دشمن قسم خورده نجات‌یافته‌های فرقه رجوی کیست؟

دادگاه رسیدگی به جنایت‌های فرقه رجوی، بازخوانی تاریخ رنج مردم ایران از تروریست‌هایی است که از تحریم و خون همین ملت کاسبی کردند.

به گزارش فراق، مجید(محمد) سیدالمحدثین متهم ردیف چهاردهم این دادگاه، یکی از سران فرقه جنایتکار رجوی هست که در همکاری با مهدی ابریشمچی و ابوالقاسم رضایی نقش بسیار مهمی در حاشیه سازی بر علیه افراد جداشده از مجاهدین در فرانسه و اروپا ایفا نموده است.

نامبرده در سال ۱۳۵۲ در ارتباط با فعالیت‌های سازمان قرار گرفته و در هسته‌های مخفی و چریکی تشکیلات به فعالیت می‌پردازد.

وی در حال حاضر رئیس کمیسیون به‌اصطلاح سیاست خارجی و از افراد رده‌بالای فرقه رجوی است.

از جمله فعالیت‌ها و مسئولیت‌های او عبارت است از:

مسئول دفتر مسعود رجوی در پاریس در سال ۱۳۶۲

از مسئولان اجرای طرح اقدامات مسلحانه در سال ۱۳۶۰

عضو هیئت اجرایی تشکیلات در سال ۱۳۶۵

عضو شورای رهبری شاخه نظامی گروهک منافقین در عملیات‌های متعدد تروریستی نفاق از جمله چلچراغ فروغ جاویدان و مروارید

مسئول مکاتبه با مقامات آمریکایی برای درخواست بازگرداندن سلاح و پادگان نظامی به گروهک

عضویت در شورای تروریستی موسوم به ملی مقاومت در سال ۱۳۷۱

و جزء عناصر ایدئولوژیک ستاد به‌اصطلاح سیاسی و مسئول برگزاری نشست‌های مختلف تشکیلات

نام و نام خانوادگی: سیدمجید سیدالمحدثین معروف به محمد

نام پدر: عبدالحسین

تاریخ تولد:  ۲۸/۰۷/۱۳۳۴

محل تولد: کاشان

شماره شناسنامه: ۶۵۰

کد ملی: ۱۲۶۱۶۲۰۲۰۸

مجید سید المحدثین متولد سال ١٣٣۴ شمسی می‌باشد. پدر او یکی از روحانیون بوده و در شهر قم سکونت داشت. او تا ١٨ سالگی زمانی که تحصیلات متوسطه را به پایان می رساند در شهر قم و در منزل پدرش سکونت داشته و به دلیل محیط مذهبی پیرامون خانواده اش با خانواده بنیانگذاران مجاهدین آشنا می گردد.

محمد محدثین در سال ١٣۵١ شمسی (١٩٧٢ میلادی) به تهران نقل مکان کرده و در رشته مهندسی برق وارد دانشگاه صنعتی آریامهر می شود. وی در سال ١٣۵۴ شمسی در ارتباط با ترور مستشاران نظامی آمریکا در تهران دستگیر می شود. او با گذراندن سه سال محکومیت در زندان های اوین، قصر و قزلحصار سرانجام در آبانماه ١٣۵٧ همراه با اولین گروه زندانیان آزاد می گردد.

از سال ۱۳۵۸-۱۳۶۰

با آزادی آخرین دسته از زندانیان سیاسی در اواخر دیماه سال ١٣۵٧ شمسی، بازسازی تشکیلات مجاهدین به رهبری مسعود رجوی و موسی خیابانی صورت می گیرد. پس از انقلاب ٢٢ بهمن ١٣۵٧ شمسی، مسئولیت قسمت بزرگی از بخش اجتماعی مجاهدین به محمد سید المحدثین سپرده شد.

