وقتی در اشرف بودیم و نیروهای عراقی حفاظت اشرف را گرفته بودند و بیمارستان در جنب اشرف برای رسیدگی و معالجه بیماران دایر کرده بودند، تعدادی آسیب دیده و مریض بودند که به مریضی های مرگبار مبتلا شده بودند و نیاز به رسیدگیهای فوری و اقدامات سریع داشتند.
از طرفی چون بعد از خلع سلاح بود و دیگر ماندن در آنجا تلف شدن عمر بود، افراد دیگر انگیزه ای برای ماندن نداشتند و تعداد زیادی هم به دنبال راه فرار از تشکیلات جهنمی بودند. تنها راه فرار همان خارج شدن از اشرف و بهترین راه مراجعه به بیمارستان بیرون اشرف بود، ولی رجوی دریافته بود که این بیمارستان شکافی برای فرار افراد است، در نتیجه مراجعه افراد مورد اعتماد رجوی بدون مانع بود ولی برای افرادی که مورد اعتماد صد در صد نبودند مانع می تراشیدند و با خبرهای دروغ افراد را منصرف می کردند.
به عنوان مثال من خودم مشکل جدی داشتم که همین الان هم دارم و از آن رنج می برم. یک روز من و چند نفر دیگر را صدایمان کردند و گفتند که بیمارستانی که بیرون اشرف دایر کرده اند حتی دکترهایش هم با حکومت ایران کار می کنند و در صدد از بین بردن افراد مراجعه کننده هستند و به این ترتیب ما را منصرف کردند، ولی در اوج ناباوری یک روز که پست نزدیک همان بیمارستان بودم تردداتی می دیدم و کنجکاو شدم. حرفهای مسئولین یادم آمد که میگ فتند این بیمارستان باعث مرگ و اذیت و آزار اعضا شده است. ولی می دیدم که چندین نفر از مسئولین فرقه به بیمارستان تردد داشتند. آنجا بود که فهمیدم داستان از چه قرارست. آنها حتی حاضرند که ما بمیریم ولی پایمان به بیرون باز نشود. برای افراد رده بالا و مورد اعتماد، رفتن به بیمارستان آزاد بود، ولی برای افراد رده پایین دکتر عراقی دشمن و عامل ایران حساب می شد. این یک نمونه از فشارهایی بود که رجوی ملعون اعمال می کرد و بعد به اسم نیروهای عراقی می گذاشت.
حالا برمی گردیم به لیبرتی، حتما افراد خوب یادشان هست که در خصوص مراجعه به بیمارستان لیبرتی که متعلق به دکترهای عراقی بود رجوی می گفت ایران آنجا را به محل ربودن افراد تبدیل کرده و محل ملاقات کمیساریا برای منصرف کردن افراد از مبارزه و ترک تشکیلات شده است. حالا ببینید که رجوی چطور آدمهای مریض و رو به مرگ و افراد سرطانی را از مراجعه به درمانگاه و ادامه درمان منصرف می کرد. از طرف دیگر مسئولین بالا را به راحتی برای مراجعه و معالجه می فرستادند. حتی تعدادی از افراد رده بالا را برای معالجه به خارج از کشور فرستادند. هدف از این کارها این بود که افراد از این شکاف برای ترک تشکیلات استفاده نکنند و تشکیلات فرو نپاشد و از طرف دیگر می بایست تقصیر را به گردن ایران یا نیروهای عراقی بیندازد و مظلوم نمایی برای استفاده سیاسی و برای گرفتن امتیاز می کرد. البته به بهای از دست رفتن جان انسانهای بیگناه و اسیری که در تشکیلات بودند. اینهم چند نمونه از برخورد رجوی با نیروهایش و افرادی که گرفتار بودند. رجوی برای جان افراد هیچ ارزشی قائل نبود و می خواست همه را به کشتن بدهد چون رجوی باید روی خون افراد اسیر موج سواری میکرد. ولی برای افراد رده بالا با بالاترین امکانات و پیشرفته ترین امکانات و خدمات پذیرایی می کرد. این چند مورد از بسیار مواردی بود که مشاهده کرده بودم.
محمد هاشمی
نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی
انتهای پیام
