صفحههای غولآسای نمایش و مانیتورهای بیشماری که ظاهرا ارتباط زنده اینترنتی بین سخنرانی مریم رجوی با نقاط مختلف جهان را از کمپ اشرف در آلبانی فراهم میکند، نیازمند ساز و کارهای ارتباطی پیشرفته و گران قیمت است اما شاید کمتر کسی باور کند که اعضای فرقه رجوی ساکن در همان کمپ اشرف، حتی روش کار کردن با یک تلفن همراه هوشمند را نمیدانند و اینترنت برای آنها پدیدهای غیر قابل دسترس است.
یکی از مهمترین نشانههای اینکه یک جامعه ساختار فرقهای دارد، این است که در آن اعضای جامعه را در انزوا نگه دارند، خروج از آن را ممنوع کنند و در قبال تقاضای خروج فرد را مجازات کنند. این نشانه در تفرقه رجوی بسیار پر رنگ است. به نوعی که خروج از آن برای اعضای سابق به نوعی فرار محسوب میشود. یکی از تاکتیکهای فرقه رجوی برای حفظ اعضا در انزوا و آماده شدن بستر کنترل ذهن، بستن همه راههای ارتباطی به جهان بیرون است. در حالی که همواره از دوران معاصر با عنوان «عصر ارتباطات» یاد میشود، اعضای فرقه رجوی از ساده ترین ابزارهای ارتباطی محروم هستند.
اینترنت ممنوع
در بخشی از مصاحبه مسعود خدابنده با بخشعلی علیزاده در پادکست خاطرات، علیزاده به تشریح وضعیت دسترسی به اینترنت در کمپ مجاهدین در آلبانی میپردازد. علیزاده نقل میکند که در زمان حضورش در پایگاه فرقه وقتی در اخبار مجاهدین از محدودیت اینترنت در ایران انتقاد میشد، برای اعضا تناقض پیش میآمد که «ما که خودمان هم به اینترنت دسترسی نداریم» و پاسخ سران فرقه به این مسئله این بود که «ما با مردم عادی فرق داریم. ما مجاهدیم و انتخاب کردهایم که عنصر مجاهد مبارز باشیم!». اما پس از انتقال به آلبانی، دیدن زندگی عادی مردم کوچه و بازار در آلبانی و کودکانی که گوشیهای هوشمند در دست داشتند این نتاقض را در ذهن اعضای فرقه رجوی قوت میبخشید.
به گفته بخشعلی علیزاده، در کمپ مجاهدین مکانی به نام اتاق اینترنت وجود دارد که تنها افراد خاصی به آن رفت و آمد دارند و روی در ورودی آن به روشهای مختلف نوشته شده است: ورود مطلقا ممنوع! حتی پردهای پشت در نصب شده است که در صورت باز شدن در، درون اتاق پیدا نباشد.
در ساختار فرقهای مسعود رجوی، برای افراد معدودی که اجازه ورود به این اتاق را دارند، تمهیداتی در نظر گرفته شده است. جلسات غسل هفتگی و عملیات جاری آنها سوای از دیگر افراد ساکن در پایگاه برگزار میشود و به آنها سفارش میشود که فاکت ها (تناقض ها، سوال ها) یی که در این اتاق پیش میآید را نباید در جای دیگر بخوانید.
به گفته علیزاده، از جمله فعالیتهایی که مسئولین مربوطه هر روز در این اتاق انجام میدهند چک کردن سایت انجمن نجات است. بنابراین آنها میدانند که خانوادههای کدام یک از اعضا چه فعالیتهایی در جهت ارتباط با عزیزانشان انجام دادهاند که از طریق انجمن نجات رسانهای شده است. اما این مطالب به بیرون اتاق اینترنت درز نمیکند چراکه خانواده پاشنه آشیل فرقه رجوی است و اگر فرد بداند که خانوادهاش در پی او هستند، قطعا مشتاق ارتباط با آنها و نهایتا خروج از تشکیلات میشود. تنها در صورتی به فرد گفته میشود که خانودهاش فعالیتی در جهت دیدار با او داشتهاند که بخواهند به او ثابت کنند که خانوادهاش مامور حکومت ایران است و او را مجبور کنند که علیه خانوده خود موضع بگیرد.
چنانچه از اظهارات بخشعلی علیزاده بر میآید، اینکه افراد موفق بشوند که خود را به این اتاق برسانند و به یکی از مسلمترین رسانه ارتباطی دنیا یعنی اینترنت دسترسی پیدا کنند اگر چه بسی بعید است اما امکان پذیر است. به نظر میرسد که موفقیت در دسترسی به وسایل ارتباطی به میزان اراده و جسارت فرد برای دسترسی یافتن به جهان بیرون بستگی دارد. بخشعلی علیزاده که چند ماه پیش از خروجش از کمپ مجاهدین با ترفندی موفق شد به این اتاق راه پیدا کند، در اولین گام اقدام به راه اندازی صفحه فیس بوک خود کرد و از آن طریق تلاش کرد خبر سلامتیاش را به خانواده چشم انتظارش برساند.
مسعود خدابنده به درستی بیان میکند که ممنوعیت دسترسی به اینترنت میتواند از مصادیق نقض حقوق بشر در تشکیلات مجاهدین خلق باشد، چراکه امروزه عدم دسترسی به اینترنت به معنای قطع ارتباط با خانواده است و در حوزه اتحادیه اروپا این موضوع نقض حقوق شهروندی محسوب میشود.
همچنین، بر اساس سندی که در آوریل ۲۰۲۱ دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد منتشر کرده است، قطع اینترنت ناقض حق آزادی بیان و حق اجتماع مسالمت آمیز و آزادی ارتباطات تحت مفاد شماره ۱۹ و ۲۱ و ۲۲ از «توافق بین المللی حقوق سیاسی و شهروندی» است. به موجب این سند، دولتها و نهادهای بین المللی باید به گزارشها و شواهدی که درباره عدم دسترسی به اینترنت در برخی جوامع وجود دارد، توجه کنند و مراتب را به اطلاع مراجع ذیربط برسانند.
انتظار میرود که با توجه به وجود گزارشها و شواهد فراوان درباره عدم دسترسی اعضای تشکیلات رجوی به وسایل ارتباطی به ویژه اینترنت، دولت آلبانی و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل درباره عدم دسترسی ساکنان کمپ اشرف به اینترنت در قلب یک کشور اروپایی، پیگیریها و اقدامات لازم را انجام دهند.
یادداشت از: مزدا پارسی
انجمن نجات مرکز فارس
انتهای پیام / فراق