به شهادت تاریخ، دست زدن به خشونت، جزئی از هویت فرقه موسوم به مجاهدین خلق به شمار می‌رود.
به گزارش فراق، این طیف در دوره تغییر ایدئولوژی، به تمامی آن را نمایان ساخت. همچنین در آغاز و پایان دهه ۶۰ که تصور بُرد فرصتی برای تقابل با نظام یافته است. عملیات مهندسی، اما در موسم اعلام جنگ مسلحانه با نظام اسلامی، اهمیتی دوچندان یافت، چه اینکه پای مرگ و زندگی در میان بود.
در آغاز عملیات مهندسی، سازمان از سر محاسبات غلط یا غرور، با یک ملت طرف شده بود. از این روی که برای آنان شناخت فرد فرد مردم میسور نبود، آنان قضاوت از روی ظاهر را ملاک قرار داده و به خیال خویش به کشتار عناصر وابسته به ارتجاع در هر محل می‌پرداختند. زهره سادات لاجوردی فرزند شهید سیداسدالله لاجوردی، این فرآیند را به شرح ذیل به تاریخ سپرده است:
«خاطرم است در همان محله خودمان (نارمک)، پیرمردی در مغازه‌ای مشغول فعالیت بود. این پیرمرد به دور از مسائل سیاسی بود و فقط در داخل مغازه‌اش یک عکس امام خمینی نصب کرده بود. منافقین به دلیل اینکه ظاهر این پیرمرد حزب‌اللهی بود و محاسن داشت و عکس امام را هم داخل مغازه‌اش نصب کرده بود، او را ترور کردند. امثال ایشان خیلی زیاد بودند. حتی یکمرتبه اتوبوسی را که پر از زن و بچه مردم بود در شیراز منفجر کردند. تا جایی که توان داشتند مسئولان را ترور می‌کردند و اگر نمی‌توانستند مسئولی را ترور کنند، سعی می‌کردند با ترور مردم عادی و انفجار اماکن عمومی، در جامعه ایجاد رعب و وحشت نمایند. بسیاری از این افراد، فریب‌خورده‌هایی بودند که وقتی جذب گروهک منافقین می‌شدند، بنا به دستورالعمل سازمانی، باید ارتباط‌شان را با همه جا قطع می‌کردند. این افراد فریب‌خورده به همین دلیل، نه دیگر با خانواده‌هایشان ارتباط داشتند و نه از اخبار صدا و سیما و سایر رسانه‌ها باخبر بودند. تنها راه دریافت اطلاعات برای این افراد، همان چیزی بود که سران منافقین به آن‌ها می‌گفتند؛ بنابراین ذهن این افراد، کاملاً در اختیار منافقین بود. سران منافقین هم اطلاعاتی را در اختیار افرادشان قرار می‌دادند که به نفع خودشان بود. افراد تازه وارد به جمع منافقین، کاملاً منقطع از جامعه می‌شدند. به همین دلیل هر آنچه را که سران منافقین به آن‌ها دستور می‌دادند، انجام می‌دادند؛ بنابراین شما می‌بینید که در دهه ۶۰، تعداد زیادی از افراد رده پایین منافقین و هوادارها، از خانواده‌های مذهبی بودند. این‌ها به صورت چشم و گوش بسته جذب این گروهک شده بودند و هر چه را که دستور می‌گرفتند، انجام می‌دادند. بعضی از این افراد، مرتکب چندین ترور شده بودند….»
احمدرضا صدری
انتهای پیام / فراق
