوی ویزای آمریکا صادر کنند؟ مریم رجوی بسیار تلاش کرده و می کند تا یک ویزای مسافرتی برای خود و همراهانش دست و پا کند و بتواند از آب گِل آلود ماهی بگیرند ولی دریغ از یک روز ویزای مسافرتی.
اگر فردای روزگار حتی ترامپ را هم به جلسات و یا ملاقات با مریم رجوی بیاورند در تناقضی که مطرح شد تغییری ایجاد نمی شود. ما کماکان به دنبال پاسخ این تناقض بزرگ هستیم.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام / فراق
