هنگام گشت‌وگذار در فضای مجازی، به‌طور تصادفی با صفحه یکی از افراد منتسب به هواداران تشکیلات مجاهدین خلق مواجه شدم. هرچند قصد مداخله در امور دیگران را نداشتم، اما آنچه مشاهده کردم، مرا به تأملی جدی واداشت.
پیش‌تر تصور می‌کردم تنها اعضای این سازمان منشأ مزاحمت برای مردم هستند؛ اما مشاهده فعالیت‌های این فرد نشان داد که برخی مواجب بگیران مجاهدین نیز در ایجاد «مزاحمت و آلودگی مجازی» نقشی دارند. گویی رفتار و گفتارشان در امتداد همان سبک تشکیلاتی است که مخاطب مجازی را هم با عربده‌کشی و شعار آزرده می‌کند.
مطالب منتشرشده از سوی این افراد نشان می‌دهد ارتباط نزدیکی با ساختارهای تبلیغاتی تشکیلات دارند و در برخی مواقع نیز به‌عنوان نیروی کمکی در تجمعات برون‌مرزی ایفای نقش می‌کنند. البته اگر عضویتی رسمی در تشکیلات داشتند، احتمالاً درون سازمان مشغول به فعالیت بودند، نه در فضای بیرونی و مجازی، این‌ها فقط افرادی مفلوک و تکه استخوان بگیرند.
رفتار شعبان بی‌مخ‌های مجاهدین، متکی بر تقلید از مواضع سرکردگان تشکیلات وحشی رجوی است. حتی گاه مشاهده می‌شود که برای کسب توجه و جلب منافع، به نوعی ابراز وفاداری صدا محور متوسل می‌شوند؛ به‌نحوی‌که گویی بقای‌شان در جوامع غربی وابسته به استمرار این سبک از فعالیت‌هاست.
اما پیامی که برای این افراد در نظر دارم چنین است: تکیه کردن به ساختارهای متزلزل وحوشی چون مجاهدین نه تنها موجب پیشرفت نمی‌شود، بلکه ممکن است شرایط‌تان را در آن جوامع پیچیده‌تر هم کند!
انتهای پیام
