در جریان دستگیری مریم رجوی ۱۰ مورد خودسوزی در قلب اروپا روی داد و وزیر کشور فرانسه فرقه رجوی را وحشی‌ترین گروه تروریستی جهان خواند.
به گزارش فراق، دادگاه بدوی اروپا، آذرماه سال ۱۳۸۷ در حکمی، تصمیم اتحادیه اروپا را برای مسدود کردن اموال و دارایی‌های سازمان منافقین نقض کرده بود. این دادگاه استدلال کرده بود که دلائل ارائه شده برای لزوم حفظ نام سازمان مجاهدین خلق در فهرست گروه‌های تروریستی اتحادیه اروپا، کافی نبوده است. اتحادیه اروپا اوایل دهه ۸۰ نام سازمان مجاهدین خلق را به فهرست گروه‌ها و سازمان‌های تروریستی این اتحادیه افزوده بود.
این در حالی است که در حمله پلیس فرانسه به مقر فرقه رجوی در «اوور سوردواز» که بر اثر این حمله، مریم رجوی و حدود ۲۰۰ تن از اعضای سازمان مجاهدین دستگیر شدند، سه تن از اعضای سازمان در تاریخ جمعه ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۳ در خیابان «نلاتون» پاریس در اعتراض به این دستگیری اقدام به خودسوزی کردند که دو نفر از آنان جان باختند. همان روز مردی در «برن» و فردا و پس فردای آن روز چهار نفر در «لندن»؛ دو نفر دیگر در «رم» و یکی در «اتاوا» خودسوزی کردند.
در نهایت در ۳۰ ژوئیه مریم رجوی آزاد شد که در این آزادی قطعا همدستی برخی از اعضای دست چپی فرانسه از جمله شهردار سوسیالیست «اوور» به نام «ژان پیر بکه» و نیز همسر سوسیالیست رئیس جمهور فرانسه بی‌تأثیر نبود. در جریان این خودسوزی در فرانسه دو زن به نام «ندا حسنی [صدیقه مهاجری]» و «مرضیه [معصومه] باباخانی» جان خود را از دست دادند و یک مرد به نام «محمد وکیلی فرد» خودسوزی داشت که منجر به فوت نشد.
در جریان این دستگیری از ۱۰ مورد خودسوزی توسط فرقه رجوی در اروپا، سه مورد آن به مرگ منجر شد و وزیر کشور فرانسه فرقه رجوی را وحشی‌ترین گروه تروریستی جهان خواند.
ساختار تشکیـلاتی سازمان تروریستی رجوی موسوم به «سازمان مجـاهدین خلق» (MKO) که برخی از گروه‌های پوششی دیگری همچون «شورای ملی مقاومت ایران»، «انجمن دانشجویان ایرانی مسلمان»، «شورای ملی مقاومت»، «ان. سی. آر»، «جنگ جویان مقدسِ ایران»، «ارتش آزادیبخش ملی ایران»، «ان. ال. ای»،« پی. ام. او. آی»، «شورای ملی مقاومت ایران» و «ان. سی. آر. آی» را نیز برای خود جعل کرده، در عمل بر محور رهبری غیردموکراتیک «مسعود رجوی» اداره می‌شود. بسیاری از اعضا، سازمان را به دلیل شیوه رهبری فرقه و همکاری جدی با رژیم دیکتاتور صدام ترک کرده‌اند.
سازمان مجاهدین خلق ایران یک گروه سیاسی ـ نظامی است که در سال ۱۳۴۴ توسط سه تن از روشنفکران جوان مسلمان، با هدف سرنگونی رژیم وابسته پهلوی تأسیس شد. این سازمان همچون اغلب گروه‌هایی که در دهه ۱۳۴۰ روش خشونت‌آمیز را در مبارزه برگزیدند، تحت تأثیر سرکوب قیام مردمی ۱۵ خرداد ، در جریان تدوین استراتژی به «مبارزه مسلحانه» رسید و به تدریج با بهره‌گیری از تئوری‌ها و تجارب جریان‌های چپ و مارکسیست آمریکای لاتین، شیوه «جنگ چریکی شهری» را در تاکتیک مبارزاتی خود اتخاذ کرد. در سال ۱۳۵۴ با تغییر ایدئولوژی، مارکسیسم را پذیرفت و به دنبال آن تصفیه‌های خونینی انجام شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، اعضای باقی مانده، از زندان آزاد شدند و از همان ابتدا به مخالفت با حکومت نوپای جمهوری اسلامی برخاستند. در سال ۱۳۶۰ به دنبال سه سال درگیری، بالاخره مشی مسلحانه را ضدحکومت جدید و با هدف سرنگونی سریع آن برگزیدند. در پی ترورهای گسترده این فرقه، سران سازمان به فرانسه و سپس در زمان جنگ، به عراق پناهنده شدند و خود را به طور کامل در راستای سیاست‌های دولت متخاصم عراق و بر ضد منافع مردم ایران قرار دادند.
