این روزها در برنامه های تلویزیونی مجاهدین٬ کارشناس پشت کارشناس می آورند و درخصوص سفر روحانی به ژاپن صحبت می کنند و اصرار براینکه از این سفر هیچ چیزی عاید ایران نمی شود. استدلال پشت استدلال که چون جناح های ایران بر سر مسائل پایه ای اختلاف نظرهای جدی دارند، پس موضوع مذاکره و توافق جدید با امریکا به نتیجه نخواهد رسید.
البته شخصا معتقدم که این کارشناسان مو رنگ کرده ای که با چهره های خسته و سالخورده موی سرشان را آنچنان سیاه رنگ می کنند که قیافه ای عروسکی و بعضا ترسناک پیدا می کنند به این مطلب واقف هستند که هرچقدر هم جناح های داخلی بر سر مسائل مختلف اختلاف داشته باشند بر سر یک موضوع اتحاد نظر دارند و آن حفظ تمامیت نظام است.
تجربه نشان داده است که هر گاه فرقه این گونه سر موضوعی واکنش نشان می دهند و مستمرا برنامه تولید می کنند و درخصوص مسئله ای بی وقفه حرف می زنند، یعنی که از اصل آن موضوع ترسیده اند و به نوعی برایشان مشکل ساز شده است و این ترس و مشکل دقیقا به مسائل تشکیلاتی و نیرویی آنها بر می گردد.
واقعیت این است که دار و دسته رجوی دیگر شیره ای نیست که بر سر نیروهایشان نمالیده باشند و با انواع و اقسام دروغ ها و تحلیل های آب دوغ خیاری، سالیان سال است که آنها را این ستون به آن ستون و این تاریخ به آن تاریخ می کنند.
حقیقت ماجرا این است که حیات مجاهدین به بحران وجنگ و تنش بستگی دارد. از این رو آنها وقتی که حس می کنند ایران به سمت ثبات و آرامش حرکت می کند، به شدت به هم می ریزند و این را برای خودشان خبری بسیار بد تلقی می کنند.
فرقه رجوی در خصوص مسائل تشکیلاتی و درونی خودشان مشکلات لاینحل زیادی دارد که کمر تشکیلات آنها را خرد کرده است.
این یک واقعیت است که حل مسائل تحریم و مشخصا معیشت مردم ایران ، تاثیر تعیین کننده ای در وضعیت کل نظام دارد و این موضوع فقط محدود به حکومت ایران نم یشود. در هر کجای جهان اگر مردم در رفاه باشند، کار اداره کشور برای حکام راحت تر خواهد بود. اما اوج خیانت مجاهدین در این است که حیات خودشان را در تحریم های بیشتر و در تنگناه قرار گرفتن مردمی میبینند که مدعی هستند که می خواهند برایشان آزادی و رفاه به ارمغان آورند. رهبران فرقه رجوی اگر ناچار شوند حاضرند تک تک مردم و حتی نیروهای خودشان را برای به قدرت رسیدن خود قربانی کنند.
یادداشت از: عباسی
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز فارس
