چند روز پیش در متنی کوتاه خبر درگذشت شهین قاسمی، یکی از زنان اسیر در فرقه رجوی منتشر شد.
زنی که بیش از چهل سال در فرقه رجوی بیگاری کرد و بعد هم بر اثر کارهای طاقت فرسا و عدم رسیدگی و بنا به خبرها در اثر بیماری کرونا درگذشت.
مرگ دو نفر در فرقه به فاصله چند روز (مسعود نصیری و شهین قاسمی) و این همه مرگ های زودرس نشان از وضعیت نابهنجار درون فرقه به خصوص در حوزه زنان دارد.
اغلب زنان فرقه به عمر ۵۵ تا۶۰ سال نرسیده می میرند. در حالیکه بر طبق اعلامیه جهانی سازمان بهداشت، در قرن اخیر پنجاه، سن میان سالگی خوانده می شود و عمر طبیعی انسان ها به ۷۰ تا ۷۵ سال رسیده است. درفرقه رجوی علاوه بر اینکه خبری از سایر تغییرات جهانی نیست و هم چنان در ۵۰ سال گذشته زندگی می کنند حداکثر عمرشان هم در حد سن ۵۰ تا ۶۰ سال باقیمانده و اگر هم آنها را برای اقدامات خرابکارانه و ترور نفرستند در اثر فشارهای طاقت فرسای فیزیکی و روحی یکی پس از دیگری یا خودکشی می کنند و به قتل می رسند یا با مرگ های زود درس می میرند.
رویا درودی، مهین افضلی، زهره آمرطوسی، نرگس سلمانی، زیبا دانشور، سیمین جان احمدلو، بتول جایی، اشرف آوری، طیبه رحمانی، مرضیه رضایی، راضیه کرمانشاهی، زهرا مهر صفت، مرضیه همتی، فریده ونایی، و اخیرا سهیلا ضیا رضایی و شهین قاسمی از این سری بخت برگشته هایی هستند که در سنین۵۰ تا ۶۰ سالگی فوت کردند.
سمانه بزرگان فرد، مرجان اکبری، فائزه رجبی، آلان محمدی، نسترن عظیمی، آسیه رخشانی، مرضیه پورتقی، شهنازپهلوانی، مهری موسوی، مینو فتحعلی، نسرین احمدی، نغمه حکمی و دهها زن و مرد نیز نام شان در لیست افرادی است که بر اثر فشارهای سران فرقه خودکشی کردند یا آنها را به کشتن داده و یا به قتل رساندند.
و بعد در حالی که مسئول اول سازمان منافقین، زهرا مریخی در مراسمی موسوم به سالگرد تاسیس سازمانی با وقاحت و پرویی از آزادی و اختیار و انتخاب زنان در فرقه صحبت می کند.
زنانی که هیچگاه نه قدرت انتخاب زندگی، شغل و پوشش داشته اند، نه قدرت و اختیار ارتباط با دنیای آزاد و نه توانایی فکر و اجازه انتقاد و عدم اجرای قوانین سخت و طاقت فرسای فرقه.
همین شهین قاسمی دارای یک دختر به نام «ضحی ساکت» بود که از کودکی به دستور فرقه مجبور به ترک او شد. ضحی ساکت در حالی که کودک چند ساله ای بود به همراه بقیه کودکان به دستور مریم قجر به خارج فرستاده شد و مثل سایر کودکان در آوارگی و غریبی بزرگ شد و پس از سالها باز هم در یک فرصت طلبی دیگر که دسته ای از آنان را فریب داده و به کمپ اشرف کشاندند، افرادی چون حنیف امامی، آلان محمدی، آسیه رخشانی، رحمان منانی، سعید اخوان، امیر شمس و حنیف کفایی را هم به کشتن دادند.
ضحی ساکت یکی از همین دختران بی گناهی بود که او را هم به امید دیدار با پدر و مادر جهت تبلیغات و سواستفاده به شوها و برنامه های رنگانگ مریم قجر در اروپا می کشاندند.
لازم به توضیح است، در پیام تسلیتی که از طرف سرکرده فعلی فرقه، مریم قجر منتشر شده با بی شرمی از دخترِ شهین حاتمی فقط با نام کوچک «ضحی» نام برده شده است، گویا این دختر پدر و نام فامیلی ندارد و به این ترتیب به اصطلاح خواسته اند پدر ایشان یعنی محمد تقی ساکت را انکار نمایند!
فرقه ای که خانواده ها، فرزندان و انسان ها محصور و زندانی آن هستند و پاسخ این همه نقض حقوق بشر، شارلاتانی و تروریسم را نمی دهد.
یادداشت از: مریم سنجابی
انتهای پیام / فراق
