به گزارش فراق، یکی از اعضای سابق شورای رهبری فرقه رجوی طی نامه ای به یکی از رسانه های طرفدار فرقه در آلبانی اعتراض نموده است که در زیر منتشر می شود:
نام من بتول سلطانی است اواخر ۲۰۰۶ زمانی که یکی از اعضای رده شورای رهبری فرقه رجوی خلق بودم از آنها جدا شدم.
من سعی می کنم تا جامعه اروپا و بخصوص آلبانی را نسبت به گزند این فرقه و فرقه گرائی که اکنون تحت عنوان شورای ملی مقاومت بعلت بد نامی فرقه رجوی که با دیکتاتوری مسعود رجوی گره خورده است آشنا کنم.
در همین روزها این فرقه با خرج هزینه های کلان سعی می کند برای نگهداشتن نیروهای واخورده خود و خوراک تبلیغاتی، سناتورهای بازنشسته و ورشکسته را از آمریکا و هر جا که بتواند با تطمیع به آلبانی و به مراسمهای خود بکشاند.
در سال ۱۹۹۱ مسعود و مریم رجوی رهبران سازمان مجاهدین خلق برنامه طلاق های اجباری را به اعضا اعلام نمودند و ما را مجبور کردند تا از همسرانمان جدا شده و تمامی فرزندان خود را به اروپا و آمریکا بفرستیم. دختر ۵ ساله من به سوئد و پسر ۶ ماهه من به هلند، البته هر دو با هویت جعلی، فرستاده شدند و من از آن زمان ۱۶ سال از وضعیت آنها بی اطلاع بودم. من آنزمان به این موضوع اعتراض کردم ولی چاره ای نداشتم چرا که در یک فرقه مخرب خطرناک گرفتار بودم.
آنها هر گونه ارتباط با خانواده را جرم محسوب می کنند.
من دو دهه از عمر خود را با این فرقه گذرانده ام و خوب میدانم که افراد مستقر در پایگاههای آنها در آلبانی یا هر پایگاهشان مانند یک زندان اداره می شود و آنها چه وضعیتی دارند. من در اواخر سال ۲۰۰۶ توانستم از اشرف با به خطر انداختن جانم فرار کنم و خود را به مقر نیروهای آمریکایی در نزدیکی آنجا برسانم.
موضوع اصلی در خصوص فرقه رجوی موضوع نقض حقوق بشر است (گزارش دیدبان حقوق بشر – ماه مه ۲۰۰۵). رهبران فرقه تروریستی رجوی اساسی ترین حقوق انسانی اعضای خود که به لحاظ ذهنی با استفاده از روش های پیچیده روانی اسیر شده اند را نقض میکنند. اعضای این سازمان هیچگونه ارتباط آزادی با دنیای خارج ندارند. آنها بر این باور هستند که مجبور به ماندن در آنجا می باشند و مانند پیروان تمامی فرقه ها فکر می کنند که دنیای خارج شیطانی و فاسد بوده و آنجا تنها بهشت نجات دهنده آنان می باشد!
از شما بعنوان یک رسانه آزاد خواهشمندم توجه کنید که هیچگاه این فرقه به سوالات ما پاسخ نداده است سوآلاتی نظیر:
– چرا اعضا به وسایل ارتباطی نظیر پست و تلفن برای ارتباط با خانواده هایشان و همچنین سایر رسانه و کتابخانه و انتشارات دسترسی ندارند.
– چرا به اعضای اجازه ملاقات با اعضای خانواده که برای دیدن آنان می روند داده نمی شود.
من باید تأکید کنم که تهدید اصلی علیه جان و روان اعضای گرفتار از جانب رهبران فرقه می باشد چرا که آنها به دفعات هشدار داده اند که خروج ممنوع است و آنها جدا شدگان خود را تعقیب و برای آنها خطرسازی می کنند و آنها را برای همیشه می خواهند که گروگان خود داشته باشند.
من شخصا مورد تهدید و ترورشخصیت توسط این سازمان به رهبری مسعود رجوی و همسر سومش مریم قجرعضدانلو شده ام و درسایت پاساگاردسیتی وابسته به این تشکیلات هنوز هم این ترورشخصیت ها وجود دارد البته اینکار توسط این سازمان نه تنها در مورد من بلکه حتی درمورد تمامی منتقدان این سازمان مصداق دارد حتی مارتین کوبلر نماینده سازمان ملل هم ازاین اتهامات و ترور شخصیتی مصون نمانده است.
مریم قجر عضدانلو که هم اکنون بجای همسرش ناپدید شده اش در آلبانی به سر می برد و مشغول سرکوبی اعضا بصورت مغز شوئی و مانیپوله هست، رهبری این فرقه را بعهده دارد.
من آماده ام تا با هر کس که مایل باشد، در هر کجا و در هر زمان، در خصوص آنچه که در درون پادگان فرقه ای مخوف اشرف در عراق می گذرد دیدار نمایم. من همچنین از تمامی پارلمانتر ها می خواهم تا وضعیت حقوق بشر در خصوص اعضای اسیر فرقه رجوی در عراق و همچنین مواضع بر حق دولت عراق را مد نظر قرار دهند.
از شما خواهشمندم که نسبت به تبلیغ و خوراک و طعمه تبلیغاتی شدن برای این فرقه هوشیار باشید.
با تشکر فراوان
بتول سلطانی، آلمان
شانزدهم آپریل ۲۰۱۷
انتهای پیام
