هموطنان و فعالان حقوی بشری همان طور که درجریان هستید بعد از نزدیک سه سا ل سنگ اندازی سران فرقۀ رجوی، به آنها تحمیل شد که باید عراق را ترک کنند یعنی بعد از به کشتن دادن ۲۰۰ نفر از فرزندان ایران زمین در عراق تنها در ده سال و اندی بعد از سقوط ارباب سابق فرقه یعنی صدام حسین، سران این فرقه همراه اسیرانشان عراق را ترک کرده و در کشور آلبانی سکنا گزیدند.
سران فرقه در این میان، افراد مورد اعتماد کامل خود را که برخی پاسپورت داشتند با شیوه های مختلف به اروپا انتقال دادند. در حال حاضر کمتر از ۲۰۰۰ نفر در آلبانی باقی مانده اند. در طی این سه سال اخیر در آلبانی صدها نفر از این فرقه جدا شدند که بسیاری از آنان با انواع سختیها و مشکلات توانسنند خود را به کشورهای دیگر اروپا برسانند.
وقتی سران فرقه دیدند که جریان وار اسیران دارند از فرقه جدا می شوند، برای جلو گیری از ریزش این نیروها دست به شگردهای کثیفی می زنند از جمله تا آنجائی که می توانند افرادی را که قصد جدا شدن دارند تحت فشار قرار می دهند.
در اولین اقدام در این راستا سران فرقه کمک هزینه ۵۰۰ دلاری را که از طرف کمیساریای عالی پناهندگی تعیین شده و تحویلش به افراد به سران فرقه واگذار شده است به ۳۵۰ دلار کاهش دادند. این مبلغ بابت اجارۀ مسکن، آب، برق، خوراک، پوشاک وهمۀ نیازمندیهای زندگی آنها می باشد که به هیچ کفاف هزینه های آنها را نمی دهد بخصوص در زمستان ها که هوا سردتر می شود و آنها نیاز به وسایل گرمایشی دارند. این کمک هزینه هم در سر زمان بندی که طبق معمول اول ماه می باشد پرداخت نمی شود.
از آنجایی که فرقۀ رجوی با بخشی از دولت آلبانی و دفتر کمیساریای پناهندگی وارد زدو بند شده توانسته نظر خود را به آنها تحمیل کند مبنی بر اینکه این کمک هزینه توسط فرماندهان فرقه به افراد داده شود در حالی که این کار بر خلاف قوانین کمیساریای عالی پناهدگی می باشد و این کمک هزینه باید توسط دولت آلبانی یا دفتر کمیساریا به افراد پرداخت شود.
هم اکنون فرقۀ رحوی پرداخت کمک هزینه را تبدیل به ابزاز فشاری بر علیه ۱۳۰ نفری که جدا شده و اکنون در آلبانی هستند کرده است. این کمک هزینه توسط عبدالله تهرانی یکی از فرماندهان فرقه که دستانش الوده به خون مردم ایران است و در کرد کشی سال ۱۳۷۰ در عراق یکی از مسئولین هوانیروز فرقه بود به افراد آن هم در مقر فرقه پرداخت می شود. در اینجا برخی از شیوه های فشار و شکنجۀ روحی و روانی را که برای این افراد ایجاد می کنند توضیح می دهم:
– افراد به اجبار برای دریافت کمک هزینه باید به مقر فرقه بروند.
– موقع گرفتن کمک هزینه از افراد درخواست می شود که بر علیه دیگر دوستان خود جاسوسی وخبرچینی کنند در غیر این صورت از ماههای بعد با تأخیر طولانی تر کمک هزینه به آنها داده میشود.
– با افراد تشکیلاتی که درون شهر آنها را می بینند مطلقا نباید صحبت کنند.
– در اماکن عمومی مانند پارک یا کوه که بعضی مواقع فرقه افرادش را به صورت دسته ای می برد بخصوص در زمان مناسبت ها افراد جدا شده حق ندارند در آن مناطق تردد داشته باشند.
– جداشدگان در دنیای مجازی حق ندارند با جدا شده هایی که در اروپا هستند تماس داشته باشند.
افراد جدا شده اگر از هر کدام از موارد فوق تخطی کنند کمک هزینه آنها قطع می شود که همین الآن این حقوق به چند نفر از آنان دیگر داده نمی شود.
هموطنان عزیز، فعالان و مدافعان حقوق بشر؛
اگر این اهرم فشار نباشد خیلی از این اسیران که فرزندان ایران هستند و هنوز در تشکیلات جهنمی این فرقه باقی مانده و نظاره گر این رفتار سران فرقه با جداشدگان می باشند این فرقه را ترک کرده و آزادانه راه و روش زندگی خودشان را انتخاب خواهند کرد و مانند بسیاری جداشدگان در کشورهای دیگر به زندگی و فعالیت آزادنۀ خود خواهند پرداخت. به همین دلیل از همۀ هموطنان عزیز و شخصیتها و جریانها و تشکلهای مدافع حقوق بشر درخواست می شود با نوشتن نامه به رئیس کمییساریای عالی پناهندگان در ژنو درخواست رسیدگی به این موضوع را بکنند.
خواستۀ ما این است که اولا کمک هزینۀ افراد به همان۵۰۰ دلار سابق تعیین شده توسط کمیساریا افزایش یابد، ثانیا پرداخت این کمک هزینه را خود دفتر کمیساریا در آلبانی یا دولت آلبانی برعهده بگیرد.
انجمن های فریاد آزادی- کانون آوا – پیوند رهائی
(اعضای سابق فرقه رجوی در اروپا)
۱۴ می ۲۰۱۷
انتهای پیام
