اهداف فرقه رجوی از اعمال شکنجه: ۱- کسب اطلاعات به منظور یافتن ریشه های ضربات وارده به خود و جلوگیری از تلاشی بیشتر ۲- زمینه سازی برای به اصطلاح قیام توده ای
… با ابلاغ خط شکنجه و کلید خوردن عملیات مهندسی، واحدهای مختلف بخش ویژه درصدد تهیه ی مقدمات عملیات و شناسایی سوژه های مشکوک برآمدند. از جمله اولین اقدامات تهیه ی خانه ی تیمی مناسب بود. بخش ویژه ی نظامی از این خانه های تیمی جهت انتقال افراد مشکوک به آنجا، شکنجه ی آن ها و کسب اطلاعات برای یافتن علت ضربه ها به بدنه ی سازمان استفاده می کرد. در اولین قدم یک زن و شوهر به نام های محمد قدیری و فریبا اسلامی که هر دو از اعضای سازمان بودند و در بهمن ماه سال ۱۳۶۰ با هم ازدواج کرده بودند، خانه ای را در خیابان سهروردی اجاره نمودند. استفاده از یک زوج، پوشش مناسبی برای اجاره ی خانه و تغییر کاربری به شکنجه گاه بود…دو روز از اقامت محمد قدیری و فریبا اسلامی در خانه ی تیمی خیابان سهروردی نگذشته بود که ربایش و انتقال شاهرخ طهماسبی به این محل اتفاق افتاد. شاهرخ طهماسبی که در زمان ربوده شدن ۲۸ سال بیشتر نداشت، یکی از اعضای کمیته ی انقلاب اسلامی مرکز بود که مورد سوء ظن قرار گرفته بود و بخش ویژه اقدام به ربودن وی کرد… بعد از انتقال شاهرخ طهماسبی به خانه ی تیمی دوم در خیابان نظام، مجاهدین طرح شکنجه ی وی را به منظور گرفتن اطلاعات کلید زدند… از تبعات غم انگیز این شرایط آن بود که پیکر شهید طهماسبی نیز کشف نشد و تنها در کنار آرامگاه شهدای پاسدار عملیات مهندسی در بهشت زهرا یادبودی برای وی بنا شد.
شکنجه ی شاهرخ طهماسبی و به شهادت رساندن او سرآغازی برای خط شکنجه گری فرقه رجوی بود؛ عملیاتی که هر چه از طول عمر چند روزه اش بیشتر می گذشت، ابعاد وحشیانه تری به خود گرفت و از شلاق زدن، به اتو کشیدن، سوزاندن و بریدن اعضای بدن رسید.
… در حالی که عباس عفت پیشه (کفاش) در شکنجه گاه خیابان بهار زندانی بود، ماجرای ربایش دو پاسدار به نام های طالب طاهری و محسن میرجلیلی پیش آمد. پس از این اتفاق، وقت و نیروی واحد شکنجه تماماً روی دو پاسدار متمرکز شد… پس از چند روز که عملیات مهندسی به روزهای آخر خود رسید و دستور قتل همه ی زندانیان صادر شد، عباس عفت پیشه به همراه سایر زندانی ها کشته شد….
برگرفته از کتاب: عملیات مهندسی
مؤلف: محمد حسن روزی طلب، محمد محبوبی
تنظیم: عاطفه نادعلیان
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز تهران