محمد محدثین در جریان جاسوسی سعادتی برای کا.گ.ب شوروی از همدستان مرتبط با او بود. همچنین در جریان اشغال سفارت آمریکا در تهران با بسیج هواداران و اعضای مجاهدین تلاش می کرد نقش ضد آمریکایی سازمان را بارز کرده و از جمهوری اسلامی درخواست محاکمه و اعدام کارکنان سفارت آمریکا را داشت. او به همراه محمد ضابطی، مهدی ابریشمچی، مهدی کتیرایی و شمار دیگری از فرماندهان ارشد مجاهدین در سازماندهی هواداران بر علیه مسئولین حکومت نوپای جمهوری اسلامی نقش داشته و از برگزار کنندگان اصلی تظاهرات مسلحانه ٣٠ خرداد و ۵ مهر ١٣۶٠ می باشد.

محمد سید المحمدثین از جمله فرماندهانی بود که در روز ٣٠ خرداد هدایت جنگ مسلحانه در خیابان های مرکزی تهران را به عهده داشت. در این روز چندین تن از طرفین درگیر کشته، زخمی و دستگیر شدند. از فردای ٣٠ خرداد ١٣۶٠ شمسی، محمد محدثین همراه با دیگر فرماندهان ارشد به ترمیم بخش اجتماعی پرداخته و تیم های ترور را در خیابان های تهران فعال می کنند.

محمد رضا کلاهی صمدی عامل انفجار حزب جمهوری اسلامی در ٧ تیر ١٣۶٠ شمسی که چند سال بعد در اورسوراواز پناه گرفته بود، از افراد زیر مجموعه بخش اجتماعی محمد محدثین و از تحت مسئولین دست چندم او بود. او پس از ضربه ١٩ بهمن ١٣۶٠ شمسی که منجر به مرگ موسی خیابانی، اشرف ربیعی و ٢١ تن دیگر گردید به فرانسه گریخته و در کنار مسعود رجوی در اورسوراواز مستقر شد.

از سال ١٣۶٠ به بعد – دیپلماسی انقلابی یا دیپلماسی فریب و تطهیر

با آغاز فعالیت های مسعود رجوی در فرانسه و اروپا، محمد محدثین مسئول ستاد سیاسی مجاهدین و بعدها با حفظ سمت به عنوان مسئول کمیسیون سیاسی شورای ملی مقاومت برگزیده شد.کار ستاد محدثین پیشبرد دیپلماسی مجاهدین در عرصه سیاسی، تبلیغات، جذب افراد خارجی، ارتباط گیری و فعالیت در بین پارلمانترها بود تا با تاثیر گذاری بر روی آنها دولت ها را وادار به حمایت از مجاهدین نماید. او به موازات عملیات تروریستی در داخل ایران با سازماندهی ستاد سیاسی مجاهدین در کشورهای مختلف اروپایی، آمریکایی و عربی، به ارگان های حقوق بشری و پارلمان ها نفوذ کرده و با قربانی جلوه دادن تیم های ترور، لابی گسترده ای را در جلب حمایت برای مجاهدین براه انداخت. او در این باره معتقد است که دیپلماسی مجاهدین یک دیپلماسی انقلابی بوده و از بطن ایدئولوژی رهبری آنان سر باز کرده است.

او در خاطرات اش می گوید: «دیپلماسی مجاهدین از مرداد ١٣۶٠ در فرانسه توسط مسعود رجوی پایه گذاری شد. او می گوید دیپلماسی ما، دیپلماسی از پایین به بالا است. منافع و اصول خودش را درست تشخیص می دهد و از همان‌ها نیز دفاع می نماید. در واقع این مردمان کشورها هستند که از ما حمایت می کنند، نه دولت ها. به همین دلیل اهل زد و بند هم نیست که چیزی بدهد و مابه ازاء آن چیزی بدست بیاورد! ما با جلب توجه افکار عمومی، با جلب توجه پارلمان ها، با بکارگیری و به خدمت گرفتن و استفاده از دستگاه قضایی این کشورها با دولت هایشان مقابله می کنیم تا منافع مان را تامین نماییم!»

