می خواهم خاطره ای از این دنیای فریب و ریای رجوی برایتان نقل نمایم که هر روز و هر روز برای خود ما تازگی دارد و جدید است.
هر سال در اواخر خرداد ماه یا اوایل تیر ماه مریم رجوی در پاریس گردهمایی برگزار می کند. آن هم با پول های بدست آمده از رنج و شکنج فرزندان این خاک و بوم. به یاد دارم که در اشرف و حتی در انتقال به لیبرتی همواره سران فرقه در تشکیلات که پیش برنده خط و خطوط شخص مریم رجوی می باشند همواره این موضوع را عنوان می کردند که اگر تشکیلات در خارج کشور بود، طبیعی بود که آماده سازی و برگزاری این گردهمایی برعهده خودمان بود و هرکس بنا به تخصصش در این گردهمایی بکار گرفته میشد.
واقعا وقتی به خوانندگان گرامی عرض می کنم که تازه برای خودمان هر روز و ماهی که می گذرد همه جدید و حاوی پند گرفتن است عین واقعیت است. از زمانی که به آلبانی نقل مکان نمودیم خدای متعال گویی حساب همه زورگویی ها و فریب و ریای این فرقه را روزانه از آن پس می گیرد. امسال هم که اولین حضور تشکیلات در آلبانی بود من خود به تصور این بودم که اکنون بعد از سالیان، امسال در این گردهمایی لابد نیروها را موقتا برای آماده سازیهای گردهمایی به آنجا می برند یا دست کم بخشی موقتا به آنجا برده می شوند و در پایان گردهمایی مجددا بازگردانده می شوند. اما با کمال تعجب دیدم که چنین نشد. به واقع خودم هنوز که هنوز است انگشت به دهان مانده بودم که چه شد؟ پس مگر سالیان در اشرف و لیبرتی نمی گفتید که کاش بودیم و کمک می کردیم؟ مگر حتی به لحاظ اقتصادی هم که حساب کنید برای اجاره شرکت های تجهیز کننده مراسم انبوهی دلارخرج نمی کنید تا با نیروی کار شرکت مربوطه مثلا یک قلم محوطه نظافت شود یا میز و صندلی چیده شود یا دکور آماده شود؟ پس چه شد؟ مگر حتی قبل از گردهمایی در همین آلبانی در هنگام پرداخت ظالمانه کمک هزینه جداشدگان با بی شرمی تمام به جداشدگان نگفتید که پول ندارید؟ کدامین حرف را باور کنیم؟ به واقع این فرقه در دورویی و خیانت روی همه را سفید کرده است و واقعا آنقدر کریه و زالوصفت است که حتی به روی خودش هم نمی آورد. اما موضوع چیست؟
دیگر همگان می دانند که موضوع در آلبانی چیست. موج ریزش روزافزون و روزانه نیرویی از این تشکیلات اهریمنی خواب خوش را از چشم فرقه و سران آن ربوده است. کما اینکه بمحض پایان مسخره گردهمایی کذئی اولین نیرو از این فرقه اعلام جدایی نمود و خارج شد.
ولی واقعیت تلخ اینست که این فرقه آنقدر واپسگرا است، آنقدر عقب افتاده و درمانده است، که از ترس این که مبادا نیروها با ورود به فرانسه از دست این فرقه فرار کنند مطلقا به این موضوع نزدیک نشد. چرا که حی و حاضر در روز روشن در همین آلبانی شاهد این موضوع است که چگونه نیروها با پشت کردن به سران فرقه به صراحت و بدون ترس اعلام جدایی میکنند و دیگر حاضر نیستند حتی یک ثانیه در این دنیای فریب و ریا عمر خود را بیهوده تلف نمایند.
اکنون باید به فرقه رجوی گفت که حتی سرمایه گذاری کلان این فرقه بر سر آخرین سنگر فریب و ریا نیز دیگر رنگی ندارد.
یادداشت از الف.دال. (تیرانا- آلبانی)
