افراد جداشده می خواهند از آزادی فردی خود که دموکراسی تضمین می نماید بهره مند گردند، ولی کمیساریا به این افراد که مستحق زندگی در آزادی و در دموکراسی هستند کمکی شایانی نمی کند.
اشرف سازی و زندان سازی از دیرباز مشی فراموشی ناپذیر فرقه رجوی است اما در این کار هم توفیق چندانی ندارند.
گفته می شود ، فرقه انحرافی رجوی ، در جابجایی ۸۰۰ نفر به زندان مانز یا همان اشرف ۳، به دلیل مخالفت اعضای دربندش ، درمانده و ناتوان شده است.
این در حالی است که سران فرقه مدعی حل مشکلات جهانی و منطقه ای هستند. کسی نیست بگوید ، آخر شما که از عهده یک جابه جایی ساده و پیش و پا افتاده بر نمی آئید ، چطور می خواهید امورات یک کشور را حل و فصل کنید ؟
علت اصلی عدم اعلام رسمی انتقال به زندان مانز هم همین نکته است.
فرقه ای که از پر کاهی، کوه می سازد، چطور است که این بار از اعلام خبراین اشرف سازی ، تا امروز سر باز زده است ؟
نکند از اخبار اعتراضات مردمی در ایران ، آنقدرذوق زده شدند که دیگر از این امر منصرف شدند ؟
نکند دیگر نمی خواهند هزینه اضافی روی دست برادربگذارند و یکراست تشریف بیآورند تهران !
زندان مانز، فضای بسته ای است که فرقه را قادر می کند، سرکوب عریان را در آنجا راه بیاندازد، اگر به مخفی گاه رجوی در اشرف هم که بعدها فیلم آن منتشر شد توجه می کردید، رجوی عاشق فضای بسته و تاریک است . اصولا فرقه ها ، در فضای بسته می توانند به رشد خود ادامه دهند و در هر تماس با دنیای بیرون ، به نابودی نزدیک می شوند.
دار و دسته چماق دار رجوی ماه ها و بلکه سال هاست ، منتظر چنین فضایی هستند ، تا به چماق داری و عربده کشی مجدد بپردازند.
واقعیت این است که بسیاری از اعضای سازمان که حدود ۸۰۰ نفرهستند و می خواهند از این فرقه جدا شوند، مایل نیستند جنگجو تلقی گردند و می خواهند در عوض ، در آزادی و رهایی زندگی کنند، اما فعلا گزینه بهتری ، مگر اینکه با فرقه بمانند ندارند.
اگر آنان بخواهند فرقه را ترک کنند و از آزادی و دموکراسی در آلبانی بهره مند گردند، ازدواج نمایند، و مانند تمامی انسان ها تشکیل خانواده بدهند، باید رنج و سختی و فشار اقتصادی و تهدید از جانب فرقه را تحمل نمایند.
آنان متهم می شوند که مأمورین ایران هستند و هیچ کس به آنان کمک نمی کند. آنان به زبان آلبانیائی آشنا نیستند، مهارتی ندارند، اکثریت غالب آنان اجازه کار ندارند و نمی توانند شغلی در آلبانی فقیر بیابند. آنان پاسپورت نداشته و امکان رفتن و اقامت به سایر کشورهای غنی اروپایی را ندارند.
تنها گزینه ای که بسیاری از اعضای فرقه دارند این است که به کمپ های فرقه در آلبانی بچسبند.
آنان مجبور هستند تا در ایزولاسیون زندگی کنند که در این صورت هم مجبور به تمکین بی ثمر به اعلام جنگ تروریستی علیه ایران می باشند .
یک جداشده ، فاش ساخت که چگونه سران فرقه اعضای خود را در آلبانی به بردگی فکری و جسمی کامل گرفته اند، و حال که آنان در یک کشور به هر حال اروپایی زندگی می کنند، این فرقه همچنان به تهدید و تهمت علیه آنان مشغول است، و آنان را ایزوله نگاه داشته و به آنان اجازه نمی دهد تا از آزادی و دموکراسی و مزایای زندگی شهروندی بهره مند شوند.
این فرقه که اعضای خودش را به شیوه های غیر انسانی تهدید می کند، بر اساس قوانین آلبانی مرتکب یک جرم جنایی شده است و سازمان نمیتواند صحبت از دموکراسی نماید.
دولت آلبانی و کمیساریا ، نسبت به اعمال ضد انسانی فرقه علیه اعلامیه جهانی حقوق بشر که آلبانی نیز آنرا امضا نموده است اطلاع دارند، و می دانند که فرقه آزادی فکر، آزادی تشکیل خانواده، آزادی جابه جایی و آزادی ارتباط را از آنان گرفته و با بسیاری از اعضای خود مانند بردگان رفتار می نماید؟
اما متاسفانه ، کمیساریا از جداشدگان فرقه انحرافی رجوی به خوبی حمایت نمی کند، که بعد از ترک فرقه در خیابان بدون حامی سرگردان می شوند .
افراد جداشده می خواهند از آزادی فردی خود که دموکراسی تضمین می نماید بهره مند گردند، ولی کمیساریا به این افراد که مستحق زندگی در آزادی و در دموکراسی هستند کمکی شایانی نمی کند.
نمایندگان کمیساریا اذعان می دارند که رفتار سران فرقه نسبت به اعضایشان باید توسط دولت آلبانی و در چهارچوب توافقی که با فرقه دارند مورد قضاوت قرار گیرد. واقعیت این است که توافق بین فرقه و دولت آلبانی علنی نشده و لذا هیچ کس نمی داند که واقعا چه چیزی مورد توافق قرار گرفته است؟ آنچه روشن است این است که با توجه به شرایط موجود این توافق در تعارض با قواعد کمیساریا و اعلامیه جهانی حقوق بشر است زیرا که به روشنی نه اعضای فرقه و نه جداشدگان از این فرقه و نه خانواده های آنان به حقوق شهروندی و انسانی خود دست نیافته اند.
با وجود این موارد ما امیدواریم که در روزهای آینده شاهد ، افزایش موج جدید جداشده ها باشیم و می دانیم که نفرات آماده جدائی از سازمان تعدادشان کم نیست ، ولی فرقه با ترفند های مختلف از جمله ناآرامی های اخیر در تلاش است که بقیه را نیز هر چه سریع تر به زندان مخوف و دورافتاده مانزبکشاند.
یادداشت از فرید
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی
