سرانجام پس از یک دهه لجاجت و کارشکنی در زیر فشار و استدلال کمیسیاریای ملل متحد، خانواده های نگران و کمیته حقوق بشر، علیرغم میل باطنی رهبران فرقه، با انتقال ساکنان اردوگاه اشرف به کمپ لیبرتی موافقت شد و قرار شد کمپ اشرف را تخلیه و به کمپی به نام لیبرتی در نزدیکی بغداد بروند تا زیر نظرکمیساریای ملل متحد از عراق خارج شوند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، علیرغم توافق برای تخلیه کمپ، حدود ۱۰۰ نفر به بهانه انتقال و فروش اموال در کمپ اشرف باقی ماندند. در حقیقت آنها سعی داشتند که بازهم کارشکنی نمایند و کمپ اشرف را به هر بهانه ای تخلیه نکنند.
در حالی که بر روی ساختمان ها و زمین های اشرف که هدیه های دوران صدام بود قیمت های میلیاردی می گذاشتند و خود را صاحبان زمین های اشرف می دانستند در بیانیه های متعدد و به مناسبت های مختلف هم شعار می دادند حالا دو تا کمپ داریم اشرف دست خودمان است و از عراق نخواهیم رفت و به کمپ اشرف باز می‌گردیم و در هر تابلوئی ما اشرف را نگه خواهیم داشت و تدارک هایی هم برای بازگشت یک سری اعضا دیده بودند.
بدین ترتیب یک سال دیگر به صورت غیر قانونی ۱۰۰ تن را در اشرف باقی گذاشتند.
در طی آن یکسال به اعتراف و استنادهای خود فرقه اخطارهای نهایی و اولتیماتوم برای تخلیه کامل کمپ اشرف داده شد و در اوایل شهریور۹۲ خبرهایی مبنی بر باز پس گیری به آنها رسید و حمله به کمپ اشرف پیش بینی شده بود. ولی رجوی از ساکنان اشرف خواست تابلوی عاشورایی رقم بزنند!
این تفکرات ابلهانه و اصرار رهبران خائن برای ماندن در اشرف، در نهایت به بهای جان اکثریت افراد باقیمانده در کمپ اشرف، تمام شد.
در ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ کمپ اشرف مورد حمله یک سری نیروهای ناشناس قرار گرفت و حدود ۶۰ تن کشته و مفقود شدند و پرونده کمپ اشرف با خواری و قربانی شدن حدود ۱۱۰ تن در سه دور درگیری به پایان رسید.
افرادی که در کمپ اشرف باقی مانده بودند بنا به قوانین فرقه اجازه و اراده تصمیم گیری برای نجات جان خویش را نداشتند.
در آن زمان پس از مصاحبه و چند بازدید نمایندگان سازمان ملل از کمپ در ژوئیه ۲۰۱۳ نماینده وقت سازمان ملل در عراق، مارتین کوبلر طی گزارشی به شورای امنیت اعلام کرد: «موارد نقض حقوق بشر در کمپ (لیبرتی) از نگرانی های فزاینده ماست. صدها گزارش از نظارت های روزانه ی ما نشان می دهد که زندگی اعضا در کمپ حریه شدیداً تحت کنترل است.»
در گزارشی دیگر به نقل از مارتین کوبلر، در ماه جولای ۲۰۱۳ رویترز اعلام کرد: «شمار زیادی از ساکنان به ناظران سازمان ملل گفته اند که برای خروج از کمپ و شرکت در روند انتقال مورد نظر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ،تماس با اعضای خانواده شان در بیرون از عراق یا حتی تماس با بستگانشان در خود کمپ های سازمان مختار نیستند.»
