بعد از سرنگونی صدام و باز شدن قفل درب های زندان جهنمی اشرف، هزاران عضو گرفتار، از فرقه رجوی جداشدند و این روند هنوز هم ادامه دارد.
بخش زیادی از این جداشدگان مشاهدات خود از مناسبات فرقه رجوی را به روش های گوناگون برای ایرانیان و جهانیان بازگو نموده و یا در قالب مقاله و کتاب آن را نوشته اند تا هم مانع نابودی زندگی تعداد بیشتری انسان شوند و هم روشنگر راه کسانی باشند که در دام ظاهر فریبنده رجوی ها گرفتار شده اند.
این روشنگری ها چشم بسیاری را نسبت به حقیقت باز کرد اما در این بین هستند کسانی که نمی خواهند با حقیقت روبرو شوند. برخی از این افراد همچون رحمان کریمی به دلایل مشخصی نه تنها چشم و گوش را بر حقیقت بسته اند بلکه بر علیه حقیقت گویان و به سود رجوی های فریبکار به تبلیغ می پردازند. دلیل اینکار امثال رحمان کریمی هم مشخص است. رجوی ها دلیلش را در جواب انتقادات اعضای جداشده شورا همچون «محمدرضا روحانی» و «کریم قصیم» و … اعلام کرده اند. آنها از روی یاس و درماندگی و در پاسخ انتقادات این اعضای شورا، دست خودشان را رو کرده و اسنادی که حاکی از پرداخت هزاران دلار به اعضای شورا بابت همراهی با خودشان و نوشتن مطلب، مقاله و یا شرکت در برنامه های فرقه داده اند را بیرونی نمودند. بنابراین مشخص است که امثال رحمان کریمی آنچه برای رجوی ها می نویسند و می گویند به این خاطر است که سر پیری برای گذران زندگی در دیار غربت، درمانده شده و راه را در مزدبگیری از رجوی ها یافته اند و به مهره دست آنها بدل شده اند و در این مسیر به مجیزگویی از رجوی ها می پردازند.
انجمن نجات مرکز مازندران
انتهای پیام / فراق
