با خبر شدم حسن ظریف یکی از دوستان سابقم در فرقه که چند سال در سختی های تشکیلات رجوی با هم بودیم کتابی منتشر کرده است.
نام کتابی که حسن ظریف نوشته، «رمز ماندگاری نسل سرفراز در آزمایش … » است. این کتاب در خصوص وقایعی که در سال ۱۳۶۷روی داده نوشته شده است و هیچ اشاره ای به اینکه بانی آن اعدام ها چه کسی بود، نمی‌کند زیرا در غیر این صورت علیه رجوی تمام می شد.
اگر رجوی از پایگاه های عراقی اقدام به تجاوز داخل ایران نمی کرد واقعا آن اعدام ها انجام می گرفت؟ قطعا همه آنها همانند تو بعد از سپری کردن محکومیتشان آزاد می شدند و به دنبال زندگی مطلوب خود می رفتند، آن ها قربانی بودند و در عین حال فریب خورده. بدبخت کسانی که بدون هیچ شناختی از رجوی از او و مواضعش دفاع کردند و اعدام شدند.
جناب ظریف مگر خود تو و دوستانت که به اشرف آمده بودید در یک نشست بزرگ توسط مسعود رجوی محاکمه نشدید و رجوی خطاب به شما نگفت: «هر کسی که در زندان های حکومت بوده و زنده مانده یعنی که خیانت کرده است» و همه شما را وادار کرد که پروژه های دوران زندانتان را بنویسید و در میان جمع اعتراف کنید که خیانت کرده اید.
آیا فراموش کرده‌اید که او چگونه شما را جلوی آن همه آدم سکه یک پول کرد؟ آیا فراموش کردید که او شخصیت شما زندانیان سابق را خورد نمود؟ بسیار متعجب خواهم شد که اگر بگویی فراموش کرده ای، تو اسامی زندانیانی که با هم در یک بند و در یک سلول نگهداری می شدید را به خاطر داشتی پس کسی نیستی که این هتک حرمت رجوی را نسبت به خودتان فراموش کنی.
الان به این نمی پردازم که چرا هدف رجوی تخریب چهره های شما بود زیرا او می دید کسانی که سابقه زندانی شدن را دارند در تشکیلات از احترام خاصی برخوردار بودند. رجوی می خواست این احترام را از بین برود زیرا در مناسبات فرقه ای احترام فقط متعلق به رهبر فرقه می باشد.
همین اواخر سالگرد ۱۹ بهمن ماه ۱۳۶۰ بود. هر کسی که اندکی مطالعه داشته باشد می فهمد که مسعود رجوی به زن و فرزندش خیانت کرد، به بهترین دوستش خیانت کرد، خیانت بالاتر از این مگر داریم؟ حتی تنها فرزند مسعود رجوی (مصطفی رجوی / محمد) هم می‌دانست که پدرش باعث کشته شدن مادرش است. چرا محمد نتوانست در آن مناسبات جهنمی تشکیلات بماند و در به در می خواست از جهنم اشرف رها شود. بهترین امکانات در اختیارش بود ولی دوام نیاورد زیرا هر بار که پدر را می دید ناخودآگاه خیانت پدر در جلوی چشمانش نقش می بست.
از طرفی، آیا هیچ گاه سئوالت نشده است که چرا مسعود رجوی هر بار که نشستی می شود به بهانه ای داستان های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۴ را به میان می کشید و این گونه وانمود می کرد که گویا محمد حنیف نژاد فقط خواستار دیدار با او بوده است زیرا می دانسته که او زنده خواهد ماند، در حالی که حکم اعدام برای همه شان صادر شده بود و حکم اعدام مسعود رجوی در آخرین لحظات قبل از اعدام لغو شده و به حبس ابد تغییر پیدا کرده بود.
اسناد خیانت مسعود رجوی موجود است که در ساواک پیدا شده بود که به خاطر همکاری او با ساواک حکم اعدامش منتفی شده و به حبس ابد تغییر یافته بود. خیانت بزرگ تر از این آیا سراغ دارید؟ تمام هم بندی ها و هم رزمی هایش را به کشتن داد تا خودش زنده بماند.
ما با هم بارها بر سر تشکیلاتی که تو از آن به شدت متناقض بودی صحبت می کردیم. من یادم هست که می گفتی چیزی که از سازمان در تصور تو بود، نیست و صد و هشتاد درجه با تمام آنچه که در ذهن تو بود فرق داشت و به نوعی اعتراف می کردی که سر تو و همسرت که طلاقتان دادند کلاه رفته است، ولی دیگر گرفتار شده بودید و نه راه پس داشتید و نه راه پیش.
دوست عزیزم حسن، من می فهمم که در آنجا گرفتار شده ای ولی تا روزی که بتوانی از آن جهنم خارج شوی تن به هر خواسته ای نده.
تو و خیلی های دیگر را من می شناسم که انسان های واقعا صادقی بودید و هستید ولی به رذیلانه ترین و شنیع ترین شکل ممکن از این احساسات پاک شما سوء استفاده می شود و در جهت منافع شخصی مسعود رجوی بهره برداری می گردد. منافع شخصی مسعود رجوی و نه منافع مردم ایران. این دو تا با هم خیلی اختلاف دارند.
امیدوارم که تو و سایر دوستانی که سال ها عمرتان را نابود کردید بدانید که او هنوز شماها را خائن می داند زیرا او به دنبال خون است، چیزی که او را احیاء کرده و هویت می دهد و شما خونتان را از او دریغ کردید.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام / فراق
