ضربات مهلک به بالاترین رده‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در اردیبهشت سال ۱۳۶۱ موجب شد تا آن‌ها که همچون مار زخم‌خورده به‌خود می‌پیچیدند، به مراکز عمومی حمله کرده و از مردم انتقام بگیرند و به‌دنبال آن خط شکنجه را هم دنبال کنند.
به گزارش فراق، منافقین در این راستا، مرداد سال ۱۳۶۱ در یک اقدام ددمنشانه، سه پاسدار کمیته انقلاب اسلامی به‌نام‌های «محسن میرجلیلی»، «طالب طاهری» و «شاهرخ طهماسبی» را به‌طرز وحشیانه و غیرانسانی شکنجه کرده و به شهادت رساندند و سپس پیکرهای مطهر این شهیدان والامقام را نیز زنده‌به‌گور کردند.
خبر این جنایت تلخ، علاوه بر داخل کشور، در خارج از کشور نیز بازتاب‌هایی را به‌همراه داشت؛ به‌عنوان نمونه، یک خانم خانه‌دار آلمانی اعلامیه‌ای را در این زمینه، در یکی از شهر‌های آلمان پخش کرد که در ادامه متن و تصویر آن را مشاهده می‌کنید.
با نهایت تاسف از شهادت دوستان ایرانی خود، پاسداران جوان جلیلی، طاهری، طهماسبی اطلاع حاصل نمودیم. در اوت ۸۲ عده زیادی به‌دست عناصری که خود را «مجاهدین خلق» می‌نامند، کشته شدند، به‌دست همان‌هایی که در مملکت ما نیز آن‌ها را گروه مخالف دولت ایران می‌نامند و طرفدارانی هم در آلمان دارند. قاتلین این سه پاسدار می‌گویند ما آن‌ها را هر روز شکنجه کردیم، ما ناخن‌های آن‌ها را کشیدیم، اتوی داغ روی سر، گردن و دست‌های آن‌ها گذاشتیم، دست‌های آن‌ها را در آب‌جوش فرو بردیم، با چاقوی موکت‌بری پوست آن‌ها را کندیم. چشم‌های آن‌ها را از حدقه در آوردیم، دو نفر از آن‌ها را که هنوز زنده بودند در باغ فیض دفن نمودیم. یکی از شکنجه‌گران به اصطلاح «مجاهد خلق» بنام «خسرو زندی» آن‌ها را دفن نمود. آن‌ها شهید شدند به‌دلیل این‌که به خود این حق را می‌دادند که در راه انقلاب انسانی، فداکاری نمایند و علیه ظلم و ستم بجنگند. جان این رهروان جهاد و فداکاری در راه انقلاب از جانب کسانی که به غایت از انسانیت به‌دور بودند، از آن‌ها گرفته شد و ما در سوگ آن‌ها نشسته‌ایم.
برای دوستان انقلاب اسلامی در ایران (لیزولوته – اسکاج)
انتهای پیام