برخلاف گفته های محدثین، تاریخ ٣٠ ساله ارتباط سیاسی مجاهدین با کشورهای اروپایی و آمریکایی نشان داده است که آنان برای تطهیر خودشان از گفتن دروغ ابایی ندارند. به جرات می توان گفت اکثریت قریب به اتفاق حامیان غربی مجاهدین را کسانی تشکیل داده اند که فقط برای دریافت پول و هدیه به آنان پیوسته اند.

دیپلماسی نظامی-ایدئولوژیک

در سال ١٣۶۵ شمسی با اخراج مجاهدین از فرانسه او نیز به همراه ستاد سیاسی اش به عراق منتقل شده و دیپلماسی نظامی را با دیپلماسی سیاسی جایگزین می کند. این مرحله از کار محدثین که با پشتیبانی کامل سازمان اطلاعات و امنیت عراق صورت می گرفت، به فعالیت گسترده برای جلب حامی در کشورهای عربی، آفریقایی، آمریکا و سازمان های فلسطینی اختصاص می یابد.

در پناه صدام حسین او روابط بسیار گرمی را با کویت، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، مصر، اردن، فلسطین، مراکش، الجزایر و … برای مجاهدین فراهم می آورد. روابط گرم ستاد تحت مسئولیت محمد محدثین با سازمان اطلاعات عربستان سعودی منجر به دعوت از مسعود رجوی برای همکاری با عربستان می شود. او در سال ١٣۶۶ شمسی مسعود رجوی و برخی مسئولین ارشد مجاهدین را در سفر به مکه و مدینه همراهی می نماید. مسعود رجوی برای جلب حمایت سعودی ها با جانشین سازمان اطلاعات و امنیت عربستان طی چند روز به مذاکره می پردازد که متعاقب آن حمایت های بی دریغ سعودی ها در کنار صدام حسین، بنیان های مالی مجاهدین را سرشار می نماید. از هنگام استقرار رهبری مجاهدین در عراق،دیپلماسی نظامی محدثین نقش بارزتری را در پیشبرد اهداف مجاهدین ایفا می نماید. در اکثر ملاقات ها با صدام حسین، سازمان اطلاعات و امنیت و سران حزب بعث در کنار مسعود رجوی، مهدی ابریشمچی، محمود عطایی، محمود مهدوی، ابراهیم ذاکری، عباس داوری و مهدی براعی قرار دارد.ا و یکی از هفت فرمانده اصلی رجوی بوده که در عرصه های سیاسی، نظامی، تشکیلاتی و ایدئولوژیک، تشکیلات رجوی را بارور نموده و از پیشبرندگان استراتژی مجاهدین در عملیات تروریستی از عراق بر علیه ایران می باشد.

با گسترش عملیات های نظامی مجاهدین از عراق به داخل ایران، دیپلماسی او تبلیغ و تطهیر تروریسم رجوی است. او در تمامی عملیات های بزرگ مجاهدین لباس نظامی و رزم پوشیده و علاوه بر تبلیغات سیاسی، فرماندهی نظامی بخشی از عملیات ها را نیز به عهده داشته است. او در عملیات تسخیر شهر مهران(چلچراغ)، عملیات تسخیر اسلام آباد و کرند(عملیات فروغ جاویدان)، عملیات کردکشی سال ١٩٩١ در مناطق کفری، طوزخورماتو، سلیمان بک، جلولا و خانقین مستقیما شرکت داشته و بسیاری را به کشتن داده و یا کشته است.

