درخبرها خواندم که روز دوشنبه ۱۸ فروردین بابک خلیلی یکی از اعضای مستقر در مقر اشرف سه بنا به اعلام فرقه مجاهدین خلق براثر ایست شدید قلبی درگذشته است.
با توجه به شیوع ویروس کرونا در آلبانی و عدم اطلاع رسانی سران این فرقه احتمال دارد که فوت وی بر اثر ابتلا به ویروس کرونا باشد به خصوص اینکه تجربه حضورم در مجاهدین به من گوشزد می کند احتمالا این عضو نگون بخت قربانی بی توجهی و بی تفاوتی رهبران فرقه شده است.
بنده در سال ۸۱ که عضو این گروه بودم به بیماری عصبی دچار شدم هرچه اصرار می کردم من را به بیرون پادگان اشرف و نزد یک دکتر متخصص بیرونی بفرستند مسئولین به حرفم توجهی نمی کردند. هر روز حال من بدتر می شد به خصوص اینکه دکترهای سازمان به خاطر عدم تشخیص درست و تجویز داروهای بی ربط با بیماری بر وخامت وضعیت جسمی من اضافه می کردند تا اینکه به یکی از فرماندهان جنوبی که اهل آبادان بود مراجعه کردم و وضعیت وخیم عصبی ام را درمیان گذاشتم. وی هم از سر دلسوزی و عرق همشهری گری در نشست با صدیقه حسینی در اف جی این موضوع را مطرح کرد که البته در ابتدا در نشست به شدت به او انتقاد کرده بودند که به تو چه ربطی داره؟ چرا وارد مناسبات محفلی شدی؟ که عادل درپاسخ گفته بود او نفر فعالی است و حیف است که به دلیل بیماری پاسیو باشد که در نهایت با آوردن پزشک متخصص عراقی مشکلم تا حدودی حل شد .
عادل بعدها خودش سکته قلبی کرد و از دنیا رفت. همه ما از این بابت تعجب کردیم چون هیچ علائمی از بیماری تا قبل از فوت در او دیده و تشخیص داده نشده بود.
اصولا از آنجایی که مسئله بیماری اعضا در مجاهدین به رسمیت شناخته نمی شد و هرکدام از اعضا که روی بیماری خود اصرار می کردند به آنها مارک تمارض و فرار از کار و نشست زده می شد اعضا بیماری های خود را به ندرت به مسئولین گزارش می کردند به همین دلیل با مرگ نابهنگام اعضا مواجه می شدیم.
دکتر عراقی از من آزمایشات مختلفی گرفت و قرار شد که سیکل معالجه ادامه پیدا کند ولی دیگر من را سرقرار پزشکی نبردند تا اینکه از مجاهدین جدا و به کمپ امریکایی ها رفتم و در آنجا با استفاده از داروهای طب سنتی بهتر شدم. البته پزشکان عراقی و بعد امریکایی علت آن را ریشه های عصبی عنوان کردند که بیشتر به خاطر برخوردهای مسئولین بوجود آمده بود. اکنون هم که گاها به وضعیت دوستان سابقم درمقراشرف سه و به خصوص بعد از شیوع ویروس کرونا فکر می کنم یقین دارم که اکثر آنها مورد رسیدگی قرار نمی گیرند و از طرف دیگر پنهان کاری مسئولین مجاهدین نسبت به میزان ابتلا اعضا به این ویروس کار را به مراتب بدتر کرده است. با توجه به اینکه اکثر اعضا سن و سال بالایی دارند که امیدوارم با فشار خانواده ها به سازمانهای بین المللی و به خصوص سازمان بهداشت جهانی در تهران و آلبانی هرچه زودتر شاهد باز شدن درب مقر اشرف سه و اطلاع خانواده ها از وضعیت سلامتی آنها باشیم .
مجید مختاری- عضو جداشده از فرقه رجوی
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز خوزستان
