جلیل شعبانی، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» از اکران این فیلم در نیمه نخست مهر ماه سال جاری خبر داد.
به گزارش فراق، جلیل شعبانی، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» در یک نشست خبری از اکران این فیلم در نیمه نخست مهر ماه سال جاری خبر داد و گفت: به یاری خدا طبق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته، «سرهنگ ثریا» از تاریخ دوازدهم مهر ماه سال جاری در سینماهای سراسر کشور اکران خواهد شد.
وی تصریح کرد: فیلم‌هایی نظیر «سرهنگ ثریا» به طور ویژه نیاز به تبلیغ و حمایت دارند. اساسا این‌گونه فیلم‌ها به دلیل پیام‌هایی که حامل آن هستند، باید مورد توجه قرار گیرند و شرایط به گونه‌ای رقم بخورد که با استقبال مخاطبان همراه شوند.
شعبانی تصریح کرد: «سرهنگ ثریا» فیلمی است که تلاش می‌کند از طریق روشنگری، نسل جدید را آگاه کند و فکر می‌کنم جای خالی چنین روشنگری‌هایی در سینمای ما احساس می‌شود. متاسفانه در سینمای ما فیلم‌هایی که رسالت خود را مبتنی بر روشنگری تعریف می‌کنند، حامیان چندانی ندارند.
این تهیه‌کننده با سابقه سینما در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم فیلم از سوی عموم مردم دیده شود و بتواند تاثیری که مدنظر ما قرار دارد را روی مخاطبان بگذارد.
«سرهنگ ثریا» روایت خانواده هایی است که یکی از عزیزانشان خواسته یا ناخواسته به فرقه رجوی پیوسته و در سال ۱۳۸۹ و بعد از فروپاشی نظام بعثی در عراق، در کمپ اشرف نگهداری می شوند. این خانواده ها مقابل کمپ مستقر شده اند و به انحاء مختلف تلاش می کنند که عزیزان شان را بازگردانند.
در میان خانواده ها، مادری فداکار و خستگی ناپذیر به نام «ثریا» (ثریا عبداللهی)، شخصیت محوری فیلم است. البته که این شخصیت، واقعی و در واقع، فیلم براساس بخشی از خاطرات او ساخته شده است. پسرش آن سوی سیم های خاردار یعنی داخل کمپ است. این خانواده ها با توسل به بلندگوهایی که با هزینه شخصی و دشواری های بسیار تهیه کرده اند، فرزندان شان را دائما صدا می کنند و تلاش دارند با ترغیب آنان، زمینه بازگشت شان را فراهم آورند.
مرحمت ابوالفتحی، مادر چشم انتظار یکی از اسیران فرقه رجوی که خود از خانواده‌های همراه کننده خانم عبداللهی در سفر به مقابل «اشرف» بود پس از تماشای خصوصی این فیلم با چشمانی نگران فقط می‌گفت کِی به آلبانی می‌رویم تا فرزندم «برات» را نجات دهیم؟
فرهاد ربیعی هم که سال ها با پشتکار و اراده وصف ناشدنی برای نجات پدرش از چنگال فرقه رجوی تلاش کرده است، درباره این فیلم می‌گوید: فیلم از نظر صحنه پردازی ها، روایت نگرانی های خانواده های چشم انتظار به خوبی سوژه پردازی کرده ولی به نظر من در برخی روایت ها نظیر نپرداختن به علت عدم تمایل اعضا به ارتباط گیری با خانواده هایشان به اجبار فرقه چند قدم واپس زده است.
برات عبدلی، برادر چشم انتظار یکی دیگر از اسیران فرقه رجوی هم در خصوص «سرهنگ ثریا» می‌گوید: بسیار خوشحالم که صدای ما خانواده های رنج دیده به واسطه این فیلم شنیده و دیده شد.
در این میان، بازی درخشان خانم ژاله صامتی حرفی برای گفتن نمی گذارد. او که در نقش «سرهنگ ثریا» یا مادر ثریا عبداللهی؛ یکی از مادران را بازی می کند، آنقدر قدرتمند و درست بازی کرد که شاید برای سال های سال، در کلاس های بازیگری باید درباره اش حرف بزنند.
لیلی عاج هم، در این مسیر ثابت کرد که می خواهد در سینمای ایران، قله نشینی کند. صحنه هایی را به تصویر کشاند که فراتر از سندگویی و نمایش اصل ماجرا بود. روایت هنرمندانه ای داشت از آنچه در برهوت و غبار و بی رنگی می گذشت. مثلا در صحنه ای که بلندگوها به شکل وارونه روی زمینه به صورت منظم چیده شده اند و ثریا در میان آنان، مستاصل مانده، یکی از صحنه تاثیرگذار بود. یا بهره برداری های دیگری که از بلندگوها شده بود تا مفهوم تنها مستمسک این خانواده ها برای نفوذ به دیوارهای بتنی کمپ اشرف را نشان دهد، هوش کارگردان را به اثبات می رساند.
انتهای پیام
