مؤسسان پنجم شوی جدید فرقه رجوی برای سرکار گذاشتن ناراضیان و جلوگیری از فروپاشی داخلی است.
به گزارش فراق، رجوی مفلوک هر یک دهه شوهای سراسری موهومی با نام مؤسسان برگزار میکرد. در این شوها به نوعی ادعا می نمود که اعضا، مؤسس و تشکیل دهندگان فرقه رجوی هستند و با تجدید پیمان، فرقه را چندباره تاسیس می کنند.
سابقه این امر و اولین اقدام احتمالا به سال ۶۴ برمی گردد. سپس در سال ۱۳۷۴ به دلیل نارضایتیهای فراوان و اعتراضاتی که سراسر فرقه را بر گرفته بود، رجوی خیانتکار تصمیم به برگزاری جلساتی موسوم به حوض در عراق کرد. او طی جلسات شبانه روزی با مقدمه چینی و سفسطه های معمول خویش گفت، «سران سازمان از دست شما به تنگ امده اند من می خواهم سازمان را منحل کنم، ما نه حمایت ابر قدرت داریم، نه پول و ناوجنگی و هواپیما و نه زمین … پشتوانه من شما هستید که با این وضعیتی که دارید بهتر است سازمان را منحل کنیم و پی کار خود بروید یا انکه باید تغییر رویه بدهید تمام وقت تمام عیار خون و نفس و… همه چیزتان در اختیار من باشد.» آن جلسات سرآغاز دیکتاتوری های شدیدتری در فرقه بود، سرکوب و زنجیر را هر سال محکمتر می کردند. تا سال ۷۲ افراد که اعلام جدایی می کردند به خرج فرقه با پاسپورت های جعلی به اروپا می رفتند اما از آن سال به بعد گفتند دیگر حتی یک نفر را هم به خارجه نمی فرستیم و هر کس می خواهد از سازمان بیرون رود باید یا به زندان ابوغریب برود و یا او را به ایران می فرستیم از آنجا که ریزش هم زیاد بود، تهیه پاسپورت و ارسال به اروپا هزینه زیادی به گردن فرقه می انداخت.
به دلیل آنکه اغلب بعد از ورود به مناسبات فرقه در مییافتند چه کلاهی سرشان رفته و نمی توانستند شرایط تبعیض آمیز و عجیب و غریب فرقه را تحمل کنند ریزش ها و در خواست جدایی هم زیاد شده بود. رجوی نمیخواست حتی یک ریال هم بابت جدا شدگان خرج کند، این بود که در آن سالها قوانینی چون زندانی کردن تا دوسال، عدم پرداخت کمک مالی و پاسپورت و حتی قانون حکم اعدام برای جدا شدن در جلسات موسسان دوم بوسیله رجوی ابلاغ شد.
اولین برگه هایی که تحت عنوان مؤسسان دوم در جلسات موسوم به حوض در عراق گرفتند شامل بندی در اخر آن بود که همه اعضا می پذیرفتند حکم هر بریده از سازمان اعدام است وخود امضا می کردند.
بعدها با سقوط صدام و اشغال کمپ اشرف توسط نیروهای آمریکایی، رجوی از ترسش دستور امحا برگه های موسسان دوم را داد.
اما این حقه بازی ها مدلی برای رجوی شد تا هر زمان که اعتراض ها و فشارها از داخل تشکیلات بیشتر می شود سیرک موسسان راه بیندازد و به بهانه تجدید پیمان دوباره تعهد باقی ماندن در تشکیلات بگیرد. اما بعد از برگزاری شوهای موسسان سوم در سال ۸۴ وضعیت هر ساله بیشتر رو به فنا می رفت. با حضور خانوادههای قهرمان از سال ۱۳۸۷ دور کمپ اشرف، افشاگری های متعدد جدا شدگان و سقوط صدام شرایط هر ساله برای فرقه سخت تر و سختر شد. آنان حتی مراسم دروغین مؤسسان چهارم را در کمپ لیبرتی در حالی برگزار کردند که طی سه سال چند صدتن از اشرف و لیبرتی گریخته بودند. ما بقی نیز همان سال دسته دسته از کشور عراق اخراج و به آلبانی ارسال شدند.
مضاف بر شوهای یک دهه ای، به خاطر بحران ها و تنش های داخلی، فرقه رجوی در چند سال اخیر حتی نتوانست یک دهه دوام بیاورد و به نوعی هر ساله با نفاق و دورویی سعی کرد از افراد امضاهای کوتاه مدت بگیرد و می گفتند تا سال دیگر صبر کنید و هر سال وعده سرخرمن می دهند که فلان می کنیم و سرنگون می کنیم. تا شاید از این ستون به آن ستون فرجی شود.
در اعلام های مختلف، تاریخ های موهوم سرنگونی می دهند در حالی که ایران با افتخار از شرایط بسیار سخت تحریم ها عبور می کند و چشم اندازهای روشنی در پیش رو دارد.
بر اساس آخرین افشاگری های جدا شدگان وضعیت درونی به قدری بغرنج است که سران فرقه مجبورشدند نمایش موسسان پنجم را که بر طبق سیاق ثابت هر یک دهه برگزار می شده پنج سال زودتر برپا کنند.
آنها در سال ۹۹-۱۴۰۰ در رسوایی و شکست تمام عیارشوی مضحک مؤسسان پنجم به راه انداختند تا هر چقدر میتوانند جلوی از هم پاشیدگی بیشتر تشکیلات و ریزش نیرو را بگیرند اما چه فایده خانه ای که از پای بست ویران است با این توهمات برپا نمی ماند. حالا می رود فرقه ای که در گذشته شش یا پنج هزار بوده هم اکنون به زیر دو هزار نفر برسد و بیشتر از همیشه از درون بپوسد و تهی شود.
به قول معروف اگر با هزار دغل و دروغ بتوانند جسم این بندگان اسیر را در درون کمپ های مخوف آلبانی نگه دارند، عیان است که روح آنان دیگر با فرقه نیست و بسیاری از نگون بخت های سالخورده روزگار می گذرانند تا روزی یا به دست فرقه با بهانه های مختلف قربانی شوند و یا فرارکنند و نجات یابند.
ما امید داریم هر چه زودتر اسیران فرقه بتوانند خود را از شر اهریمن نجات دهند و به آغوش خانواده های خود بازگردند.
یادداشت از: دکتر مرضیه رئیس الساداتی
انتهای پیام
انتهای پیام / فراق