به دنبال شکست‌های پی‌درپی در استراتژی‌های اعلام شده، بحث‌های جدیدی به نام «انقلاب ایدئولوژیک» به راه افتاد که سرآغاز آن ازدواج «مسعود رجوی» و «مریم قجر عضدانلو» همسر مهدی ابریشمچی بود. از سال ۱۳۶۴ به بعد این سازمان سیاسی ـ نظامی عملاً مسیر تبدیل شدن به یک فرقه تروریستی خطرناک را به سرعت طی کرد و نیروهای خود را به ورطه‌ای فوق‌العاده هولناک کشاند.
علی زرکش فرمانده سیاسی ـ نظامی وقت سازمان منافقین در ایران، خردادماه سال ۱۳۶۱، نتیجه فاز «پاسدارکشی: را در جمع‌بندی خود این چنین اعلام کرد که «علیرغم کلیه طرح‌های نظامی ـ پلیسی دشمن، از ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۲، تعداد ۲۸۰۰ نفر را در شهرستان‌ها، کردستان، و جنگل کشته‌اند.» وی در گزارش دیگری که ۲۰ مرداد ۶۲ منتشر شد، اعلام کرد: «از ۳۰ خرداد ۱۳۶۱ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۲، حداقل ۲۸۰۰ تن بر اثر آتش رزمندگان مجاهد سازمان کشته شده‌اند که ۴۰ تن از آنان از نیروهای پاسدار بوده‌اند.»
«خاویر روفر» یکی از نویسندگان فرانسوی می‌نویسد: «سازمان مجاهدین خلق پیش از عملیات انتحاری بیروت، نخستین عملیات انتحاری را در خاورمیانه در تاریخ ۱۱ سپتامبر ۱۹۸۱ در ایران انجام داد و در نتیجه آیت‌الله مدنی نماینده رهبری و امام جمعه تبریز به شهادت رسید.» همچنین آیت‌الله دستغیب، آیت‌الله صدوقی و آیت‌الله اشرفی اصفهانی از دیگر قربانیان عملیات‌های انتحاری این سازمان تروریستی در ایران بودند.
رجوی ها در ترورهای متعدد دیگری از جمله ترور ۷۲ شخصیت سیـاسی انـفجار حزب جمـهوری اسلامی نیز نقـش داشتند که در میان این کشته‌شدگان، حتی یک نظامی هم به چشم نمی‌خورد. از سال ۱۳۸۰ ـ ۱۳۷۸ این سازمان تروریستی، نزدیک به ۱۰ فقره عملیات خمپاره‌اندازی در شهر تهران انجام داد. از آنجا که خمپاره، سلاح دقیقی نیست و اساساً این سلاح نیمه سنگین ویژه فضای باز و علیه سنگر ساخته شده؛ استفاده از آن در محیط شلوغ شهری، نشان دهنده یک عمل کور تروریستی علیه شهروندان بیگناه است.
ماه رمضان سال ۱۳۷۰ مسعود رجوی بار دیگر فاز پاسدارکشی را در دستور کار خود قرار داد و در پیامی کتبی در جریان عملیات مروارید که برای یگان‌ها خوانده شد، آمده بود که«بچه‌ها روزه و نماز منتفی است و این فتوای تشکیلاتی از سوی رهبر عقیدتی شماست که ابلاغ می‌شود و در ازای آن هر مجاهد هنرش آن است که تعداد بیشتری از پاسداران و پیشمرگان مزدور بکشد.»
این سازمان از جمله مبتکران عملیات تروریستی انتحاری در خاورمیانه به شمار می‌رود. آمارها نشان می‌دهد حدود ۱۷ هزار نفر در ایران قربانی اهـداف تــروریســتی منـافقین شده‌اند. علاوه براین، «اریک لوران» نویسنده فرانسوی با توجه به اعلام رسمی فرقه رجوی، درباره شمار قربانیان جرایم تروریستی این فرقه، اشاره کرده است که از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۲ (یعنی تنها در عرض یک سال) ۱۰ هزار نفر [ایرانی] در عملیات‌های تروریستی که فرقه رجوی مسئولیت آنها را رسماً بر عهده گرفته‌اند، کشته شدند.
منابع:
– شوالریاس، آلن (۲۰۰۱م)، زنده سوزانده شده به نام مارکس و محمد (تحقیقی بر مجاهدین خلق ایران)، تهران: (ترجمه انجمن نجات) ویرایش مرکز تحقیقات تروریسم.
– راستگو، علی اکبر (۱۳۸۲)، مجاهدین خلق در آئینه تاریخ، چ۱، هلند: آرنهم.
– لوران، اریک، (۲۰۰۷م)، بوش، ایران و بمب، چ۱، (ترجمه انجمن نجات)، انتشارات Plon.
انتهای پیام