در عملیات فروغ جاویدان که از ٣ تا ٧ مرداد ماه سال ١٣۶٧ شمسی صورت گرفت او و همسرش فاطمه رمضانی و اعضای ستاد سیاسی اش لباس رزم پوشیده و فرماندهی چند تیپ زرهی و پیاده را به عهده داشتند. از مجموع ۴٨٠ نفری که او و همسرش فرماندهی می کرد، به دلیل نداشتن دانش نظامی به طور کامل منهدم گردیده و فقط تعداد انگشت شماری از آنان توانستند جان خود را نجات داده و به عراق بازگردند. در این عملیات اکثر قریب به اتفاق کسانی که دولت فرانسه به گابن اخراج کرده و در مذاکرات سال ١٣۶۶ با محمد سید المحدثین و مهدی ابریشمچی به فرانسه بازگشته بودند، شرکت داشته و تعداد قابل توجهی از آنان کشته و زخمی شدند. نقش بارز دیگر او در تشکیلات مجاهدین، دفاع و ترویج انقلاب ایدئولوژیک است. او به عنوان یک مسئول ایدئولوژیک برای بخش زیادی از اعضای مجاهدین دراورسوراواز، بغداد و پادگان اشرف نشست های ایدئولوژیک برگزار کرد.

در این انقلاب که مرحله اول آن در سال ١٣۶۴ شمسی با  ازدواج مریم قجرعضدانلو با مسعود رجوی آغاز شده بود، در سال ١٣۶٨ شمسی با طلاق و جدایی اجباری خانواده ها از یکدیگر تداوم یافت. بسیاری از اعضای مجاهدین در آن ایام مسئله دار شده و تحت برخورد و زیر فشارهای روانی قرار گرفتند. او نقش به سزایی در برخورد با افراد خواهان جدایی داشته و مشکلات قانونی و سیاسی زیادی برای اعضای خواهان جدایی از تشکیلات مجاهدین فراهم ساخت.

بنا به گفته بسیاری از جداشگان که هم اکنون در اروپا زندگی می کنند، محدثین علاوه بر شرکت در نشست های تعیین تکلیف افراد که با تحقیر، شکنجه روحی و تهدید به مرگ همراه بود،در وخامت وضع آنان سهیم می شد. همچنین بدلیل توانایی های سیاسی،لابی گسترده در اروپا ، پول زیاد، ابزارها و اشخاصی که به خدمت گرفته بود، در به دنام کردن افراد خواهان جدایی نقش بسیار مهمی ایفا می کرد.

او در نشریات و ارگان های تبلیغاتی مجاهدین در مقابل هر عضو جداشده یا خواهان جدایی علنا موضع گیری نموده و تهدید می کرد که نخواهد گذاشت عضو جداشده از مجاهدین در اروپا به راحتی زندگی کرده و فعالیت افشاگرانه داشته باشد. او در همکاری با مهدی ابریشمچی و ابوالقاسم رضایی نقش بسیار مهمی در حاشیه سازی بر علیه افراد جداشده از مجاهدین در فرانسه و اروپا ایفا نموده است.

در زمان صدام، محدثین به عنوان وزیر خارجه رجوی! هفته ای یک بار از بغداد به واشنگتن رفت و آمد می کرد. در آن زمان منافقین تنها گروه در عراق بودند که سازمان سیا با آن در ارتباط بود.

وی در زمان دستگیری مریم رجوی در سال ۲۰۰۳ از کسانی بود که به طور تشکیلاتی به منافقین ابلاغ کرد که برای خودسوزی در اروپا ثبت نام کنند.

محدثین از کسانی است که در هنگام دیدار منافقین با سران حزب بعث و در هنگام دریافت کمک های مالی صدام حسین در قبال خدماتی که برای او انجام دادند حضور داشته است. او در صحبتی خصوصی در رابطه با مؤثر بودن فعالیت های جاسوسی گروه متبوعش می گوید: «یقینا مجاهدین تنها گروهی بود که به طور همزمان به راهروهای قدرت در واشنگتن و سطوح بالای رژیم عراق دسترسی داشته است و می تواند به غرب کمک کند.!»

نامبرده تحت تعقیب اینترپل بوده و دارای اعلان قرمز به‌شماره ۲۰۰۲-۴۷۹/۶-A است.

انتهای پیام