خرداد ماه یاد آور دردناک ترین خاطرات تلخ از فرقه تروریستی منافقین است که جان بسیاری از افراد، قربانی خود خواهی ها و حماقت های سرکرده فرقه شد.
از حماقت و جنایت اعلام فاز نظامی در سی خرداد ۱۳۶۰ تا فرار مریم قجر به پاریس و دستگیری اش توسط پلیس فرانسه که برای ازاد کردنش انسان های زیادی را به آتش کشیدند.
بعد از سقوط صدام در بهارسال ۱۳۸۲، رجوی بزدل و دروغگو و مریم قجر ناپدید شدند ودر حالی که از وضعیت آنها اطلاعی نداشتیم سران فرقه با نمایشات مختلف فرار را پنهان و سرِ ما را شیره می مالیدند و وانمود می کردند آنها در عراق و در معرض خطر هستند.
دو ماه از این لاپوشانی و دروغ ها نگذشته بود که یکباره با هراس و وحشت خبر دستگیری مریم قجر در فرانسه را اعلام کردند و همگان مطلع شدیم که این خانم شیاد و بزدل قبل از جنگ و سقوط صدام پا به فرار گذاشته و روانه پاریس شده بود. اعضای بیچاره زیر بمباران و جنگ عراق بودند و آنها در ویلای «اور سورواز» تشریف داشتند.
با این اینکه سال ها مسعود رجوی و مریم قجر در خاک فرانسه جا خوش کرده و مدارک پناهندگی هم داشتند ولی برحسب شرایط پیش آمده مریم قجر هم به دام افتاد و با ۷ میلیون دلار پول نقد که در اتاق خوابش جاساز کرده بودند و انبوهی مدارک جاسوسی و نقشه های سفارت های ایران در کشور های اروپا بازداشت شد. پس از آن بود که با روی دیگری از چهره مستبد و بی رحم رجوی روبرو شدیم و با دستگیری مریم قجر زندگی تمام اعضا را تیره و تار نمود
در قدم اول با دستور او بیش از دویست تن از اعضا و هوادارانی که در فرانسه بودند مجبور به اعتصاب غذا های سنگین تر و خشک شدند.
پس از آن هر تعدادی که توانستند در کشورهای دیگر اروپا به پای اعتصاب بردند و در مرحله سوم دستور به اقدام شنیع خود سوزی دادند.
رجوی طی یک پیام درونی گفت حداقل بایستی روزی دو خودسوزی داشته باشیم و هر تعداد که لازم باشد باید برای آزادی مریم خودسوزی کنند تا خطری متوجه او نشود! و دولت فرانسه به آزادی او تن دهد. بر اساس فرمان او شهرزاد صدر، مسئول دفتر مریم قجر طی مصاحبه ای در فرانسه که از برخی خبرگزاری ها نیز نمایش داده شد. خط آتش سوزی را به همه اعلام کرد و گفت: ما برای آزادی خواهر مریم هر کاری لازم باشد انجام می دهیم ما همه خود را می کُشیم و خودسوزی می کنیم تا او آزاد شود.
سران فرقه هم در درون کمپ اشرف بسیج شدند و از صبح تا شب با مراکز فرقه در کشورهای مختلف و حتی خانواده های اعضا در ایران تماس می گرفتند تا افرادی مطلوب نیات خود یافته و آنها را مجاب به خودسوزی نمایند. در پی این نیت شوم و اقدام جنایت کارانه از فردای دستگیری مریم قجر برنامه های کاملا سازمان یافته خودسوزی در کشورهای اروپایی شروع شد.
حدود ۲۴ تن از اعضا و هواداران در طی دو هفته اقدام به خودسوزی های وحشتناکی نمودند که نتیجه امر منجر به کشته شدن دو زن جوان (ندا حسنی و صدیقه مجاوری) و ناقص الخلقه شدن حدود ۲۲ تن دیگر ( از جمله مرضیه باباخانی ، نادر ثانی ، . محمد ایمانی و حمید عرفا با نام مستعار صالح) شد.
لازم به ذکر است که تمامی اسامی فوق منهای حمید عرفا اعضای تشکیلاتی و باسابقه فرقه بودند و کاملا با آگاهی و دستور تشکیلات اقدام به خودسوزی کردند.
همانطور که در همان روزها در طی جلساتی که در اکثر یکان های کمپ اشرف و در پایگاه های خارج کشور برگزار شده بود. از همه خواستند که برای فشار آوردن به دولت فرانسه و آزادی مریم قجر دست به تحصن بزنند و بصورت مکتوب درخواست خودسوزی بنویسند.
امری ظاهرا به اختیار ولی به فرمان رجوی بود و مسئولین مغزشویی شده فرقه حتی یکایک افراد را پیگیری می کردند که مبادا کسی درخواست مکتوب خودسوزی ننوشته باشد!و پرسنلی هر بخش موظف بود لیستی از متمردین را تهیه و به اطلاع بالاتر برساند تا برخوردهای لازم جهت مجاب کردن آنها صورت گیرد. آن روزهای سخت در حالی سپری می شد که هر روز شاهد اخباری از خودسوزی و آتش گرفتن انسانی بودیم که با آب و تاب در تلویزیون فرقه پخش می کردند تا مریم قجر بزدل خائن که تاب تحمل دو هفته زندان را نداشت آزاد شود.
البته آنچه که در تاریخ ثبت شد درجه وحشیگری فرقه ای بود که جان اعضا برای رهبرانش ذره ای ارزش نداشت و بالاخره دولت فرانسه بخاطر جلوگیری از مرگ دردناک بیشتر انسان ها کوتاه امد و مریم قجر را موقتا ازاد کردند تا بعدها به جرم های او رسیدگی کند و رجوی بدون شرم و پشیمانی از آن همه خسارت انسانی و زنده زنده سوختن بسیاری ازآدم ها در پایان به صراحت گفت این تنها راه حلی بود که دولت فرانسه را مجبور به عقب نشینی کرده و تا هر زمان که لازم بود اینکار را ادامه می دادم.
روایت از: مریم سنجابی
انتهای پیام
