در این دنیا افرادی هستند که بر اثر یک اشتباه یا عدم شناخت، فریب وعده های فرقه رجوی را خوردند. بیش از سه دهه برای این فرقه کار کردند، جان کندند و در همه شرایط این فرقه را همراهی نمودند.
سال‌ها به عنوان یک ربات، شبانه‌روزی در زیر بمباران و موشک باران گوش به فرمان بودند و علیه خانواده و خویشان خود قلم فرسایی کردند، سنگ پرتاب کردند و در تلویزیون با خانواده اتمام حجت کردند. در جنگ‌های نابرابر با دست خالی مطیع بودند. جلو خودرو زرهی و رگبار مسلسل سینه سپر کردند. در مصاحبه‌های مختلف حرف های دروغ فرقه را دیکته و از فرصت هایی که در مقابلشان بود چشم پوشی کردند. جوانی را سفر کردند تا مرگ و پیری بدون چشم داشت و مستمر لبیک گفتند. به همه سیاست های غلط رهبری فرقه به دید مثبت نگاه نموده و اطاعت کور کورانه کردند. سال ها در جاده‌های تنگ و تاریک در پی روشنایی دویدند که وعده آن را داده بودند. و چه سان به خواست رهبری در شب های ظلمانی پا در میدان‌های مین به جا مانده از جنگ هشت ساله گذاشتند و گاه با یک پای قطع شده برگشتند.
آنها سالیان سال در دهلیزهای تانک و نفربر در گرمای بالای ۵۰ درجه سانتی گراد فرمان‌ها را مو به مو اجرا کردند. بالاتر از هر چیز دیگری گفتند که بر سر لوحه سازمان نوشته فدا و صداقت، همه با فدا و صداقت سالیان را سر کردند ولی در نهایت همه دیدند که نه سازمان و نه رهبری پاکبازش از فدا و صداقت سالیان نوری فاصله دارند و همه دیدند برای بقای خود و حفظ جان خود منطقه خطر ترک و به ساحل امن پناه بردند.
وقتی فردی سئوال کرد که رهبری کجاست در جواب گفتند برای هدایت جنبش از منطقه جنگی خارج شده است. در سال ۱۳۶۰ هم به همین منوال با جا گذاشتن زن و بچه خود، جانش را برداشت و در کنار ساحل امن در فرانسه پناه گرفت و وقتی به عراق رفت به طعنه می‌گفت این چه مبارزه ایی است که مدعیان می کنند، در کنج قهوه خانه نشستن نشد مبارزه. آنهایی که به رجوی در آن سالیان در زندان پشت کردند خائن و مهدور الدم و محکوم به مرگ شدند و آنهایی که از مرگ جستند رجوی باز طلبکار بود که شما چرا اعدام نشدید. یکی نبود از رجوی سئوال کند شاه چرا تو را اعدام نکرد و حالا بعد از چهار دهه باز آقا طلبکار است که چرا بعد از این همه سالیان په من پشت کردید و مبارزه را ترک کردید.
باید از آقای ابر استراتژیست پرسید کدام مبارزه، در آن زمان که تانک و توپ داشتید و یا در دوران بقول خودتان فاز نظامی چکار کردید چه رسد حالا که نه مرز دارید نه جایگاهی در بین ملت و نه کسی شما را می شناسد. گذشته از آن، رهبر که ناپدید شده و بقیه هم همه بالای ۵۵ سال سن دارند خب می توانید جواب بدهید چه مبارزه ایی باید این مبارزان پیر مرد و پیر زن بکنند؟ پس لطفاً واقع بین باشید و قبول کنید که همه چیز تمام شده است یعنی در واقع از مرداد ماه ۱۳۶۷شما در کما رفتید و این دست و پا زدن ها و تقلا ها مثمر الثمر نبوده و فقط درجا زدن هم نبوده بلکه برگشت به عقب داشتید پس چه انتظاری از اعضای نگون‌بخت دارید که از شما پیروی کنند. مگر خود شما نگفتید ورود به سازمان سخت است ولی خروج سهل و آسان پس چرا در همین ایام با دوز و دغل و نیرنگ مانع خروج افراد از اسارتگاه می شوید و هر آنکس که به هر ترتیب خارج می شود را باز می خواهید در چنگال خود اسیر کنید. از خنجری به نام پول بر گلوی جدا شده ها استفاده می کنید. آخر شما چه انقلابی هستید که با تهدید می خواهید حرف خود را به کرسی بنشانید؟
بله گذر زمان همه چیز را مثل روز روشن می کند و زشتی ها را عیان می کند. شما که در سال۱۳۵۸ می‌گفتید ای حسین ما صدای تو را به گوش مظلومان در هر کجای دنیا که باشند می‌رسانیم ولی دیدیم در گذر زمان شما مظلوم کش شدید. به راستی این اهرم فشار تا چه اندازه می تواند روی افراد تاثیر گذار باشد، لاجرم این تیر به سمت خود فرقه برمی گردد و گریبان آنها را می گیرد. اگر از توطئه‌های فرقه علیه جدا شده ها هر چه بگویم کم گفته ام؛ از برچیدن کمیساریا، رمسا و درخواست از دولت برای دستگیری افراد جدا شده در آلبانی و هزاران توطئه دیگر با هزینه‌های هنگفت ولی با این همه تاثیری نداشته است.
بله رجوی که خود را روزی ضد استثمار و غیره می‌دانست حالا ببینید چه سان با خنجری به نام پول افرادجداشده را استثمار می کند و با شعار هر که با ما نیست بر ماست بر افراد فشار می آورد. ولی رجوی طرفی از این کار بی حاصل نخواهد بست و شکست محتوم و اضمحلال این فرقه در چشم انداز می‌باشد.
مالک بیت مشعل- تیرانا
انتهای پیام
