در دنیای امروزی اصلا کار سختی نیست که بتوان فهمید مرگ کسی چگونه بوده ولی از شیوه ای که رجوی همواره داشته و دارد می توان اثبات نمود که هر مرگی در فرقه آنها مشکوک است.
به گزارش فراق، دومین سالگرد مرگ آرش پور غلامی (عادل) را طوری سپری می کنیم که هنوز سران تروریست رجوی در این خصوص به هیچ کدام از سوالات پاسخ نداند و مثل تمام قتل ها و مرگ های دیگری که در این تشکیلات مخوف انجام گرفته طفره رفتند.
تلاش سران فرقه همواره بر این اساس است که با مشتی خزعبلات افکار عمومی را فریب داده و اصل داستان را به انحراف بکشانند.
بارها خانواده های داغدار، پدران و مادران دردمند درخواست داده اند که هر مرگی در فرقه رجوی باید از طریق مراجع قانونی پیگیری شود، نه اینکه یک خبر در سایت ها گذاشته شود و بگویند فلانی (یک مجاهد صدیق!) درگذشت.
مجاهد صدیق، از واژهای مسخره ای است که رجوی با به کار گیری آنان اذهان را فریب می دهد و از پاسخگویی فرار می کند.
واقعیت این است که چه مرگ آرش پورغلامی و یا سایر کسانی که در طی چند سال اخیر به ویژه بعد از سقوط صدام حسین در عراق و یا بعد از انتقال ساکنین لیبرتی به کشور آلبانی رخ داده برای هیچ کس مشخص نشده است. هیچ مدرکی از سوی سران فرقه ارائه نشده که نشان دهد مرگ این افراد به صورت طبیعی و یا مریضی های غیر قابل علاج بوده است. همچنان که عرض شد رجوی از این مسائل خود را فراری می دهد و کمتر کسی حواسش است که دنبال حقیقت ماجرا بگردد. مثلا اگر یادتان باشد مرگ مالک شراعی را سرپوش گذاشتند و اجازه ندادند حتی پلیس تحقیقاتش را به پایان برساند و در نهایت پرونده را توسط لابی های مزد بگیر خود در وزارت کشور آلبانی بستند.
در خصوص پور غلامی هم بسنده کردند به مریضی های او که در سابق داشت. در گفت وگویی از دوستان سابق پورغلامی اعلام شده بود که وی ورزشکار در رشته های رزمی بود و مرگ وی برای خیلی ها اصلا باور کردنی نبود.
در دنیای امروزی اصلا کار سختی نیست که بشود اثبات کرد که مرگ کسی بر چه اساسی بوده است ولی از حالت و شیوه ای که رجوی همواره داشته و دارد می توان فهمید که کاسه ای زیر نیم کاسه است و هر مرگی مشکوک می باشد. ما خانواده های دردمند و حسرت به دل تا جان در بدن داریم از خواسته بر حق خود کوتاه نخواهیم آمد.
انتهای پیام / فراق
