فراق: فرقه تروریستی رجوی که بر اساس آمار رسمی، ۱۱۹۲ کارگر را در ایران به شهادت رسانده است از هر روزشمار و فرصتی استفاده میکند تا دستاویزی برای حیات خود که رو به فناست داشته باشد.
به گزارش فراق، تصور پیشرفت و توسعه یک جامعه بدون حضورقشری به نام کارگر محال است. کار و کارگر در آموزه های دین مقدس اسلام از اهمیت به سزایی برخوردار است به طوری که بنا بر روایت مشهور، حضرت محمد مصطفی (ص) بردستان کارگر بوسه زده است.
همه ساله این روز بهانه ای است تا فرقه تروریستی رجوی که حدود ۱۲ هزار نفر از مردم مظلوم کشورمان را با ترور به شهادت رسانده، یاد دفاع از این قشر کند. آمار شهدای ترور، تا زمان شهادت آخرین شهید هستهای در ایران ۱۷ هزار و یکصد و شصت نفر است که از این تعداد یک هزار و ۱۹۲ نفر کارگر و ۱۱۰ نفر از آنها زن هستند.
رجویها که تا قبل از این در ایدئولوژی های مسخره خود، آمریکا را دشمن بزرگ اقتصاد جهانی و قشر کارگر معرفی می کردند و امروز در رسانه های خود، زیر سایه آمریکا و قدرتهای تروریستی جهانی مدعی دفاع از حقوق کارگر هستند.
جنایات فرقه رجوی در چندین جلد کتاب هم نمیگنجد. فرقه تروریستی رجوی گروهی است که از سال ۶۱ تا ۶۷، ۱۲ هزار بیگناه را در خیابانهای تهران و دیگر شهرها ترور کرد. این ها کسانی هستند که در سال ۵۸ و ۵۹ جنگهای تجزیه طلبانهای را در کردستان، آذربایجان، ترکمن صحرا و دیگر شهرها به راه انداختند و در ماه رمضان یکی از سالهای اوایل دهه ۶۰ با حمله به خانه یک فرد بسیجی که تنها جرمش حزباللهی بودن و حضور در جبهههای نبرد حق علیه باطل بود، سر سفره افطار، سر فرزندانش را با تیغ موکتبری بریدند. حتی یک بار در عروسی فرزند یکی از فئودالهای وابسته به فرقه رجوی، تعدادی از جهادگران انقلاب را که عموماً از دانشجویان مسلمان و انقلابی بودند مقابل عروس و داماد، بهجای گوسفند سر بریدند. اینها بخش اندکی از جنایات فرقه داعشی رجوی است.
این فرقه در مجامع بین المللی نیز دارای هیچ وجههای نبوده و تنها راه نجات خود برای برونرفت از بحرانهای عدیدهای که هم اکنون در کشور آلبانی گریبانش را گرفته است همانا در ایجاد اختلاف و دامن زدن به تنش و درگیری بهمنظور بروز جنگ بین ایران و قدرت های جهانی برقرار کرده است. این خاصیت منافق است که تمام تلاش خود را صرف تحریم و سخت کردن گذران زندگی برای همین قشر کارگر و زحمت کش نموده و در مقابلِ دوربین، برای آنها اشک تمساح بریزد.
انتهای پیام