«رجوی به هر کدام از اعضا مقدار خیلی کمی پول تو جیبی می‌دهد، این مقدار حدود ۸ دلار در ماه می‌باشد»
به گزارش فراق، ابراهیم مرادی، عضو نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی در یادداشتی درباره محدودیت های اعضا در این فرقه نوشت: همانطور که همه می‌دانید محدودیت‌های درون تشکیلات سازمان مجاهدین بر هیچکس پوشیده نیست برای مثال می‌توانم فاکت‌های مادی اشاره کنم چرا که سالیان سال با با همان محدودیت‌ها زندگی کردم. مثلاً اگر کسی درخواست بدهد که می‌خواهم با دوستانم برای خرید به شهر تیرانا بروم تشکیلات رجوی دو نفر همراه این افراد می‌گمارد تا اینکه مبادا این افراد به بهانه خرید اقدام به فرار کند. بنابراین هر تیم و یا افرادی که می‌خواهند به شهر بروند دو نفر از مسئولین باید همراه این‌ها باشند تا اینکه این افراد خرید را انجام بدهند و به کمپ برگردند. ناگفته نماند که همین تردد به شهر ابتدا از ۲۴ ساعت قبل و با طرح مشخص داده شود؛ این تردد به چه منظوری است؛ ساعت خروج، ساعت برگشت، مسئول اکیپ و مسئول حفاظت چه کسانی هستند این نفرات همراه تیم، چه کسانی هستند آیا صلاحیت بیرون رفتن و تردد به شهر را دارند یا خیر خلاصه در یک کلام باید گفت برای خریدن یک پیراهن و یا یک شلوار یک روز قبل باید طرح تردد نوشت .
فرمانده اکیپ باید نظر بدهد که رنگ این پیراهن مناسب تشکیلات درون سازمان هست یا خیر و اگر فرمانده اکیپ رنگ را مناسب ندید خرید را منتفی می‌کند همچنین میزان پول اون فرد خیلی مهم است آیا قدرت خرید یک پیراهن را دارد یا خیر، رجوی به هر کدام از اعضا مقدار خیلی کمی پول تو جیبی می دهد این مقدار حدود ۸ دلار در ماه می‌باشد.
محدودیت‌های رجوی و تشکیلاتش تنها به یک فاکتور ختم نمی‌شود. ذهن همه نفرات در طی روز درگیر نشست ها است و برای آماده شدن به نشست ابتدا فرد باید فاکت‌های کم کاری و نکرده‌های خودش طی روز را بنویسد، سپس انتقادات دیگران و دوستانش را هم به دروغ تولید کند و به قول تشکیلات رجوی برای ورود به نشست دست فرد پر باشد و نه با دست خالی وارد نشست شود. آدم همیشه احساس می‌کند که یک گناهی کرده است و همیشه بدهکار مسعود رجوی و مریم رجوی هست. من به نوبه خودم در مدت زمانی که در تشکیلات بوده‌ام هیچگاه احساس سرشاری و خوشحالی در تشکیلات را نداشتم و همیشه احساس سرخوردگی و تحقیر شدن داشتم.
هیچگاه در تشکیلات ایام خوش را به چشم ندیدم و همیشه در خود بودم و ضرب المثل معروف ایرانی با سیلی سرخ نگه داشتن صورت بود.
انتهای پیام
