در فرقه رجوی همه باید با یزیدی به اسم مسعود رجوی بیعت کنند، بیعتی ظالمانه و یک طرفه، همه باید پیمان ببندند که مسعود رجوی هرچه گفت، حتی غلط، بدان پایبند باشند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، فرید عضو انجمن نجات مرکز آذربایجان شرقی در یادداشتی نوشت: به راستی پیام عاشورا چه بود؟ آیا جز ایستادن در برابر ظلم و جور بود؟ آیا ظلمی بالاتر از این وجود دارد که صدها انسان را اعم از زن و مرد، در قرن بیست و یکم در اسارتگاهی دور افتاده در کشور فقیر آلبانی، از اولیه ترین امکانات انسانی محروم کرد؟
هیچ کس حق تماس با دنیای بیرون را ندارد، هیچ کس حق ازدواج و فرزند آوری ندارد، همه باید با یزیدی به اسم مسعود رجوی، بیعت کنند، بیعتی ظالمانه و یک طرفه، همه باید پیمان ببندند که مسعود رجوی هرچه گفت، حتی غلط، بدان پایبند باشند، چرا همه باید کورکورانه فرامین قرون وسطائی رجوی را اطاعت کنند؟ در چند قدمی این اسارتگاه مردم عادی ، مشغول زندگی هستند و از آن لذت می برند اما دراین اسارتگاه لعنتی، فقط زور است و اجبارات بنده ساز.
زندگی آزاد حق هر انسانی است و کسی حق ندارد آن را از کسی دریغ نماید. جوانان دیروز که امروز همه از مرز میانسالی هم عبور کردند و در کهنسالی به سر می برند، دیگر نباید بیشتر از این عمرشان تلف شود، بیچاره کسانی که در اسارت ناخواسته ای دراین فرقه هستند، نمی دانند که مسعود و مریم فقط به فکر پرکردن جیب خودشان هستند، یک قلم حق پناهندگی همه این اسراء در جیب رجوی ها می ریزد. همچنین با در اسارت ماندن این فریب خوردگان، مسعود رجوی شیاد از برخی دولت ها کمک مالی جمع کرده و خرج عیش و نوش خود می کند تا کی این ظلم آشکار درحق اعضای دربند سازمان روا خواهد شد؟
اکنون آیا با مروری بر گذشته ننگین مسعود رجوی که بر همه آشکار و مبرهن است، آیا قیام علیه این یزید زاده، واجب و ضروری نیست؟ مگر همین اخیرا نبود که پسر مسعود رجوی در مقابل پدر ایستاد و فرامین او را نپذیرفت و از پدرش اعلام برائت کرد و گفت پدر من یک دیکتاتور است. او که نزدیکتر از همه به مسعود بود و از نزدیک شاهد جنایات پدر بود، او را دیکتاتور نامیده است و حجت را تمام کرده است. دیگران که جای خود دارند. قریب به چهل سال است که مسعود رجوی قران را بر سر نیزه کرده است و پرچم جنگ مسلحانه را برافراشته است، غافل از اینکه ظالم خود اوست و دنبال آدرس غلط می گردد.
بیعت خواهی اجباری مسعود رجوی بر کسی پوشیده نیست و خود او اعلام کرده است، کسانی که بیعت با او را قبول نکردند در اولویت ترور هستند. دنیاطلبی و عشق ریاست و حکومت کردن رجوی بر کسی پوشیده نیست و برای او از همه چیز مهم‌تر است.
نیت رجوی از تشکیل ارتش اسارت بخش اش، فقط و فقط رسیدن به حکومت است و چنین دیدگاهی است که همواره ایدئولوژی منحط او را به زوال کشانده است.
قیام منتهی به حکومت خواهی، سقف بسیار پائین تری است تا هدف از قیام احیای دین الهی باشد، قیام کربلا اجرای امر الهی بود و در نهایت هم دیدیم که پس از ۱۴۰۰ سال دین اسلام با قیام امام حسین (ع) ماندگار شد، اما مسعود رجوی در سربزنگاه ها همیشه حفظ جان و فرار را بر قرار ترجیح داده است، برای همین هم محکوم به فنا شده است.
با اندکى دقت در اهداف استخراج شده از واقعه کربلا، ملاحظه مى شود که امام(علیه السلام) علت و انگیزه قیام خویش را، مبارزه با منکرات فراوان در جامعه اسلامى و تبلیغ و ترویج معروف در بین مسلمانان، اعلام مى کنند. بنابراین، فلسفه اصلى و نهایى نهضت حضرت را مى توان در یک هدف جامع و کلى یعنى احیاى فرهنگ اسلام اصیل و ناب محمدى(صلى الله علیه وآله) و زدودن زنگارهاى تحریف و بدعت از دین جدشان خلاصه کرد. البته حضرت راه کار و ابزار لازم جهت جامه عمل پوشاندن به این هدف را، در عنصر امر به معروف و نهى از منکر مى دانند.
بنابراین، آنچه امام (علیه السلام) را به قیام برضد حکومت اموى واداشت، حفاظت و صیانت دین جدش از خطر تحریف و نابودى بود، که این امر مى توانست یا با نابودى رژیم اموى و تشکیل دولت اسلامى، امکان پذیر باشد و یا با جان بازى و شهادت در راه خدا که البته چون راه نخست، در عمل براى امام مقدور نبود، امام (علیه السلام) راه دوم را که شیوه فداکاران است، برگزیدند و اسلام را از خطر نابودى نجات دادند. این همه را برای این نوشتم که برسم به خیانت های سالیان مسعود رجوی. در عراق بعد از صدام حسین ما ماندیم و بمباران های وحشیانه آمریکا و توپ و تانک و گلوله. همه محاصره و مجبور به برگشت به اشرف شدیم. منتظر حرکتی عاقلانه و منطقی از سوی مسعود رجوی بودیم، گرچه می دانستیم، بخاری از او بلند نخواهد شد، اما خیلی زود رویای سیاه ما به واقعیت پیوست و صدای مریم رجوی از فرانسه درآمد و مسعود رجوی هم غیب شد. بله مسعود رجوی باز همه مثل سال ۱۳۵۰ ننگ فرار را قبول کرد و باز هم جان به در برد. حال با چه رویی این شیادان از عاشورا و قیام امام حسین (ع) و حق و حقیقت دم می زنند، برای نگارنده جای سئوال و ابهام فراوان است.
انتهای پیام / فراق
