همانطور که مستحضرید کووید ۱۹ متاسفانه در سرتاسر جهان تاکنون صدها هزار قربانی گرفته و در آلبانی نیز افزایش روز افزون این بیماری جان های بسیاری را گرفته است.
این در حالیست که هیچگونه آمار و اخباری از درون «اشرف سه» که مقر اصلی این فرقه می باشد، شنیده نمی شود. در این محل بیش از دو هزار نفر در محیطی کمتر از دو کیلومتر مربع زندگی می کنند و این بی خبری باعث نگرانی خانواده های اعضای اسیر در مقر اشرف سه شده است، خانوارهایی که به دلیل خودکامگی های سران این فرقه، سالیان از دیدار با عزیزانشان محرومند و اکنون به طور مضاعف نگران وضعیت عزیزانشان هستند.
حال اگر بخواهیم به طور منطقی دلیلی برای عدم انتشار اخبار این ویروس از درون فرقه مجاهدین و یا حتی موضوعات دیگری مانند منع تردد و یا حتی بسته بودن آن بیابیم، بایستی کمی به عمق برویم، ابتدا با این سوال شروع کنیم. آیا تو چنان که می نمایی هستی؟ اصلا شما راست می‌گویید شما انقلابی، شما در نوک نوک پیکان تکامل، شما همه چیزتون درست، شما تشکیلات تان مانند مدینه فاضله یا به قول خودتان همانگونه که می گویید مناسباتتان مانند: «جامعه بی طبقه توحیدی»، همه گوهر و الی آخر.
وضعیت اعضای عادی در فرقه رجوی
اما آن را که حساب پاک است چه منتش به خاک است، واقعا اگر انقلابی و مبارز همانگونه که می نمایید با تاریخی آنگونه شفاف و مملو از پیروزی در فراز و نشیبها هستید پس چرا نفرات را در یک محیط بسته زندانی کرده اید؟ پس چرا هیچ گزارشگری نمی تواند سر زده بیاید و گزارش تهیه کند؟ پس چرا در درون همین محیط بسته نیروی امنیتی وجود دارد و این ها از چه کسی و یا بهتر بگوییم با چه تهدیدی مقابله می کنند؟ پس چرا در درون مناسبات همواره از سنگین بودن مخارج گفته می شود ولی برای اهالی با صرف هزینه به دنبال نفوذ هستید؟ پس چرا به نفرات آلبانیایی که برایتان کار می کنند،گفته اید که نباید در خارج از کمپ، در مورد «اشرف سه» صحبت کنید؟ از چه چیزی می ترسید؟ مادر و یا پدری سالخورده که تنها آرزویش دیدن فرزندش می باشد و می ترسد به آرزویش نرسد و دار فانی را وداع گوید و فقط می خواهد لحظه ای جگر گوشه اش را بعد از سالیان درآغوش بگیرد، چه گناهی کرده؟ سازمان مجاهدین خلق یا همان فرقه تبهکارمنافقین ادعا می‌کند که دولت ایران برای رسیدن به هدف نابودی مجاهدین از خانواده به عنوان پوشش استفاده می کند در واقع فرقه بدین وسیله می گوید که دیدار افراد با خانواده‌هایشان برابر با نابودی سازمان است اما واقعاً چرا دیدار یک مادر و یا یک پدر باعث نابودی سازمان می شود.
آیا واقعاً سازمانی که ادعا می کند در نوک قله تکامل یعنی بهترین نوع بشر است نمی تواند از پس خانواده برآید که اینگونه خانواده را برابر با نابودی خود و سلاحی در دست ایران می داند؟ اما حالا چرا پدر و یا یک مادر پیر می تواند این سازمان را نابود کند؟ چرا خانواده دشمن است؟ مشکل کجاست؟ شاید نمی دانید که در واقع این فریب بزرگ، چه در داخل مناسبات، در میان اعضا و چه در خارج از مناسبات و در بین هواداران یک تناقض بزرگ ایجاد نموده، موضوع این است که اگر خانواده دشمن است پس چرا آن روی سکه به شکلی دیگر است؟ چرا بعضی از نفرات یعنی همان کسانی که در درون مناسبات هم جایگاه مناسبی دارند و هم محدودیت های کمتر، نه تنها خانواده شان باعث نابودی نمی شود بلکه خیلی علنی با آنها رابطه دارند، شاید برای اینکه آنها انقلابی تر هستند، اما در واقع ژن خوب و یا همان آقازاده های درون مناسبات می باشند.
وضعیت اعضای خاص در فرقه رجوی
از اینگونه سوالات و تناقضات کم نیست اما فراتر از همه اینها این است که به اسم آزادی نفرات را به اسارت گرفته اند، و واقعیت این است که دیدار خانوادگی این دیوار اسارت را در یک لحظه فرو خواهد ریخت و این آن چیزیست که ترس بر پیکره این فرقه افکنده و فنای خود را در این می بیند و مجبور است مسبب نابودی خود را دشمن بداند.
یادداشت از: حسن شهباز
انتهای پیام / فراق