این گزارشات بروشنی بیان کننده مناسبات فرقه ای بود که اعضا اختیاری برای تصمیم گیری و ترک کمپ نداشتند. در طی سال های ۲۰۰۹ تا الی ۲۰۱۲حداقل ۱۰۰ عضو ناراضی که اجازه خروج نداشتند ازکمپ گریختند و با کمک دولت عراق و صلیب سرخ و سفارت ایران موفق شدند عراق را ترک کنند و به کشورهای اروپایی و یا وطن خود برگردند. ولی همچنان صدها عضو ناراضی دیگر در کمپ بودند که به دلیل نگرانی و ترس و ۲۵ سال جدایی از دنیای بیرون توان تصمیم گیری و قدرت فرار هم نداشتند.
در آن سال ها مستمرا از طرف رهبران فرقه به مغزهای افراد پمپاژ می شد که کمپ اشرف مرزسرخ و ناموس هر مجاهد است، و با هزار کشته هم آن را خالی نخواهیم کرد و تا پای جان از آن دفاع خواهیم کرد.
پس از درگیری مرداد ۸۸ که ۱۰ نفر کشته شده بودند رجوی در طی یک سخنرانی گفت اگر ۱۰۰۰ تن هم کشته می شدند ارزش آن را داشت که برای ماندن در اشرف شهید! می دادیم.
اگر جان انسان ها ارزش داشت رجوی هیچگاه ۲۶ نفر را در سال ۱۳۸۲ مجبور به خودسوزی نمی کرد. اگر عقاید شخصی و آزادی و کرامت انسانی در اساس و عقاید و بنیاد این سازمان جایی داشت هرگز در طی این سالیان اعضای بسیاری را به اجبار در درون فرقه زندانی نمی کردند که ده ها انسان بیگناه از فشار های تشکیلات دست به خودکشی بزنند، یا به قتل برسند
اگر کرامت انسانی در دیدگاه رجوی ارزش داشت و مناسبات فرقه ای نبود هیچ زمان در جلسات عمومی به اعضا نمی گفتند که فهم شما از مسائل سیاسی ۵/۲ درصد بیشتر نیست، به آنها توهین نمی کردند مورد تحقیر و ضرب و شتم قرار نمی دادند و به افشای گزارشات و مطالب شخصی افراد نمی پرداختند و آنان را تهدید به ترور و اعدام پس از جدایی نمی کردند. حداقل اجازه می دادند برای زندگی و آینده شان بدون دخالت سران تصمیم بگیرند و مجبور به فرار نشوند و اگر کمی شرافت حس وطن پرستی در سازمان مجاهدین بود همکار صدام حسین و نیروهای جنگ طلب آمریکایی نمی شدند دست به افشای موضوعات اتمی ایران نمی زدند و تلاش برای جنگ و تحریم نمی کردند.
نهایتا پس از آن همه هیاهو و به کشتن دادن بیش از ۱۱۰ تن سرانجام در روز یک شنبه ۱۰ شهریور ماه سال ۹۲ پرونده فرقه تروریستی رجوی در عراق یکسره شد.
زهره قائمی، مسئول بخش داخله و معاون مریم قجر و مسئول عملیات ترور سپهبد صیاد شیرازی، گیتی گیوه چیان مسئول اطلاعات و حفاظت رجوی، و دهها تن از اعضای رده بالای اطلاعات و حفاظت رجوی در آن درگیری کشته شدند.
در حالی که به یقین می توان گفت مسبب اصلی و قاتل کشته های کمپ اشرف شخص رجوی است که با سرسختی ابلهانه باعث کشتار و فتنه های متعدد در عراق شد.
البته پس از به کشتن دادن ۱۱۰ تن باز هم لجاجت و اصرارهای ابلهانه تا ۴ سال دیگر ادامه یافت و به گزارش ، مقامات سازمان ملل فرایند انتقال همراه با کارشکنی و کندی انجام می شد و با روند انتقال همکاری نمی کردند و پس از چند حمله و خمپاره باران و قربانی شدن یک سری دیگر سرانجام حکم اخراج را اجرا نمودند.
تهیه و تنظیم از: مریم سنجابی
انتهای پیام
