«عباس دلنواز»، عضو جدا شده از فرقه رجوی، چگونگی فشار بر اعضا به منظور جذب آشنایان و اقوام در این فرقه را روایت کرد.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق به نقل از انجمن نجات مرکز خوزستان، روایت این جداشده با اراده را در ادامه می خوانید:
وقتی به پادگان اشرف رسیدم بعد از اتمام دوره های آموزشی از ما خواستند که با دوستان و آشنایان تماس بگیریم و از آنها بخواهیم که به عراق و پادگان اشرف بیایند. در ابتدا من شدیدا با این موضوع مخالفت کردم ولی سرانجام با تهدید مسئولین و کارهای توضیحی فراوان مجبور شدم به پسرعموها و چند تا از دوستانم زنگ بزنم .
من را طبق یک سناریو توجیه کردند که تماس اول فقط در حد سلام و احوالپرسی و گفت وگوی ساده باشد و در تماس های بعدی موضوع آمدن به عراق را مطرح کنم. من فقط بار اول برای تماس رفتم و به دلیل اینکه نمی خواستم آنها هم مثل من به دام فرقه افتاده و بیچاره شوند برای تماس های بعدی علیرغم فشار و تهدیدات مسئولین حاضر نشدم.
آنها برای راضی کردن من انواع تهدیدها را به کار گرفتند. طی آن مدت به شدت اذیت شدم. یکی از شیوه های آزار و اذیت آنها این بود کارهای یدی و سخت و سنگین به من می دادند. هر شب برای من نگهبانی می گذاشتند و در نشست های موسوم به عملیات جاری که برای سرکوب اعضا و ایجاد خفقان در تشکیلات توسط رجوی در دستور کار قرار داده شده بود اعضا را تحریک و وادار می کردند من را به لحاظ روحی و روانی مورد آزار واذیت قرار دهند و فحش و ناسزا بگویند و به لحاظ شخصیتی تحقیرم کنند.
ولی خدا را شکر به دلیل عزم و اراده ای که به خرج می دادم این ترفند آنها موثر واقع نشد و نتوانستند از طریق من کسانی را فریب داده و جذب کنند و سبب آوارگی و اسارت آنها شوم. ولی متاسفانه من به چشم خود دیدم که چگونه اعضایی که تحت فشار به خواسته‌های سران فرقه و مسولین آنها تن دادند با فریب و جذب آشنایان و فامیل و کشاندن آنها به پادگان اشرف موجب بدبختی و فلاکت انسان های بیگناه و ساده لوح به اسارتگاه اشرف شدند.
خیلی از انسان هایی که در کشورهای خلیج فارس برای خود زندگی خوبی داشتند با نقشه های شیطانی عوامل رجوی به پادگان اشرف کشانده شدند و آزادی و آسایش خود را از دست دادند. آنها سال های بعد به شدت پشیمان شده بودند ولی افسوس که دیگر راه نجاتی برای آنها باقی نمانده بود و راه بازگشتی برایشان متصور نبود. بسیاری از آنها در عملیات های مختلف، بمباران آمریکایی ها، موشک باران نیروهای معارض عراقی و یا در حین درگیری با ارتش عراق که با تحریک فرماندهان رجوی صورت می گرفت کشته شدند. من اگر چه خودم جذب شیوه های فریب رجوی شدم و سالهایی از بهترین روزهای عمرم را از دست دادم ولی خوشحالم که باعث گرفتاری و اسارت اشخاص دیگر نشدم.
انتهای پیام
